Tja... hoe zit dat nou met mij?

  • Openbaar blog
  • woensdag 4 september 2024
  • 411 x gelezen

Laat me nu eens zeggen dat het me de laatste tijd niet meeviel om ziek te zijn. Geconfronteerd te worden met de gevolgen van mijn ziek zijn. Vooral mentaal ben ik nauwelijks nog de helft van wie ik was. De helft? Uhh? Die duizendpoot! Een duizendpoot met een olifantengeheugen. Ja hoor, die bestaan. Ik was er één van. Met de nadruk op wás. Nu past mijn geheugen in een muggenkoppie. Met ja, uitschieters naar die olifant. 
Bij die duizendpoot zijn 998 pootjes weggeroosterd met de chemo. Die twee overgebleven exemplaren moeten het doen en kunnen alleen nog hetgeen ook normaal is voor twee pootjes. Staan en stappen en soms niet overeind blijven. Alhoewel dat laatste dankzij mijn geweldige Alpe d'HuZes fysio (dat bijzondere exemplaar is voor mij een blijvertje geworden) een heel stuk beter gaat! Sausje van bijna 5 maanden Egym eroverheen en hé, ik kan wat ik sinds ik ziek blijk niet meer kon! Twee krachten bij elkaar en er gaat een (gedacht) onbekende wereld voor me open. Ik had het in ieder geval niet geloofd als je het me had gezegd. Zó beschadigd en dan nu..? Ik wíst ook niet meer hoe het voelde. Ongelofelijk. Letterlijk. Overigens niet voor die fysio. Het was bijna het eerste tegen mij gezegd... "neuhh, die wekelijkse fysio gaan we afbouwen tot weinig of geen"... ???? Grapjas. Dacht ik.

Maar goed. Of slecht. Die 998 andere pootjes die zoveel voor me deden. Haha, ik had er niet eens erg in dat ze zoveel deden! Dat gebeurde ongemerkt en wás gewoon zo. Dat was ik en die ik leek volkomen normaal te functioneren. Dat die pootjes een grote hooibaal aan hun teentjes prikten, dat merkte ik niet eens. Totdat... yep!
Ik 'wakker' werd nadat ik van circus Maastricht was opgekrabbeld. Dít niet meer weten, dát niet meer kunnen, dít vergeten, dát vergeten, niet eens meer weten dát je iets vergeet, een emotioneel konijn geworden, soms serieus overgevoelig. Erg lastig kan ik wel zeggen. Een feestje, zelfs een kleiner samenzijn, kost me meer energie dan een stuk fietsen. Mijn mentale energielevel is verworden tot dat van die olifant die in een mug getransformeerd is. 

Zucht
het gaat mis
ik weet
wat er mis is
ik kan niet meer 
wat ik kon
dat is niets nieuws
onder de zon
geen energie
ik ben zo moe
er moet zoveel
wat een gedoe
zelfs dichten
niet zoals dit
maar écht
met gevoel en pit
het rolt niet meer
uit mijn hart
daar woont
teveel smart

Vertwijfeld
voel ik mij
zelfs mijn land
maakt me niet blij
dat is ook
mijn heel groot zwak
dat ik sommige woorden
(veel) te letterlijk pak
rollen de tranen
zoals van die olifant
die laatste twee pootjes
hielden geen stand
ik lach
niet met mijn hart
daar woont
teveel smart

Zomaar een mooie dag
wandelen wij
naar een toekomst
zij aan zij
nu
en ja ook later
in de bergen
niet te water
ónze plek
hebben wij gezegd
onze as
hier neer gelegd
hé lieverd
grijns ik naar mijn schat
we gaan vast proefliggen
hoe vindt je dat
ik ben gek
dat weet je toch
maar nu
kúnnen we dit nog

Ja 
tijdens deze tocht
heb ik gevonden
wat ik zocht
mijn land
is weer van mij
en ik
ben weer met mij
verdriet, o ja
dat is niet verdwenen
zet me wankel
op mijn benen
maar toch
heb ik gemerkt
dat dit verdriet
me heeft gesterkt

Ik lach
ook met mijn hart
ook al woont daar
best wat smart
maar
om met mijn eigen woorden te spreken
zonder die pijn
zou ik een mens
zonder liefde zijn

Ik wens jullie voor altijd dat je bij jezelf terug kunt komen als je jezelf kwijt was. Jij bent het mooiste wat je voor jezelf kunt zijn. Hou jou vast, je bent het zó waard!

