Ontslagen uit het ziekenhuis

Onderweg vanuit amsterdam naar huis zit jij voorin, je moeder rijd en ik zit op de achterbank met maud.
Ik hou je in de gaten, dit gevoel herken ik weer van de chemo tijd als je weer even thuis was. overbezorgd en spannend hoe het thuis zal gaan in ons drukke gezins leven.

Waarom voel ik geen blijdschap?
Waarom voel ik niks, ik eet wel maar, het vult niet.
Waarom kan ik niet huilen?
Ik denk dat ik gewoon even niks voel. ik ben leeg.

Of het is weer nieuwe spanning voor de uitslag volgende week van de kweek.

Mamaa zullen we een spelletje doen??
Nee ik heb even geen zin laat mama maar even..

Ik staar uit het raam en voel me gelijk weer schuldig. Goh ik voel weer wat maar ik kan t nu gewoon even niet.
Mag ik er zelf ook ff zijn denk ik dan.

Eenmaal thuis komt mila onze hond dol op koen afgerend en begint van blijdschap te janken..aah zo lief.
Die hond was ook van slag, kotste in huis en had gepoept op de trap wat ze echt nooit heeft gedaan.

Opa en oma halen daan op terwijl maud lekker bij papa gaat zitten.
Mila wilt koen in het gezicht likken en springt op zn buik..
Auwwww godveredomme.. koen trekt wit weg en moet even huilen van de pijn.

Ja we moeten allemaal voorzichtig zijn maar, dat is soms verdomde lastig.
Toen we in het ziekenhuis even voor het eerst lekker na buiten konden duwde ik koen in de rolstoel.
Oeps iets te hard van de stoeprand af..
Ik ben soms ook zo knullig he.
De nieten zullen je uit je buik schieten.
Gelukkig kon die erom lachen toen de pijn was wegzakt.
'Onbenullig wief'!!

De deurbel gaat.. het is daan.
Ik doe open en hij rent naar binnen.
Papaaaa, hij rent na hem toe met glinsterende oogjes en een hele grote lach.
Wauw zo hoort het toch ook papa thuis bij ons.

Ik begin met eten te koken en snij een ui.
'nou koen dit is de eerste keer dat ik niet hoef te huilen, denk dat me tranen op zijn'.

De kinderen zijn natuurlijk zoals altijd druk en aanwezig, koen moet hier erg aan wennen. ook de kinderen moeten zich soms even aanpassen en rekening houden met papa. Dit is lastig maar, we weten dat het even paar dagen nodig heeft en dan is het weer goed.

Ik denk dat hun juist nu drukker zijn omdat het ook even voor ongemak zorgt en ze niet goed weten hoe ze daarmee om moeten gaan. We proberen dat maar wat luchtiger aan te pakken en vooral niet boos te worden.

Als ik de kinderen op bed heb gelegd praten we samen over deze week.
Koen lucht even zn hart wat hem dwars zit. Er komt heel veel bij kijken in zo'n nare tijd en je leert veel mensen goed kennen.

We gaan lekker op tijd het bed in.

De nacht zijn we samen onrustig doorgekomen, koen kon zen draai niet vinden en ik kon door het gedraai niet slapen.

De volgende dag gaat de wekker op tijd, pff ik kan echt niet ben doodmoe.
Ik praat mezelf moed in, kom op eruit, de kinderen zijn er ook nog, slaap kun je inhalen tijd niet!

Hup ik kleed me aan en doe de kinderen ook. ik breng ze na school en de opvang en laat de hond uit.

Ik maak voor koen nog een broodje en we drinken samen koffie, gelukkig zegt koen me alles en lucht die zn hart, ik doe dat ook.

Ik bedenk me hoeveel we van mekaar houden en onze tijd samen alleen nog maar mooier kan worden in de toekomst