Hoe frèle ons leven is...

Het viel me allemaal niet mee de laatste maanden. Eigenlijk sinds het overlijden van Anja heeft mijn leven en mijn dóórleven een andere lading gekregen. Dan gebeurt er nog 'het een en ander omheen' en ben ik al een tijd niet helemaal in vorm. Deze week kent een erg pijnlijk 'tintje'. Maar soms helpt het leven je zomaar een handje... Om te beginnen mocht ik een bijeenkomst van kanker.nl bijwonen. Mooi, bijzonder, warm, welkom en zo meer. Heerlijk buiten op stap met een wildplukker. Reuze leuk en interessant! Daarna een 'levendig' welkom door onze voorzitter en een geweldige gastspreker die me 'zomaar' het zetje geeft dat ik nodig heb. 

Vorige week een jong manneke aan de deur voor kinderpostzegels. Z'n papieren kletsnat, hij thuis droge kleren aan getrokken en daar stond ie dan. Op ons adres komen ze nooit voor niets en ik geef twee chocoladeballen mee. Bij zijn 'o fijn twee, dan geef ik er ook een aan mijn vriendje die dáár bezig is' ga ik gauw naar binnen en pak er nog twee. Vind het zó lief! En natuurlijk zij ook :-)
Van de week zijn ze er weer. Uhm... jullie waren toch al hier? Maar dat was niet voor de clubactie. Oja, doe die dan ook maar en ik haal weer twee chocoballen. LOL! Maar dan gaat dat betalen tegenwoordig toch anders. Zo komen we in gesprek en krijg ik les ik hoe je een QR code 'leest'. O... dat gaat anders dan ik dacht hoe het moest (en dus niet werkte) en ze 'oefenen' nog een keer met mij. Zij lol, ik lol. En dan... "Weet u hoe dat komt mevrouw? Omdat wij jong zijn en u bent oud!" Hahahahaha! Een grijns van oor tot oor kan niet groter zijn dan de mijne was! Midden op straat (ik kon de sleutel van de voordeur niet vinden en ben dus door de garage naar buiten gegaan) en ik schater het uit! Onbetaalbaar met een erg hoog knuffelgehalte die twee!

Leven is een heel kwetsbaar stukje bestaan. Met een vingerknip is het gedaan. Of niet. Verschillen zijn groot. Of niet. We weten allemaal één ding zeker, en dat is dat we zullen gaan. Tot dan hebben wíj er de hand in hóe dan. Hoe we gaan. Hoe we blijven. Ja. Wij. Altijd. Wij. Hoe dan? Dat beslissen wij. Zelfs als we denken dat juist dat helemaal niet zo is. 

Ik leef
en leef
omdat ik leven mág
maar is leven
meer dan alleen
leven mógen?

Ik leef
en leef
omdat ik leven wíl
want leven
is ondanks
en dankzij
leven
met alles er op en er aan
lief en leed
in de breedste zin
van het leven
is leven
de moeite
van het leven
zeker waard

Hai, met mij.
Ik. Ben. Ziek. Al. Doe. En. Gedraag. Ik. Mij. Niet. Ziek. IK BEN HET WEL!
Ja hoor, al doe ik doorlopend alsof dat niet zo is. Na ja, dat lijkt in ieder geval zo. Maar 's middags thuis na een dagje op pad, valt het doek. Vrijwel letterlijk. Dát ziet niemand. Maar dát weten zij die mij kennen. Zo jammer als ze dat vergeten blijken te zijn. Pijnlijk jammer. Maar weet je? Je doet maar. Ik weet wel beter en lach om jou. Want jij? Jij hebt mij niet. 

Lieve allemaal, ik wens je ook een 'zomaar bijzondere dag' en daarna een paar jochies van misschien 8 of 10 die je met geduld en een lach 'les' geven. Geweldig. Het goede gevoel dat en de lach die je krijgt, zijn het beste medicijn jezelf te hervinden. 

Liefs xxxxxxx Hebe

 

 

24 reacties

Heerlijk Hebe. 

Die gelukmomentjes. Hoe simpel kan het zijn. Zomaar onverwacht midden op de dag een grote lach. En dat verdien je zo vergeten doen we niet. Maar soms is een kleine gebeurtenis genoeg om een glimlach op je gezicht te toveren. Geniet van al het moois om je heen leef.

Grt Petra 

Laatst bewerkt: 08/10/2023 - 08:25

Dank voor je mooie woorden Petra!

Het grootste geluk zit in de kleinste dingen. Ergens heb ik daar ook een (of meerdere) gedicht(en) van. Natuurlijk heb ik dat...haha, denk ik nu ik dit schrijf...