Veel liefs en dikke knuffels
xxxxxx Hebe

Reageren
Volgend blogbericht

23 reacties

mooie foto's

rot dat je van alles vergeet, misschien overal van die tags aan vastmaken dat je via je telefoon kunt zien waar alles gebleven is of waar je iets verloren bent

ik had zoiets voor mn vader gekocht maar hij wilde ze niet

of een sleutelhanger die geluid maakt als je met je handen klapt

Laatst bewerkt: 04/09/2024 - 20:06
Reageren

Dat van die tags, dat ken ik niet. Maar het is minder het iets kwijt zijn, ook al gebeurt dat dagelijks. Soms met grrrr en vaak met 'o jee, daar gaan we weer'. Want meestal is het met iets wat niet uit huis kán zijn, wat het zoeken 'gemakkelijker' maakt. Vaak lachen we ons een hoedje als we 'het' weer vinden en dan vooral 'waar'.... hahaha, heel verrassend!

Voor onthouden heb ik een 'lege' app op mijn telefoon. Daar zet ik alles in wat ik onthouden moet. Nu dan nog iets nodig wat me laat onthouden daar dagelijks in te kijken én dan ook te onthouden wat ik lees :-)

Nee, serieus, het valt écht niet mee!

Dank voor je lieve behulpzame reactie!

Laatst bewerkt: 04/09/2024 - 21:39
Reageren

Ik vind het wel bijzonder, maar ja, ik denk dat dat kan. Ook al klinkt dat heel stom, omdat ik dat nu van / over mijzelf zeg...

Maar ik herken het gevoel. En dat zit tussen jou en mij wel heel oké xxxxxxx Hebe

Laatst bewerkt: 05/09/2024 - 20:19
Reageren

Dag Hebe. Ik heb een tijdje niets meer van mijzelf laten weten. Deels omdat ik liever niet geconfronteerd wil worden met lotgenoten. Deels omdat ik in feite niet meer tegen stress kan. Maar wat je schrijft is zo herkenbaar dat ik toch reageer. Vreselijk om zo terug te vallen. Mijn geheugen is zo'n ding met gaatjes. Mijn altijd zo getraind lijf wil niet meer doen wat ik graag wil. Ik heb ook zoveel water bij de wijn gedaan....je begrijpt wat ik bedoel. Oké ik werk nog gedeeltelijk zodat ik nog een bezigheid heb. Mensen vinden het ook fijn dat ik hun wil behandelen. Zij zijn in feite mijn beste vrienden. Wij hebben onze babbel en iedereen tevreden. Ik ben al 2 jaar met pensioen en soms als het me niet zo gaat dan denk ik aan stoppen. Alleen wat dan? Ik ben een te grote bezige bij en vele hobby's heb ik al moeten opgeven. Maar ik merk dat ik al teveel heb geschreven. Sorry als ik je verveeld heb. Maar qua ervaringen hebben we veel raakvlakken. Ik ben blij voor je dat het beter gaat en hoop net als jij nog lang door te gaan. Dikke knuffel 

John 

Laatst bewerkt: 05/09/2024 - 07:44
Reageren

Hey John!

Wat leuk je weer te lezen, dankjewel!

En hé... je hebt helemaal niet teveel geschreven! En je verveelt me helemaal niet! Gekkerd! Sinds ik weer 'echt' lezen kan, verslind ik boeken. Nou, dan kan een lange reactie toch ook. Graag zelfs!

Ook mooi gezegd... jouw geheugen is zo'n ding met gaatjes. Ja joh, als we het daarover gaan hebben, vliegen de metaforen ons om de oren. Hiervoor helpen geen oefeningen die men je zo graag aanreikt. Er is gewoon een stuk uit ons brein verdwenen. 

Fijn om te horen dat jij nog gedeeltelijk kunt werken. Mensen blij, jij blij. Hoe mooi is dat? Niemand die je dwingt om te stoppen. Ik ben blij dat ik hier moderator mag zijn en op een andere plek nog mijn taaltic mag en kan inzetten. Contact met anderen en het weten nog nuttig te zijn is veel waard!

