Donkerblauw past mij niet. Leven is fijn, maar doet ook pijn..
Koester je herinneringen. Oké... ja, maar... wat als die herinneringen nou eens heel zeer doen? Dan wil ik die helemaal niet koesteren! Dan wil ik die graag ongedaan maken. Laten verdwijnen. Ze er niet meer laten zijn. Wég ermee! Sja...dat kan ik dan wel willen, maar zo werkt het niet. Heb er bijna 5 maanden mijn best voor gedaan, zéér mijn best voor gedaan, maar ja, mislukt! Ik ben en blijf niet gewenst als lid van het kaarsenteam van Alpe d'HuZes en het verdriet daarom wordt alleen maar groter. En snappen doe ik het nog steeds niet. Ik pas niet, want ik doe het anders. Is dat dan erg? Anders is niet per se slecht, toch? Zucht...
Ik heb er wel een verhaal omheen verzonnen, natuurlijk. Maar zo slecht kan ik toch niet zijn in datgene waarvan ik dacht (overtuigd was) dat ik juist dáárin zo goed ben? Mensen troosten, steunen, helpen, er voor ze zijn en zich beter te laten voelen. Ik voel me dat ene lege plekje in de foto. Dat is anders en past niet in het geheel. Zucht...
Leven
is afscheid nemen
van mensen
dieren
dingen
....
afscheid nemen
je moet
ik word er nooit goed in
hoe je dat dan doet
het doet pijn
al kan het soms
een troost zijn
ja, soms...
Hoop
mijn hoop vervlogen
ik was zo blij
en opgetogen
mijn leven lang
wat nog te gaan
zou ik toch daar
als vrijwilliger staan
ja echt
met heel mijn hart
droombaan
nu bittere smart
Het zou mijn kankerjubileum zijn. Het zou mijn Alpe d'HuZes jubileum zijn. Het ene 15 jaar sinds mijn stamceltransplantatie, het ander 10 jaar sinds onze betrokkenheid bij AD6.
Vanaf de eerste keer dat er aandacht voor was op tv waren we 'betoverd'. Dát willen wij ook doen! Maar het ging toen al niet zo goed met mij en ik bleek heel erg ziek. Dat is goed gekomen (ik struisvogel er vrolijk op los ipv me te beschouwen als palliatief), maar herstel duurde langer. Na 5 jaar bedacht ik dat het wel goed genoeg ging om deel te nemen. En ja, ter plekke betoverd! Dát wil ik nooit meer loslaten! Dat kán ik nooit meer loslaten! Dacht ik... Nu weet ik dat het me véél te veel pijn gaat doen daar te zijn. Daar waar we de hele week zouden meehelpen. Wat moet ik daar nu? Ik wéét - ken mezelf een beetje - dat m'n hart breekt als ik daar boven kom en niets nuttigs te doen heb. Alléén daarheen om die donderdag te lopen? Nee, dat kan ik niet. Wíl ik niet. Niet meer. Wil ik mezelf niet aandoen. Dus nee, die bijna 43.000 euro worden er geen 50.000. Ik ben AD6ser af. En ook al is dat níks vergeleken met álle 'verhalen' hier, het doet me ongelofelijk veel verdriet. Het doet me pijn in mijn hart. Ik wéét dat ik er goed in ben. Ik wéét dat ik er goed in zou zijn geweest. Voor altijd verbonden... Dát was waarvan ik bijna 10 jaar overtuigd ben geweest. Voor altijd verbonden met Alpe d'HuZes voor kankeronderzoek. Voor áltijd. Niet dus. Niets is zeker in dit leven.
In tranen
nu ik dit typ
verdriet en pijn
in het geniep
toch
heel diep van binnen
lukt het ook
me te bezinnen
dit geeft rust
en weer de kans
energie voor anders
nieuwe glans
mijn lieve vriendin
zonder me te krenken
zei ze liefdevol
nu eens aan mezelf te denken
goh, hóe dan
snotterde ik
in haar armen
met een snik
Noorwegen, Zweden, Schotland
ook in jouw dromen
nu de gelegenheid
ze uit te laten komen
.......
ze heeft gelijk
maar lieve mensen wat doet dit zeer!! Het doet onwijs zeer!
Lieve vriend die met ons mee zou lopen (zucht, en er waren er nog meer die met ons een team zouden vormen - of wij met hen, tis maar hoe je het zegt), verzint een mooi weekje weg in die tijd. HUH! Krijgen jullie van iets waar wij nog nóóit waren een mooi verhaal en leuke foto's! Dat gaat nu wel lukken, want eerlijk is eerlijk, AD6ser zijn, kost ook flink wat geld. Isnuvoorjulliezelf, zei mijn zo dierbare vriendin :-)
Het gaat wel goedkomen met mij nu de kogel door de kerk is. Ja hoor! Ga nog wel afscheid nemen van hen die ons zo dierbaar zijn geworden in die jaren. Dus 1 of 2 AD6 bijeenkomsten bezoeken. Kan het niet over mijn hart verkrijgen hen zonder iets te zeggen nooit meer te zien.
Dikke knuffels van mij allemaal!