Ik ben blij en dankbaar dat ik dat kan, genieten van 'niks'...
Liefs xx Hebe

 

Heb jij dat?

Soms is het ondanks veel…….

Kun jij dat?

Ja, ook ondanks veel?

Zie je
voel je
zie je geluk
voel je geluk
in de meest kleine dingen
die soms je zelfs
kunnen verbazen
dat ze er zijn
en ervaar
hoe groot
dat kleine geluk is
enorm

GROOT

!

Laatst bewerkt: 09/10/2023 - 12:11

Ach, je mag best wel eens met de voeten slepen. Er is ook zoveel om te dragen en te verwerken. En dan plots krijg je onverwacht een zetje onder de kont en loop je toch weer te dansen op de tippen van je tenen. Denk dat voor ons dat fragiele zo duidelijk is dat we alles, het schone en het rotte, een pak intenser beleven. 

En inderdaad: men ziet de buitenkant, letterlijk ook de kant die kan buiten komen. Als we afzien, te moe of te ziek zijn,komen we niet buiten. Die kant van ons zit dus letterlijk binnen. En dat zien er weinig. Wéten wel, maar het echt beseffen, het onthouden en er rekening mee houden? Dat is vaak teveel gevraagd. Waardoor de mensen die dat wel kunnen natuurlijk weer eens zo bijzonder worden.

Laatst bewerkt: 08/10/2023 - 09:18

Wow Clemence, wat mooi gezegd! 

En het is natuurlijk ook altijd zo, dat wanneer je je al niet optimaal voelt, van die 'rare nare opmerkingen' ook harder aankomen. En soms is het 'gewoon' een opstapeling van heel veel 'kleine' dingen. We zijn ook maar gewoon mensen, toch?

Knufs xx Hebe

Laatst bewerkt: 09/10/2023 - 13:03

Geluk zit vaak in kleine dingen...regendruppels op een blad die glinsteren in de zon, een kopje erwtensoep na een wandeling op een gure dag... een praatje met een onbekende voorbijganger... een prachtige vlinder die op je schouder landt.. de geur van versgebakken brood en een pasgemaaid grasveld...enz.enz. In mijn leven van voor de kanker liep ik daar zo aan voorbij, ik zag het niet, voelde het niet, maar nu probeer ik dagelijks zoveel mogelijk van die geluksmomentjes te vinden. Ja, het leven is fragiel, een flinterdun draadje tussen leven en dood en wellicht is het daardoor zo ontzettend kostbaar en onbetaalbaar.

Laatst bewerkt: 08/10/2023 - 10:15

Dankjewel voor je bijzonder mooie reactie Rita! 

En je zult begrijpen dat ik het tot in mijn tenen met je eens ben! Ook al heb ik 'het' altijd gezien en gevoeld. Dat kleine. Dat tere. Dat 'nietszeggende'...

Sinds ik ziek ben, besef ik dat dát eigenlijk ook een gave is! Vele ervaren pas als er iets 'mis is' - om het zo maar even te benoemen - dat juist díe dingen ontzettend kostbaar en onbetaalbaar zijn. Om met jouw woorden te spreken. Voor mij waren juist dát de dingen die me intens gelukkig maakten. En dat nog doen. Ergens begrijp ik dat ook wel. Alleen was ik 'anders'. Wat overigens niet altijd even gemakkelijk was...haha! En ook dat is dat nog steeds niet :-)

Heb een gedicht uit mijn 1e boek voor je gekopieerd. 
Liefs xx Hebe

Geluk.

Weet jij wat geluk is?

Dat kleine sprietje gras

dat dapper toch weer boven komt

die grote stoere boom

die elk jaar weer zijn blad ontvouwt

die tere rozenstruik

die telkens nieuwe knoppen maakt

de vogels in de weer

met takjes, mos en stro

gekwetter om de mooiste vrouw

voor de eitjes deze keer

het lachen van een kind

zomaar ineens vol dikke pret

de liefde die je krijgt

van je dierbare wederhelft.

Ja, dat is geluk

vind jij dat nu niet ook

de mooiste dingen krijg je zo

want die zijn nergens te koop

Laatst bewerkt: 09/10/2023 - 13:40

Ooh wat zeg je dat mooi Rita, dankjewel. Ik hoor net als Hebe en jij tot de klein geluk- zoekers. Want levenskunst die moet jezelf maken. 

