Hardlopen 2

(Vrij naar Mallemolen 409)

Dus ……

Golden Ten. Delft. Hardlopen. 10 km.

Eerst keiharde zon. Vóór het startsein.

Toen bleef de zon, tijdens en ver na de start. Dus droog.

Ook nog eens een prima temperatuurtje om in te lopen.

Gerend. En hoe! Genoten van het (kunnen) hardlopen. En tegelijk van de zon, de Delftse binnenstad, de Delftse Hout, wéér de Delftse binnenstad en – tussen dat alles door – van heel veel supporters.

Dat allemaal op de heerlijke lease-HOKA Machs van superzoon K.

Gefinisht, dat uiteindelijk ook.

Redelijk snel gelopen, al voelde het niet elke meter echt heel lekker. 🙂 Wel was ik mooi ongeveer twee minuten sneller dan vorig jaar.

En ik liep:

#metprostaatkanker

(maar daar zie je niks van, hoor)

#zondertestosteron

(dan ben je gewoon niet zo krachtig als je ooit was)

#metchemoschade

(dan herstel je veel trager dan je ooit deed & kun je niet meer zo lang zo lekker hard als je ooit kon)

#metblikopmijnhartslagmeter

(die ik maar niet onder de 165 bpm kreeg)

#metoogvoordestad-&-hetenthousiasmelangsdekant-&-dezon-&-hetlopendoorhetlentegroen

(dat maakt alles dan weer goed)

#metEINDSPRINTJE-&-daarmee-plusminus30man-ingehaald-indelaatste100meter

(dat bekoop je dan met een hartslag van182 & wat tollen op je benen na de eindstreep)

#metjevoeltnaafloop-natuurlijkvanalles-zoalsjekuiten!

(maar ik heb nergens spijt van)

https://erikhuisman.wordpress.com/2023/05/18/mallemolen-410/