De hersteloperatie 28 oktober 2019

Misschien laat ik nog wel eens een foto zien, wat is het knap zoals ze te werk zijn gegaan  en wat hebben ze me te pakken gehad.

Een litteken van vijf cm over mijn linker wang: de kuil is opgevuld. Onder mijn hals langs op de plek van het vorige litteken maar dan niet tot op de kin zit weer een ritssluiting met nietjes. En natuurlijk de 'donorsite' op mijn linkerpols. Vijf dagen gefixeerd  met een spalk en een wonddrain. Inmiddels is de spalk eraf en er zit bij de pols  een grote wond van 4 bij 8 cm rondom gehecht met nog een lijn hechtingen van ongeveer 12 cm op weg naar de elleboog.

Inmiddels  is de wonddrain uit  mijn wang en twee infusen uit rechtervoet en -pols verwijderd.

Alleen de maagsonde via mijn neus blijft over en die moet tot donderdag    (tien dagen na   de operatie)  blijven zitten. Op donderdag ga ik oefenen met drinken en eten....

Morgen zal de canule in mijn luchtpijp  verwijderd worden, sinds vrijdag kan ik wel weer een beetje praten omdat er  een dopje op  zit. Het praten gaat moeilijk omdat de prothese nog niet in mag, waardoor ik geen gehemelte (dus geeen klankkast) heb. De prothese moet aangepast worden omdat  anders de wond in mijn wang beschadigd wordt. 

Ik heb me flink beroerd gevoeld: moest twee keer braken  waarvan de tweede keer inclusief ophoesten van de sonde.  Na een nacht en een halve dag op de IC mocht ik naar  de verpleegafdeling. Ik heb een eigen kamer gekregen. Regelmatig werd de canule uitgezogen om het slijm weg te halen. Ik heb geen pijn gevoeld, ik kreeg een pompje om mezelf een shotje pijnstilling te kunnen geven, maar dat heb ik niet gebruikt. Ik krijg antibiotica, ik geloof uit voorzorg.

In het begin werd ik gewassen op een stoel zittend, vanaf vrijdag ga ik onder begeleiding onder de douche. inmiddels krijg ik alleen nog een dosis paracetamol (via de maagsonde).

Dat beroerd voelen heeft  tot vrijdag geduurd, ineens kreeg ik zin in TV kijken enzo.

Nu moet ik tot donderdag geduld hebben, dan kan het oefenen met eten beginnen. Maar ik ben dus al over de helft, dus ik denk wel dat het gaat lukken. Ondertussen word ik goed verzorgd door alle verpleegkundigen en artsen hier in het AVL. Er zijn wel veel wisselingen en het lijkt erop dat er ook nog veel verpleegkundigen in opleiding zijn of in ieder geval nog bepaalde handelingen moeten leren.

Mijn man, zoon en dochter komen elke dag langs, dat is me heel dierbaar. Verder krijg ik lieve kaartjes en email berichten: heel erg fijn en ondersteunend allemaal.