Mooie zozo-dagen

Natuurlijk, zozo-dagen zijn er voor een 2.0 nét iets meer dan vroeger. Vroeger, toen ik nog 1.0 was.

En natuurlijk, zozo-dagen zijn nét iets minder dan de dagen dat het bruist. Maar dat is geen verschil met 1.0.

Ik zit een beetje in de zozo-dagen, maar dat is niet het einde van de wereld. Eerder het begin van een net iets andere wereld.

Deze zozo-dagen is het wat zoeken, maar weet ik dat ik altijd vind. Accenten nét iets anders, variaties op activiteiten.

Ietsje meer Tour, iets vaker een duik, iets beheerster rennen en rossen. Wat meer met een kat op schoot op de bank, in de tuin.

En vergis je niet in het leeswerk! Leeswerk? Werk? Ik bedoel het plezierlezen.

Begonnen aan wat je in 2.0-termen een project kunt noemen. Leven & Lot van Vasili Grossman; slag bij Stalingrad. 887 pagina’s, plus noten, plus meerdere pagina’s personenregister.

Grossman grijpt me ineens bij de kladden, sleurt me iets na de helft genadeloos mee. Zo lezen vormt een mooie mix met Tour, zee en menagerie.

Oh ja, af en toe moet ik echt wat doen. Thuis: wassen, dweilen en soppen. Buiten: boodschapje, tuinklusje.

Voor die ‘moetjes’ zijn zozo-dagen geen excuus. Wat moet, dat moet. Gewoon ff bijten.

Onder de streep heb ik op deze manier eigenlijk heel mooie zozo-dagen. Zeer leefbaar, hartstikke leuk.

Maar als je het niet erg vindt, dan ga ik nu gauw door met Grossman, want ….

… vanaf de stapel wenken zijn opvolgers
(Dekker, Wolffers en Scott Fitzgerald) al ongeduldig.