You never walk alone

Dit lied.... Het geeft me altijd kippenvel zo lang ik het ken. Vanmorgen luid en duidelijk! Diep en zwaar ontroerd zoals altijd en dikke tranen rollen over mijn wangen zoals altijd.... De intentie van het lied is overduidelijk en helemaal waar. Wij hier allen doen er toch alles aan om er voor elkaar te zijn. Het 'tweede vooruitzicht' dat het lied biedt, sluit in zekere zin aan op hetgeen ik van de week schreef.... hierna komt de blue sky weer tevoorschijn. Vanmorgen realiseerde ik me bij het - niet mee kunnen zingen bij dit nummer omdat er teveel tranen rollen - nummer eens te meer dat die blue sky voor velen onder ons slechts ten dele waarheid bevat....... Een beetje lichtblauw komt wellicht nog tevoorschijn, maar dat is slechts een schijntje van hetgeen we beogen en wensen als we dit zingen. Het belooft een goede afloop! Een goede afloop die er voor zovelen hier op dit forum niet is. Ook hierbuiten natuurlijk, maar laat ik het nu even alleen over 'ons' hebben. Wij kankerpatiënten en zéker de ongeneselijk zieke kankerpatiënten kunnen die vreselijke corona er toch niet óók nog bij hebben! We zijn al zo beperkt en moeten nu gewoon gezellig kunnen genieten! Beetje wandelen, shoppen, terrassen, afspraakjes maken, samen zijn en zo wat al niet meer. Ik voel een onmacht die groter is dan ik van mij ken en herken. Ik wil van alles en ik kan helemaal niets. Zo voelt het. 

Ik ben geraakt. Meer dan diep geraakt door hetgeen er om mij heen gebeurt. Ben dankbaar dat er iemand is die me bij herhaling zegt 'jij kunt dit, topper, je bent een bikkel'. Kon / kan me daar niet altijd in vinden, maar het voelt toch fijn en bijzonder als iemand je daarvan oprecht probeert te overtuigen. En het geduld bezit dat vol te houden...... Voel me zeker niet altijd een bikkel; soms ben ik gewoon een piepklein donzig watje. Kan niet goed - lees helemaal niet loslaten wat er om me heen gebeurt met hen die me zo dierbaar zijn. De wil om te overleven, de wens er nog een tijdje te mogen zijn, want ja, wij zijn met z'n allen behoorlijk bescheiden wat dat betreft. Mezelf uitgesloten, want ik ga voor 25 jaar. Woeps... inderdaad wel heel onbescheiden. Weet je? Ik ga die 25 jaar met jullie delen! Al die het nodig hebben een paar jaar van mij erbij; dan kunnen we met z'n allen nog effies door. Want weet je, ik kan jullie helemaal niet missen! Het doet me zó zeer! Zeerder dan mijn eigen pijn! Heb er niet eens erg meer in dat die er ook is! Wil nu ook voor iedereen in de bres springen en heb niet eens in de gaten dat ikzelf hoog op de ranglijst risico sta..... We appen en bellen met de oudjes om ons heen. Hier ga ik me verdiepen in jullie verhalen waar ik de afgelopen weken niet toe kwam. Loslaten mijn pijn en verdriet om jullie. Proberen er te zijn voor jullie. Ga mijn best ervoor doen. Méér mijn best voor doen. We zijn niet alleen. Jíj bent niet alleen. Ik ben er voor je. Wens je alle goeds van de wereld.

Mijn allerliefste dikste knuffels voor jou! xxxxxxxxxxx Hebe

 Jammer dat ik geen idee heb hoe ik dit nummer nu hier kan plakken ipv of bij de foto... sja.. Maar ik schat zo dat iedereen het kent