We gaan gewoon samen nog heel lang door John! Ik heb volgende week weer controle. Ik zal mijn hematoloog voorzeggen wat ie zeggen moet :-)
Maar heb er vertrouwen in hoor.

Fijn je gelezen te hebben, vertel gewoon vaker hoe het met je gaat, voor mij is het nooit te lang of te veel!

Lieve groetjes Hebe

Laatst bewerkt: 05/09/2024 - 20:30
Reageren

Lieve lieve jij 💕

Ach meissie toch ,je bent door een diep dal gegaan ,en ik vind dat vreselijk voor je ,hoop met mn hele hart dat je jezelf terugvind want je bent zon waardevol mooi mens 

Dikke knuffs en heel veel liefs hes ❤️❤️

Laatst bewerkt: 05/09/2024 - 13:00
Reageren

Wat zeg je dat weer mooi en op z'n Hes'... En je ontroert me met je lieve woorden!

Sja, jij weet dat het al best een tijdje speelt,dat dal van mij. Zo moe, moe, moe...

Ik heb nu echt wel het gevoel dat ik opgekrabbeld ben. Voel me weer fijn. Wat ik dacht kwijt te zijn, is er weer. 

Veel liefs en dikke knuffels terug!
xxxxxxx Hebe

Laatst bewerkt: 05/09/2024 - 20:34
Reageren

Lieve Hebe

Ik ben blij,  dat je uit (het welbekende) dal bent gekomen,  dat je weer jezelf bent,  dat je weer kunt lachen, en leven,   en hier op de site weer"   JIJ "kunt zijn!!... en hou dat  gevoel maar vast!!  geniet van het  mooie weer,   en leef!!!

Dikke knuffel Bets

 

Laatst bewerkt: 06/09/2024 - 09:43
Reageren

Dankjewel lieve Bets!!

Ik kan weer lachen ja en lol hebben om niks. Zó heerlijk! En als herfstmens geniet ik met volle teugen van het veranderende weer. Heerlijk! Vandaag nét niet droog thuis gefietst, maar de herfst geroken en door gevallen blaadjes en plassen gefietst. Hahahaha, soms ben ik echt nét 6 :-):-):-)

Knuffels van mij xxxxx Hebe

Laatst bewerkt: 11/09/2024 - 14:43
Reageren

Oooooo sorry lieve hebe ….ik denk dat ik ff in de zet fase zit waar jij in zit/zat  ik heb geantwoord op een lotgenoot reactie …. Toen had ik deze reactie nog niet gelezen 🤦🏻‍♀️maarja ….zo kan het soms gaan in ons leven 😢🤣

Wat een mooie warme foto’s wat zal je daar een stukje van jezelf weer terug gevonden hebben 🍀🙏🏼hou vol en weet dat je zo niet alleen in het leven staat zegt de blinde tegen de manke 😂

Dankjewel voor je bericht en ik wens dat je de zon weer ziet schijnen en hij veel warmte geeft veel liefs 🍀🎀Sylvia 

Laatst bewerkt: 09/09/2024 - 12:42
Reageren

Hai lieve Sylvia,

Hier hoeven we nooit sorry te zeggen hè! Of je moet het al heel bont maken met boze (scheld) woorden naar anderen. Dan tikken we je op de vingers. Verder mag hier alles. Mekkeren en piepen, blij zijn en lachen, vergeten en te vaak hetzelfde zeggen/schrijven, meeleven en medeleven krijgen. Alles mag en alles is goed. En ik vind het wel heel leuk dat je reageert :-)

Ik voelde zoveel onmacht, pijn en verdriet dat het mooie van de 'wereld' niet meer echt bij me binnenkwam. Tja, onze wandeling naar 'onze' bankjes maakte dat ik weer wakker werd. Hebben die tocht ook filmpjes gemaakt voor onze nabestaanden, zodat ze weten waar ze ons uit moeten strooien. Dat heeft zéker ook bijgedragen aan het goed voelen. Denk doordat ik met 'andere' ogen keek naar onze briljant mooie omgeving. De meesten van hen zijn daar nog nooit geweest. Wel in onze caravan, maar niet die tocht. Na ja, in ieder geval kwam het vól bij me binnen. Plóp en ze stond er weer :-):-)

Lieve groetjes Hebe

 

Laatst bewerkt: 11/09/2024 - 14:52
Reageren