...Número dos...
Dus afgelopen vrijdag mijn tweede chemokuur gehad! Dat ging op zich best goed. Geen gekke dingen gebeurd. Van tevoren was ik iets minder nerveus dan de eerste keer. Maar toch vond ik het spannend, want ik wist toch niet wat ik kon verwachten qua bijwerkingen. Zou het weer meevallen, omdat ik het de eerste keer goed heb doorstaan of zou ik nu toch wat voelen, omdat mijn lichaam al aangetast is door de chemische stoffen van de vorige kuur?
P-tje kwam mij keurig op tijd ophalen. Ik was gewapend met rugzak en koffer, want na de kuur ging ik bij P-tje voor het weekend logeren. Voor de zekerheid. Ik vond het een geruststellend idee om bij P-tje te logeren voor het geval ik weer pijn zou krijgen. Ook voor zoonlief was het een geruststellend idee, omdat hij toch niet zo zeker was of zijn moeder geen last zou hebben van misselijkheid.
Vrijdag was een lange dag. Om 9.45 had ik mijn eerste afspraak: bloedprikken. Dat ging Godzijdank in één keer goed. De prikker had een beetje moeite om een goede ader te vinden in mijn rechterarm, maar uiteindelijk zei hij: "we gaan het toch proberen"! Hele slechte zin; ik wil niet dat je het probeert, ik wil dat je zeker weet dat het lukt! Het prikken ging goed, maar het duurde wel lang! Ik dacht dat het bloed niet snel genoeg stroomde, maar het waren de buisjes! Pffff, ik was compleet vergeten dat er elke keer extra bloed getapt wordt, omdat ik meedoe aan een studie. Waarom heb ik weer hiermee ingestemd?
Na het prikken en het afgeven van urine ging ik meten (bloeddruk, hartslag, zuurstof en temperatuur)en wegen. Niks aan het handje; ik had een mooie temperatuur: 36 graden deze keer en ik was 2 kilo lichter dan de vorige keer. Daarna was het wachten op de oncoloog om te horen of ik de kuur kon krijgen. Zij wist nog wie ik was, fijn! Ik mocht de kuur doen, maar ik moest extra vocht toegediend krijgen, omdat mijn nierfunctie wat laag was. Ik had te weinig gedronken. Dat klopte, want ik had alleen voor de inname van medicatie wat wat gedronken die ochtend. Dus kreeg ik een opdracht mee: vóór de kuur 1,5 liter vocht naar binnen werken. Oeffff...!
Na de oncoloog volgde het lange wachten. Het was erg druk op de afdeling. Gelukkig kon ik naar de zaal en daar op bed liggen. Ik hoopte dat de verpleegster van de vorige keer er zou zijn, maar ik had een andere. Zij was ook aardig en beloofde mij dat ze wist hoe ze prikken moest! Ik kreeg een warmte doek op mijn rechterarm en daarna volgde het infuus. In één keer gelukt en goed afgeplakt, want ik wilde vooral niets voelen in mijn arm!
De kuur verliep goed. Dezelfde dingen die ik de eerste keer voelde, voelde ik nu weer. Lichte hartkloppingen en het gekke, vieze gevoel in mijn mond. De eetlust die op slag verdwenen was. Gelukkig geen misselijkheid. De eerste keer was ik om 15.15 klaar, maar nu was ik pas om 16.30 klaar en we moesten nog door het drukke verkeer naar huis.
Bij P-tje ging het prima. Er werd heel goed voor me gezorgd. Zaterdag had ik eigenlijk naar mijn boekenclub gemoeten, maar dat had ik afgezegd, omdat ik dat niet zou hebben getrokken. Maar goed ook, want ik was doodmoe en sliep alleen maar. In de namiddag gingen we een eindje varen, omdat het zulk mooi weer was. Toen we al aan het varen waren, sloeg de paniek een beetje toe: uhmmmm.....stel je voor dat ik nu misselijk werd??? Die gedachte bleef een tijdje in mijn hoofd hangen, maar gelukkig ging het goed. Ik heb een sterke maag! De rest van het weekend heb ik veel geslapen. Ik was anders dan de eerste keer heel erg moe, geen energie en voelde me zwak. Zondagmiddag kwam zoonlief me ophalen en ging ik naar huis. Nog steeds geen gekke bijwerkingen, maar de vermoeidheid bleef. Pas tegen donderdag begon ik me beter te voelen. En nu voel ik me elke dag een beetje beter. Het eten gaat deze keer ook beter. Ik merk dat sterk gekruide eten het beste erin gaat. Zoet vind ik écht niet lekker! Behalve natuurlijke suikers zoals fruit. Ik geniet elke dag nog steeds van mijn fruit smoothies, lekker en koud! De stoelgang is weer "messed up". Ik heb dulcolax gebruikt, maar het resultaat laat lang op zich wachten!
