Goed geduwd; lekker gedurfd
Een volle week niet geschreven. Is er niks gebeurd dan? Allerminst. Veel juist. Onverwacht veel. Want ik mag dan beperkt zijn in mijn energie, ik duw natuurlijk wel. Met mate, maar toch.
Het was een week die er mocht zijn. Een week met Schwung, die rustig leek te starten met twee dagen voornamelijk dingetjes thuis. En alvast een disclaimer-tje: als je het leest, denk je: zo, die jongen is knap druk. Maar weet: ik kon vaak kiezen ‘doe ik dit nog wel of haak ik nu toch even af?’ En ook: ik doe dingen in mijn tempo. En ik voel me ook gewoon echt goed.
De week leek dus rustig te starten, maar maandag al was de conclusie met een glimlach: escaleerde wat uit de hand. De start was relaxed met een gebruikelijk eindje fietsen; Monster – Hoek van Holland, waarmee de dag uit de startblokken was. ’s Avonds ging het even gebruikelijk naar Scheveningen voor ons vaste trainingsuitstapje. Maar daartussen! Wat afspraken voor later in de week en volgende week op de rails gezet. Wat voorbereid voor een mogelijke lezing bij de TU Delft. Beetje bedacht welke kant het daar op kan en hoe dat op te zetten. En toen zat ik ineens bij M.A. in Den Haag; oude bekende van het handballen. Samen zitten we in het snertcellen-schuitje. Paar mooie uren. Vervolgens door naar P&M om daarna door te fietsen naar Scheveningen.
Juist: zo’n dag.
Dinsdag pakte redelijk uit volgens het geplande en verwachte scenario ‘rustig’. Gelukkig! En zeker met de wetenschap van nu over het restant van de week. Het was een dagje met een beetje pielen aan tekstjes, alvast wat van mijn recente, nog niet geboekte Mallemolens printen omdat ik die op 9 maart bij mijn lezing bij Carma en bij een gastles nodig denk te hebben. Ook nog lekker gelezen in ‘De nieuwe fiets‘ van Dirk Jan Roeleven; ik raad ‘m nog maar eens aan. En wat kranten weggewerkt.
Maar dan de woensdag. OK, het schaatslesje met C.P. kon niet doorgaan, maar ik heb wel gereden en het een kleine anderhalf uur op mijn EHS-jes volgehouden. Ging goed. Laat in de middag op theevisite in Voorburg; lekker gesmikkeld, iets meer dan twee uur gebabbeld, toen was ik wel moe; het viel me niet tegen, want we waren met vier en dat is voor een post-chemo-klant/testosteron-geremde algauwron-geremde algauw een vermoeiend dingetje. Wat wel tegenviel was de terugreis: een gevalletje avondspits + brug dicht wegens renovatie + bedrijventrerrein/industriegebied moeilijk te doorkruisen wegens afsluitingen en omleidingen. Oh ja, tussen het verblijf op de ijsbaan en de thee in Voorburg ook nog een profiel aangemaakt op kanker.nl. Mijn voornaamste doel daarbij: kijken wat er op dat platform staat en gebeurt en daar proberen iets bij te dragen. Om er gelijk lekker in te komen heb ik meteen maar een paar blogjes gepost. Als subdoel heb ik: publiek aanspreken voor mijn lezingen en gastlessen.
Donderdag was een feestje. Alles meegerekend was het een feestje van een uurtje of vijf. Wel in mijn tempo en met wat concentratie-luwe stukken erin. Kort samengevat: filmpje van mijn afscheid laten zien, afspraak met een collega, gezellig mee lunchen en links en rechts nog wat mensen spreken en groeten. En heen en terug lekker op de fiets gezeten; hoofd leegmaken. Rest van de middag bar weinig gedaan. Ja, de katten een plezier gedaan door te gaan zitten met thee en een boekje.
Gisteren, vrijdag, moest ik er echt even aan gaan staan. Mee naar het werk met de thuisbaas (inderdaad: super-eega F.), haar daarna afzetten bij het station in Den Haag en vervolgens met enige haast richting Naaldwijk. Bij Carma zaten ze al (koffie) in te drinken voor het bezoek aan een bedrijf; ons maandelijkse uitje. Ja, dat wilde ik dus echt niet missen. De middag ging goeddeels op aan stofzuigen, soppen en dweilen en het managen van Pluk en Juul (lees: voederen, aaien, nog meer aaien, me laten bezitten vanaf het moment dat ik met telefoon, boekje, krant e/o koffie/thee neerzeeg op de bank. En een uurtje voor de schemering nam ik het gelukkige besluit toch nog een stukje te gaan. Een licht stukje rennen. Strand. Laat middaglicht. Zeewind om mijn kop. De ondergaande zon tegemoet. Prachtig.
En dan vandaag, zaterdag! Trainen bij de baas op het werk. En lezen in afwachting van de thuisreis; magazine, krant, dat werk. Samen thuis lunchen; soepje, broodje, ferme snee koek. Met kaas die koek.
Erna nog maar wat krant en ook weer een etappe afgelegd van Roelevens thuisreis met ‘De nieuwe fiets’.
OK, bij het lezen zakte ik spontaan even weg in een powernap. Het moet de combinatie zijn geweest van vermoeid lijf + lekkere lunch + tijdstip van de dag + snorrende Pluk. En misschien ook het gewicht van de afgelopen week. Verkwikt, wakker en met mijn koffie in de hand naar De Omloop Het Nieuwsblad gekeken. En mijn krantje uitgelezen. Ook nog even mijn rol ‘Chef Wasserij’ gespeeld.
Nou ja, dat was het, voor deze week, tot nu toe. ‘Nu’ is iets na achten ’s avonds en ik ga op naar de slotetappe van het fietsboek. Misschien pakken we straks nog een kenniskwis/-programma mee op tv.
De conclusie van deze stille week is dat ik goed heb geduwd. Met veel vertrouwen ga ik op naar morgen: lunch met de grootfamilie. En op naar komende week.
Zin in!
