Een beeld van mij en mijn teksten (2)

Mallemolen 15
Woensdag 28 oktober 2020 

De primeur van Mallemolen 15 ging eerder op de avond naar hardloopmaatje D..
Geen twijfel mogelijk.

Want ………

Ik loop!
Hard. Keihard!
Ik loop.
Met tranen van geluk.
Want ik loop.
Keihard.
En dat mag, dat kan, dat kan en mag echt!

Wat een bevrijding.

Niet-lopers, niet-sporters begrijpen hier misschien geen draad van. Huilen van geluk om een stukkie rennen.

En voor anderen – die denken ‘man, het woekert in je, daar zou je toch eerder om janken?’ – is het misschien ook curieus.

So be it.
Ik huil en loop en lach.
(Mannen kunnen niet multitasken? Ik wel, deze vorm ervan in elk geval wel!).

Ik huil en loop en lach.
Nog een ronde.
Een extra ronde.
Hard, keihard en vederlicht.
Ik besef het zelf nauwelijks.

Dank, dank, dank, orthopeed!
Hij belde. Ik was net aan het rennen.
Belafspraak.
Even horen na 4 weken hoe het is gegaan sinds ‘het is …… maar ik kan dat niet zeggen’ en zijn verwijzing naar de uroloog. Hij hoorde toe, betoonde medeleven en erkende: dit soort ontdekkingen komt gelukkig in zijn specialisme niet vaak voor.

Maar ik wilde ook wat horen: bij wie kan ik achterhalen welke belasting verantwoord is met de ellende in mijn heup? Kan ik meer doen dan licht rennen, meer dan waartoe ik sinds vier weken veroordeeld ben? Ik wil fysiek namelijk zo goed mogelijk de komende maanden in en door. (En ik wil natuurlijk mijn vertrouwde uitlaatklep, mijn zekerheid, dat wat er altijd was.)

Veel begrip. Zelf ook hardloper.
Meer belasten is geen punt, rolt er tot mijn verrassing uit. Uit de röntgenfoto blijkt dat de dragende structuren in mijn heup gewoon stevig zijn. “Niet tot de grens gaan, niet tot het pijn gaat doen.”

OK, beloofd. Nee, ik maak ook geen malle sprongen. Ook beloofd.
En dus loop ik nu. Een extra rondje. In tranen. Van vreugde. Bevrijd. Hard, lekker hard. Keihard. Vederlicht. 

En het zingt in mijn hoofd. Sanne Hans. Door de wind.

Ik schrijf normaal alles zelf, maar over de tekst van Stef Bos kom je niet heen.
Vervang je/jou door rennen en alles klopt.

Door de Wind

Ik zie je voor me
Met m’n ogen dicht
Ik kan je voelen
Met m’n hart op slot
Ik hoor je praten
Maar je bent er niet
Je bent er niet

Ik voel me verloren
Als ik jou moet verliezen
En ik blijf van je dromen
Want ik kan je niet missen
Ik kan je niet missen

Door de wind
Door de regen
Dwars door alles heen
Door de storm
Al zit alles me tegen
Door jou
Ben ik nooit alleen

Ik voel je naast me
Als ik ’s nachts op straat
Wil vergeten
Wat in mijn ogen staat
Geschreven
Je moest eens weten

En ik wil me verliezen
In de roes van een winnaar
En ik zou willen schreeuwen
Maar ik kan alleen zingen

Door de wind
Door de regen
Dwars door alles heen
Door de storm
Al zit alles me tegen
Door jou
Ben ik nooit alleen

Door een zee van afstand
Door een muur van leegte
Door een land van stilte
Door een muur van leegte
Door de wind