Rouwen met Femke

Als aftrap eerst maar een citaatje. “Nu zitten we op de bank in een huis waar hij nooit is geweest en kunnen we hem even niet meer vinden. Uit de doos met de sticker ‘Elektronica, opladers, kaarsen’ vis ik de laptop. We kruipen nog wat dichter tegen elkaar aan. Met al het beeldmateriaal van Eberhard dat voorhanden is, kunnen we gelukkig nog jaren vooruit.”

Eén alinea. En bam! In een klap voel ik de leegte, de rouw, de ontwrichting. Hoe dat kan voelen. Rouw om een naaste die je net is ontvallen. Het citaat komt uit ‘Stad vol ballonnen’ van Femke van der Laan. Ondertitel: Een jaar van rouw.

Femke verloor Eberhard, ja, die ene, die burgemeester van Amsterdam. Ze is ontheemd. Dubbel. Man weg. Huis weg. Net verhuisd. Met het verhaal over de verhuisdag opent ze haar overzicht van een jaar rouw. Prachtig! Of mag ik dat zo niet zeggen? Ik doe het toch. Want het is prachtig hoe ze het voelbaar maakt. Prachtig hoe ze je meeneemt, stukje na stukje. Het is hartverscheurend en tegelijk licht, ook als ze het even echt niet meer weet.

Dat doet ze – rasschrijver die ze is – met rauwheid naast humor. Ze komt met verrassende inzichten. Van alle drie kan ik voorbeelden geven. Doe ik niet. Pak het boek gewoon en verlies je erin. Ik las het – met hier en daar een traan en vaak een lach – in één ruk uit.

Femke van der Laan: ‘Stad vol ballonnen’

ISBN 9789046825709

P.S. Trouwens, ook van Femke van der Laan: ‘Aan de randen van de dag’. Over de liefde tussen Femke en Eberhard. Ook prachtig. En dan druk ik me bescheiden uit.  

Dit is Boektip 12. Voor Carma – Centrum voor leven met en na kanker schrijf ik elke maand een boektip. Een aantal alinea’s over een boek waar ik tegenaan liep. Ik probeer aan te geven waarom het boek mij raakte en geef aan waarom mensen geraakt door kanker er wat aan kunnen hebben. Dat kan nadrukkelijk óók gewoon plezier zijn, zoals ik dat beleef aan het lezen voor en schrijven van deze stukjes.

Alle boektips (en véél meer) staan op mijn blog erikhuisman.wordpress.com