Heb recent een soort van kookboek- houder gekocht. Daar zet ik nu steeds  kunsttijdschriften  in met steeds wisselende afbeeldingen. Oei wat kan ik daarvan genieten!   En alles binnen handbereik. Dus ook fijn wanneer ik a.s. vrijdag weer met de nieuwe chemokuur start en geen fut meer heb voor uitjes. Daar kan geen museum tegenop :)

 

Groetjes, christa

Laatst bewerkt: 09/10/2023 - 19:01

Ik weet het!
Maar weet je, ik hielp mezelf toen door steeds te bedenken dat elke keer een stapje vooruit was. Ik was ervan overtuigd dat ik erdoor zou komen. Dat ik me 'eens' weer beter zou gaan voelen. En dan kreeg ik zo'n soort 'oergevoel' en de moed en kracht om door te zetten en te doen alsof het allemaal een makkie was.

Dat frèle leven is juist zo kostbaar omdat het zo kwetsbaar is. Elk kwetsbaar deeltje hoort erbij om het waardevol te maken. Want dat is het. Zo voel ik dat tenminste. Plezier en geluk zijn groot, omdat je ook het tegenovergestelde kent. Pfff.. ik lijk wel een filosoof.. :-)

Liefs xx Hebe

Laatst bewerkt: 10/10/2023 - 22:17

Weet je Hebe , tussen al die andere goede eigenschappen van jou , heb je het ongelooflijke talent om in alles en iedereen altijd het mooie te zien, er altijd de goede dingen uit te pikken.
En met zo'n instelling wordt je 100 , Kahler of niet
xxx, Willy

Laatst bewerkt: 08/10/2023 - 10:52

O. 
Oeps Willy, ik laat een traan rollen!

Maar ik durf heel klein, nederig en zachtjes te zeggen dat ik denk dat je gelijk hebt... 
Nou, heb dat met die 100 dan ook maar! 
Is overigens ook de afspraak die ik met Zweef heb. Wij worden 100. Punt. Amen.

Knufkus xx lieverd xx

Laatst bewerkt: 09/10/2023 - 13:43

Kleine dingen, GROOT geluk. Ik ben dankbaar dat ik die kleine momenten bewust kan zien en beleven. Nog steeds of steeds meer. Zeker als de verdrietige, donkere kant zo dichtbij dreigt te komen.

Leven is voor mij hogere struisvogelpolitiek geworden. Hiermee kan ik positief blijven of dat meestal vlot weer terugvinden; lichtpuntje klein, het geeft me weer houvast. Af en toe buig ik diep door de narigheid en tegenwind, maar ik breek niet! Ik heb veerkracht!

Astrid

Laatst bewerkt: 09/10/2023 - 13:07

Dankjewel Astrid!

Geweldig dat je dat van jezelf weet en dat vertrouwen in jouw kracht dus hebt. Struisvogelen kan heel heilzaam werken en je geloof versterken. Ik doe het bij gelegenheid al mijn leven lang. Samen met mijn oudste zus 'ontwikkeld'. Heerlijk is het zo af en toe!

Het allergrootste en meest kostbare geluk is gratis om je heen. Altijd en elke dag.

Liefs xx Hebe

Laatst bewerkt: 09/10/2023 - 13:45

En zo is het maar net. Ondanks alle narigheid is er ook altijd klein geluk. als je maar goed kijkt. Mooi en  inspirerend hoe jij dit ons voorleeft Hebe. Dankjewel! En ik wens je nog veel schattige buurjongetjes toe! 

Groetjes van Christa

Laatst bewerkt: 09/10/2023 - 18:55

Lieve Hebe

Iedereen heeft dit af en toe nodig. Iets waar je blij van word , zonder dat die gene die daar voor zorgt er geen eens erg in heeft. 

Mijn collega heeft een hersenbloeding gehad . Vandaag heb ik haar meegenomen  naar het werk, koffie drinken. 

Zij blij, de collega's dankbaar dat ik dat gedaan had. Dat gaf mij een goed gevoel. 

(Weer een beetje voor een ander kunnen zorgen) 

Een beetje trots ( dat zeg ik zachtjes, ik ben dat niet gauw over mijzelf) . En dat is een fijn gevoel 😊

Nu dat gevoel vasthouden 😘

Laatst bewerkt: 12/10/2023 - 13:40

Ja hè Wil, zo iets doen, geeft ook aan jezelf een goed gevoel! En je mag best van jezelf zeggen dat je trots bent. Vergeet niet dat hetgeen jij doet / gedaan hebt, zeker niet iedereen doet. Zo zit de maatschappij tegenwoordig helaas steeds meer in elkaar. Mooi dat er nog uitzonderingen zijn!

Lieve groetjes Hebe

Laatst bewerkt: 13/10/2023 - 20:44