Ik heb geen pijn...

Hola,

In december 2019 kreeg ik de diagnose borstkanker, in januari 2020 hoorde ik dat er uitzaaiingen waren (in botten en lymf) en dat er geen genezing mogelijk was. Fase 4, palliatieve behandeling. Ik dacht dat ik binnen afzienbare tijd zou sterven. Maar hoe kan ik zo ziek zijn als ik er niets van voel? Geen pijn heb? Ik heb letterlijk aan de arts gevraagd of ze zeker wist dat het om mijn foto's en scans ging. Had ze zich niet vergist? 

We zijn nu ruim een jaar verder. De klachten die ik heb worden veroorzaakt door de medicijnen, niet de kanker. Hoewel, ik had wel af en toe pijn aan mijn ribben en onderrug. Die plekjes zijn éénmalig bestraald en daarmee was de pijn direct weg. 
De pijn die ik ervaar is voornamelijk mentaal. Soms bekruipt me de angst van wat me allemaal nog te wachten staat... Mijn kinderen (17 en 21 jaar) zeggen dan: Mam, je moet je geen zorgen maken over iets dat er nog niet is, want dan doet het 2 keer pijn...
Gelijk hebben ze, maar makkelijker gezegd dan gedaan! Toch gaat het me tot nu toe goed af. Ik lees jullie blogs en verhalen en besef wat een enorm geluk ik heb dat ik, met de wetenschap die ik heb, heel bewust kan leven, genieten en (een soort van?) voorbereiden... Het besef dat het leven niet oneindig en zeker niet maakbaar is. Dat weet natuurlijk iedereen, maar niet iedereen beseft het werkelijk.

Woensdag as weer nieuwe controle en uitslag van de scan. Spannend, want dan weten we of de nieuwe medicatie aanslaat. En of ik wat verder in de toekomst mag gaan kijken. Een prognose heb ik niet gekregen, en eerlijk gezegd wil ik het ook niet weten. Tenzij het 20 jaar is.... Maar die oneindigheid is niet maakbaar, weet ik. Wel hoopbaar.

Fijne dag,
Simone