Ik ben trots op mij dat ik dit hier toch allemaal opgeschreven heb. Dat helpt. Ik voel het. Dank jullie voor het lezen! Dank jullie dat ik er voor jullie mag zijn!
xxxxxxxHB
25 reacties
Maarre, je zou toch het kaarsen team Zweef doen?
Nou zit ik met 5 dozen rouwkaarsen à 100 stuks. Die krijg ik nooit in mijn eentje opgebrand.
Ik begin een BBQ te ruiken...
Hahahahaha!
Och lieve jij... kaarsjesbrander die ik ben, krijg ik dat wel gedaan hoor! Ook zonder AD6 xxx
Lieve Hiebie,
Ik weet het is misschieneen dooddoener.
Maar er zijn dingen waarvan je afscheid moet nemen, maar tevens ook mooie dingen die daarvoor in de plaats, in je leven opduiken.
Niet uit het oog verliezen, ook niet wat je voor veel mensen hier betekent.
Hou van je
Liefs Peter🫂🫂🫂🫂💕❤️
Ik ook van jou!
En ja, je hebt gelijk. Ik weet het. Nu de pijn en het verdriet, maar op enig moment komt er "Oh, wat fijn, mooi, leuk, bijzonder", of wat dan ook voor in de plaats. Dat is dit of dat heb kunnen doen 'dankzij' het niet meer betrokken zijn bij AD6. Het is gewoon dat ik niet echt weet of echt niet weet waarom. Dat niemand je iets zegt wat fout is, maar je er dan wel door afwijst. Bizar.
Dank voor je hele lieve laatste zin!
Zal ik zéker niet uit het oog verliezen!
Liefs xx HB
Lieve Hebe,
Hoe moeilijk ook, laat het los. Dit verhaal zegt niet alleen wat over jou, maar zeker ook over he team waarin je zat. Het lijken mij mensen die niet van het woord communicatie gehoord hebben. Als iets je niet aanstaat, bespreek je dat met eklaar. Wat hIer gebeurd is klopt niet en je moet er niet eens meer bij willen horen. Ik hoop dat dit je helpt er anders naar te kijken. Het ligt niet aan jou.
En misschien moest je ook wel deze richting uitgestuurd worden om andere leuke dingen te gaan doen. Het biedt nieuwe kansen om niet aan een ander, maar aan jou en je partner te denken.
Pluk de lichtpuntjes en laat deze negatieve ervaring achter je.
Positieve knuffel, Kato
Ja Kato! Ik doe mijn best het zo te zien. Communicatie sja.. dat zal hen wel niet liggen. Was geen gelegenheid voor, is me gezegd. ?? Ach..
Het heeft zo moeten zijn. Ben ik van overtuigd. Ondanks de pijn en het verdriet. Ik moet er alleen nog achterkomen welk 'goeds' er dan voor in de plaats komt. Want dit was oprecht mijn droombaan waarvan ik dacht die tot 'het einde van mijn leven' te vervullen.
En ja, we gaan zeker het geld - overigens altijd met liefde daarvoor uitgegeven! - voor verblijf en deelnemen aan AD6 aan iets anders uitgeven. Vriend die met ons zou meegaan verzint voor volgend jaar in de geplande periode van AD6 al iets ... hihihi
Dank voor je mooie, lieve reactie!"
Liefs HB
Mooi en raak verwoord, lieve Hebe. Jouw bedoelingen zijn warm en oprecht en wie dat niet zo kan interpreteren is een botte lomperik - los daarvan bestaat zo'n team uit volwassen mensen en zou zoiets bespreekbaar moeten zijn. Zeker daar! Met zoveel mensen met liefde en inzet.
Ik sluit aan bij andere reacties: probeet het los te laten, tijd voor andere, nieuwe dingen of bestemmingen. En je hebt gelijk, deelname kost je zelf een bak geld, naast het vele geld inzamelen voor KWF, geef het eens lekker aan iets anders uit. Ik hoop dat deze openhartige blog je wat opluchting geeft! En punt er achter, ja, koester het mooie, en verder: punt.
Dikke knuffel en heel veel liefs! XXX
Hoi lieverd, het heeft me idd enige opluchting gegeven het van me af te schrijven. Toch blijft het te bizar voor woorden. Ik dacht ook dat we allemaal volwassen zijn en 'problemen' of hoe je het ook noemen wilt, bespreekbaar zijn.
Ik heb het 'deelnamegeld' voor zowel het lopen als het vrijwilligerswerk altijd met liefde uitgegeven. Gaf me zelfs een super goed gevoel. Maar nu voel ik me al verdrietig als ik eraan denk daar te zijn. Het goede gevoel van AD6 is gewoon weg. Iets wat ik nooit geloofd zou hebben!
Punt. Ja. En nu verder. Ik heb jullie toch nog :-):-) En al die liefde voel en ervaar ik en die is echt en oprecht!
Dank XXXXXXX HB
Heeeel apart…
Lees Loesje….
Liefs Fram
Yep Fram, en met die twee handen vrij neem ik mijn nieuwe kans(en) met graagte aan!
