Dag 6 na 1e chemotherapie
Pffff daar ben ik weer, het mocht even duren, maar ik heb het idee dat ik weer een beetje mezelf word.
Zoals ik in vorrig bericht schreef waren de eerst dagen zwaar, heel zwaar. Ook de dagen hierna ging het me niet makkelijk af. De misselijkheid was gelukkig wel weg maar verder was er weinig van mij over. Ik denk dat ik zo een 17/18 uur per dag sliep. Als ik wakker werd, baalde ik enorm dat ik wakker was, vaak was het pas begin van de middag, terwijl ik hoopte dat het al 17u was.
Ik was een lichaam, terwijl mijn hoofd echt nog wel iets deed hoor, maar omdat ik weinig sprak, had mijn omgeving geen idee. En ik eigenlijk ook niet. Echt een votje.
Het was afzien, maar ik ben er weer, althans natuurlijk ben ik niet de "oude'' maar ik ben sinds vandaag weer wakkerder en ik praat weer. Een hele verbetering. Op deze manier, moet het wel goed komen tot de volgende kuur, 24 juni.
Aan de andere kant voel ik ook tegenzin, je weet dat je een kuur krijgt om beter te worden, maar tegelijkertijd staat een kuur voor het voelen van heel veel ellende. Ik probeer er nog maar even niet aan te denken. Sinds vandaag gaat het de goede kant op.
1 reactie
Hoi Sylvia,
wat ben ik blij te lezen dat het beter gaat. Ik kan me inbeelden door welke diepe put je bent gegaan én dat je er tegenop ziet om die put volgende keer, en de keer daarop en de keer daarop... terug te moeten tegenkomen. Hou moed! Blijf ervoor gaan en laat het gewoon toe dat je doodop en zwijgzaam bent. Het kan ook geen kwaad dat je gezin ziet dat het niet gaat. Chemo is niet niks, he. En hopelijk valt het de volgende kuren beter mee.
Veel moed en sterkte!! Je moet er helaas door. Het lukt je wel!
Knuffel,
Christine