(Tijdelijk)Eindgesprek poli chirurgie

Donderdag 2 juni. Ik heb  een "afrondend" gesprek bij de afdeling chirurgie, ik word overgedragen aan Poli interne-geneeskunde voor de chemobehandlingen. Uiteindelijk zal ik wel weer terug komen voor mijn borst(besparende)operatie op Poli Chirurgie, maar volgens protocol moet ik nu toch nog even "afronden".

Een beetje mosterd na de maaltijd, zoals de arts zei, ik ben inmiddels al op intake geweest op afdeling oncologie, en mijn oncoloog heeft alles nogmaals met mij doorgenomen. Ik besloot daarom dit gesprekje even alleen aan te gaan, ik weet ondertussen wel hoe of wat. Dacht ik.... 

Opnieuw word opgesomt waar we nu staan: Een hormoongevoelige tumor van 4,5 cm met 6 uitzaaiingen naar de lymfeklier in de oksel, 2 uitzaaiingen achter de borstspier (ik dacht dubieus, maar ze zei: ga er maar vanuit dat deze postief zijn) en nog 1 dubieuze uitzaaiing op het borstbeen. Dit alles met een T2 gradatie, gemiddelde groei.

Voor het eerst krijg ik de MRI te zien. Het is een Lobuaire tumor, dit houdt in dat deze in een melkklier is ontstaan. Dit is tevens de rede dat deze vaak laat opgemerkt word. Daar waar bij een gemiddelde tumor vaak een duidelijke knobbel voelbaar is, valt deze vorm pas op als de hele borst/ of andere delen van de borst "raar" gaan doen. Dit geldt ook voor de scans die gemaakt worden. Alleen de MRI laat in mijn geval de tumor zien, de echo, mammografie en Petscan gaven geen primaire tumor aan.

Op de bijgevoegde MRI, is de witte sliert duidelijk te zien (rechts op de foto). Het stelt me ook wel weer gerust. De opmerking:goh, had je dat niet eerder gevoeld met een tumor van 4,5 cm, maakte dat ik mezelf zo stom voelde...

Hierna komt het behandelplan ter sprake: chemotherapie, operatie, bestraling en hormoontherapie. Nog steeds niets nieuws van wat ik al wist, tot ik hoor dat niet alle lymfeklieren en uitzaaiingen worden verwijderd.  De chirurg kan niet achter mijn borstspier komen. Er volgt een ERROR in mijn hoofd.  

Ik wil namelijk na mijn chemotherapie  zo snel mogelijk de kanker mijn lichaam uit hebben. Dus snij alles eruit, en door, is mijn gedachte, maar zo werkt het helaas niet. Het kost de arts moeite om mij te overtuigen dat dit niet betekend dat ik nooit meer van de kanker af kom. De bestaling zal net zo effectief zijn, zo niet beter. Er is goede hoop.

Na het gesprek met de chirurg, mag ik nog even nababbelen met mijn contactpersoon. Ik ben maar gelijk met de deur in huis gevallen, ik ben namelijk enorme teleurgesteld in haar. Afspraken die niet blijken te bestaan, chemobehandlingen die 10 dagen later van start gaan, etc. En nu ik het op schrijf denk ik, Jezus Sil, waar heb je het over, maar je stelt je er mentaal zo op in, je probeert je zo goed mogelijk voor te bereiden, met de daarbij  behorende zenuwen, tot je te horen krijgt dat het feestje niet doorgaat....

Gelukkig paktte ze het goed op en bood haar excuus aan. Ik kon eventueel gebruik maken van een ander persoon als ik het vertrouwen in haar kwijt was.  Ik heb gezegd dat dat voor nu nog niet nodig is, maar dat er wel een grens zit aan mijn vertouwen.