DAnkjewel lieverd XXHB
Lieve Schat,
Wat heb je dit weer mooi opgeschreven, maar vooral van je afgeschreven..! Je hebt de goede beslissing genomen. Ik zag aan je dat deze beslissing, meer rust in je heeft gebracht. Zag ook dat de emoties nog hoog zaten van deze beslissing. Het komt goed, geloof me..! Boek je droom, "Ga naar Noorwegen!",Dat is de laatste vakantie van Pap en Mam samen geweest, en de verhalen ervan.... 😍🥰❤️
Aan jezelf denken, en een keer op plek 1 zetten, is ook voor jezelf zorgen..!
❤️💋 je Sportmaatje Cindy
Je hebt me helemaal doorzien lieve Cindy!
Het gaat gebeuren lieverd, het gaat gebeuren. Eerst regelt vriend iets voor 'die' week - we zouden uiteindelijk samen gaan. En dat doen we nu ook, alleen ergens anders naar toe. En wij weten niet waarheen. Verrassing!! :-):-)
Komt goed, dank schat xxxxx Hebe
wat beschrijf je het mooi, goed.
Ik heb er geen woorden voor. hou je taai, dikke knuffel. Zorg goed voor jezelf . En ga de dingen doen die goed voelen. Meer weet ik niet hierop te zeggen.
liefs Wil
Ik ga helemaal en heel goed naar je luisteren Wil!
Dankjewel xxxx HB
Dat een kaars zoveel verdriet kan veroorzaken zou gewoon niet mogen.
Hopelijk kun je dit nu loslaten en blijven de leuke en trotse herinneringen. En ergens anders nieuwe herinneringen maken kan ook erg leuk zijn.
Dikke knuffel voor jezelf blijven en in je eigen kracht geloven. ♥️
Lieve dappere Hebe,
Als het idee weer naar de Alpe te gaan, na wat er vorig jaar is gebeurd, je zo zeer blijft doen dan maak je de juiste keus om niet meer te gaan. Alle mooie herinneringen van al die jaren ervoor neem je mee in hoofd en hart. Heel dapper van je dat je kiest voor wat het minste pijn doet. Nu je de knoop hebt doorgehakt kan je het hopelijk loslaten.
Dikke knuffel🤗
Ach lieverd het is toch inderdaad heel erg jammer dat het je niet wordt gegund. Ik hoop dat je een mooie nieuwe herinneringen mag maken. Een dikke knuffel voor jou 🫂🙏🏼
Ik zie nog wel mogelijkheden om de dijk in Andijk te beklimmen. Één haarspeldbocht en één haakse bocht en je bent boven. En in bocht twee die vijfhonderd kaarsjes. En dan daarna een Kamanido!
Ik ken het verhaal niet en ben niet zo mee met de Nederlandse dingen zoals KWF maar ik lees wel veel verdriet en geworstel en pijn en afwijzing en dat raakt me zo erg. Ik hoop dat je je hoofd naar nieuwe horizonten kunt en moogt draaien en dat je daar heel veel moois mag vinden!
Lieve Hebe,
Wat dapper van je om dit van je af te schrijven, de pijn, het niet begrijpen waarom, het verdriet, maar vooral de afwijzing, dat doet heel erg pijn, dit was, waar je je ieder jaar weer helemaal voor in wilde zetten, maar het team stelde dat niet meer op prijs, je werd afgewezen!!!
Hoe nu verder?? Hoe verwerk je nou zoiets?? je bent al 5 maanden daar tegen aan het vechten?
Gelukkig kan je het hier kwijt, hier zijn we er voor elkaar, met alles, en hier hebben wij jou NODIG!!!, en nooit wordt je hier afgewezen, sterker nog, hier houden we van elkaar!!
Lieve Hebe, kop op, recht je rug, je bent een lief geweldig mens!!, en je hebt zoveel talenten, die je overal kunt gebruiken!!
Dikke knuffel
Bets
Hoi Hebe
Trots op jou.
Lieve grt Petra
Lieverd, ik ben ook even de “ins and outs” kwijt. Ik dacht dat je niet meer mee deed aan het kaarsenteam, maar nu ga je helemaal niet meer mee doen. Ik hoop niet dat er nog iets vervelends is gebeurd waarom je tot deze keuze komt. Het brengt je veel verdriet, maar ik weet zeker dat er ook iets moois voor in de plaats komt. Er zijn zoveel mooie initiatieven die steun kunnen gebruiken. Of je kan de energie aan jezelf besteden. En hier beteken je idd heel veel voor mensen. Ook voor mij. Dus laat die kaarsen maar komen. 😉 💋
Lieve lieve Hebe
Wat en moeilijk besluit zal dit voor jou geweest zijn ,maar wel het juiste soms moet je gewoon kiezen voor jezelf ,ik hoop datnje het nun los kunt laten al zal daat nog wel tijd overheen gaan .
En weet dat wij hier jou wel hoog waarderen en blij zijn dat je hier bent ,hier owrdt je gewaardeerd en begrijpen wij jou goede bedoelingen en mag je gewoon zjn wie je bent Onze Hebe waar we van houden
dikke knuff liefs Hes xxx