Bleh!

Getver, bleh!

Dat is het gevoel dat ik nu heb. Ik voel me al zeker 3 weken niet zo optimaal qua stemming. Ik slaap heel slecht en soms helemaal niet! Lig regelmatig úren te woelen, draaien, denken en naar muziek te luisteren in bed. En natuurlijk gaat het hele verhaal van begin af aan weer door mijn hoofd. ga ik alle gebeurtenissen na, wat ik allemaal heb meegemaakt vanaf de allereerste keer dat ik pijn had. Ik vind het nog steeds heel lastig allemaal. En bij tijd en wijle heb ik het er moeilijk mee. Ik merk dat  het me enorm aangrijpt om te horen dat iemand anders kanker heeft of dat iemand gestorven is aan de gevolgen van kanker. Dat maakt mij  onzeker en onrustig. Vandaag hoorde ik op tv dat een bekende Nederlander voor de tweede keer kanker heeft, maar nu met uitzaaiingen. Dat je geopereerd bent en nu geen uitzaaiingen hebt, zegt eigenlijk niets over de toekomst en dat vind ik eng. Niks is zeker. Ik wil er niet aan denken om weer aan de chemo te moeten en/of geopereerd te worden! Een heel angstig idee. Maar als het goed is, hebben we allemaal een overlevingsdrang en mocht het zover komen en er is een kans om dmv behandelingen weer op te krabbelen, dan grijp je die  toch aan. 

Ik krijg nog steeds aandacht van geliefden en ik probeer steeds meer leuke dingen te doen. Het lukt me ook om te ontspannen als ik met andere mensen ben, maar als ik alleen ben, vliegt alles me enorm aan. Thuis ben ik druk bezig met de huishoudelijke taken, ik rommel wat in de tuin en ik ben weer bezig met een legpuzzel. Lezen lukt nog steeds niet; ik heb weer een boek opgepakt, maar het kost mij veel moeite om me te concentreren. Ik ga morgen lekker fietsen met Nees; daar verheug ik me op. Fietsen gaat me goed af; ik werk aan mijn conditie en ik oefen mijn been. Vorige week heb ik ook een flink eind gefietst met Suus. Dat was heel gezellig.

Wat mij een beetje depri maakt, is de wetenschap dat iedereen om me heen op vakantie gaat en ik niet. Ik had ook graag weg gewild. Vorig jaar was ik plannen aan het maken met mijn vriendin uit Curaçao om met haar naar Italië te gaan, maar ja dat ging voor mij niet door. Ik heb wel het plan om in september mijn niet genoten vakantiedagen op te nemen. Ik wacht toch eerst de scan en de uitslag af alvorens een ticket te boeken.

De laatste tijd heb ik ook vaak last van de menopauze. Ik dacht dat dat al achter de rug was, omdat ik vóór de diagnose nergens  meer last van had,  Ik heb nu opvliegers, lichte hartkloppingen en misschien heeft het feit dat ik zo emo ben en aan slapeloosheid lijd ook te maken met de menopauze. Zou het komen door het missen van één eierstok?

In ieder geval heb ik besloten, dat ik weer een afspraak ga maken met de psycholoog als ik mij down blijf voelen.