Een goed gevoel met onzekerheid en angst als onderkruipsel...

Vanmorgen controle bij de oncoloog. Ik ben niet van 'wat als'. Ik roep geen beren op mijn pad die misschien helemaal geen zin hebben om te komen en dan vervolgens ook niet verschijnen. Ik ga me pas druk maken om iets als ik réden heb me druk te maken om iets. Blij met die eigenschap. Maar toch..... heb ik vannacht gemerkt dat er langzaam een ander gevoel begint te sluimeren. Is dat ANGST? Is dat ONZEKERHEID? Geen idee eigenlijk; ik weet alleen dat het wél een gevoel is dat totaal niet bij mij past. Ik werd heel vroeg wakker en kon de slaap niet meer vatten. En moe dat ik was! Pffft.... Ineens was het er. Een zo heel stom stemmetje. Ik ben vol in de overtuiging dat mijn bloedwaardes wederom oké zullen zijn. Veel pijn gehad de laatste maanden, maar dat komt beslist ergens anders van. Vind ik. Rust zegt iemand. Mwoh.... best veel rust gehad. Anders was dat ook niet langzaamaan minder geworden. Dus. Ja. Vind ik. De oncoloog moet wel even zuchten als ik vertel hóeveel pijn ik had en dat ik niet haar of de huisarts heb gebeld. Of zo. Ze kent me wel zo'n beetje. Ik vond onze dagen naar de musical en samen aan zee belangrijker dan mijn pijn. ??? Als ik dat nu zo opschrijf, klinkt het oprecht 'een beetje dom', om het zo maar te zeggen. Ze lacht er ook maar bij, want ja, ze kent me inmiddels echt. Verbaasd is ze wel dat ik a) überhaupt Tramadol héb (voor noodgevallen aan de huisarts gevraagd) en b) dat die niet bleek te werken. Na ja, het gaat weer best goed, dus zoals gewoonlijk lach ik liefjes terug. 

Wat ik nu vannacht ineens voelde opkomen, was een ander gevoel. Het gaat goed en ik ga nog steeds voor 25 jaar. Vast van overtuigd dat ik een Kahler-wonder word. Stom stemmetje fluistert zachtjes in mijn oor.... "Zoveel geluk en mazzel kan niet blijven duren! Binnenkort is een ander aan de beurt!" Uhhh....??? Ik ben overrompeld en stap uit bed. En ga weer terug, waarna ik alleen nog maar heb liggen woelen. Zó raar! Voel me nu weer gewoon IK, maar toch..... pfffft.... Een stukje ik met verstand (ik leef altijd naar mijn gevoel) kijkt naar haar omgeving en op kanker.nl. Al die lieve familie, vrienden en mensen hier die toch evenveel recht hebben het wonder te zijn of te worden als ik!!! Waarom zou ik dat 'claimen'? En ja, ik weet ook dat het bij kanker niet om claimen gaat. Je hebt geluk of je hebt pech. Daaraan doet mijn (wonderlijke) gevoel niets af.  Als het met mij goed gaat, betekent dat niet dat het dáárdoor met een ander níet goed gaat. Wat een onzin. Weet ik. Maar toch.... voel ik mij een beetje in de war. Ik wil zó heel erg graag dat het iedereen goed gaat! Net zo goed als met mij! Dat moet toch kunnen!?? Ik wil zo graag dat dat kan...... Lieve mensen, ik ga weer lopen voor Alpe d'HuZes om geld voor dit doel bijeen te krijgen. Ik blijf bidden dat we van kanker een chronische ziekte kunnen maken. Ik blijf bij mijn overtuiging dat ons dat gaat lukken. Ik blijf erin geloven dat iemand de eerste moet zijn en als voorbeeld van 'dat het kan' voor velen dient. Wie die eerste - of vele eersten per kankersoort is nog veel mooier - zijn mag, maakt niet uit. Als ik het zijn mag - we kunnen ook met een heel stel tegelijk de eerste zijn! - maar als ik het zijn mag, zal ik enorm geraakt en dankbaar zijn en er alles aan doen die spirit door te geven! We geven de moed niet op! We blijven vertrouwen houden! We blijven ons stinkende best doen ons leven hier én niet op te geven, maar óók nog zo leuk mogelijk te maken!

Leef!

Leef nu, nu je kunt

want leven met kanker stunt

en haalt vele streken met ons uit

gaat soms zomaar aan de haal met de buit;

de buit van ons leven

ons kort of lang geleden gegeven

om er een mooi avontuur van te maken

om het ook vooral naar meer te laten smaken.

Leef!

Leef nu, nu je weet van de hoed en de rand

je hebt je leven slechts als onderpand;

ga alsnog voor de glorie

van een rijke historie

waarmee je jezelf uiteindelijk achterlaat

en voor altijd in het hart van je dierbaren bestaat.

Nu ik dit schrijf moet ik huilen

omdat niemand in de 'onwetende' wereld met ons zou willen ruilen.

Liefs, sterkte en alle goeds xxxx Hebe