Uitslagen internist en neuroloog en worsteling vriendschap
Afgelopen weken ben ik bij de neuroloog geweest en bij de internist...
Bloedwaardes zijn goed en HB zelfs 8,3 das kei mooi toch..
Ik heb toch weer meer spier en gewrichts- pijnen,dus bang dat de spierreuma terug komt,maar mijn bezinksel was ook goed 10 lekker laag dus..
Volgens Internist komen de klachten ook van de longkanker...
afijn voor de neuroloog dus nu aan het bijhouden wanneer ik hoofdpijn heb,vooral ergere en wanneer ik rizatriptan inneem.
En als mijn tintelingen erger worden in handen terug komen spuitje halen......
nek is wel slecht en hier en daar druk op ruggenmerg maar daar komen de tintelingen niet vanaf,waarschijnlijk carpaal tunnelsyndroom.
Ik zeg ik neem wel contact op als het erger wordt,nu geen zin in meer onderzoeken en behandelingen...kan er nog mee leven hihihi
Omdat de migraine nog niet meer dan 2 keer per maand is geen onderhoudsmiddel maar gewoon rizatriptan innemen zodra ik het aan voel komen...
Ben nu aan het bijhouden hoe vaak ik die erge hoofdpijn heb..
24 september en 25 september beide dagen rizatriptan genomen
1 oktober rizatriptan,maar duurde lang voordat het werkte...
en afgelopen zondag 15 oktober.
wilde een laatste motorrit maken,maar onderweg voelde ik de hoofdpijn al opkomen en zei dat ik terug naar huis wilde..
dus zijn omgedraaid en hoe langer het duurde hoe erger de hoofdpijn werd en hoe misselijker...pff was blij dat ik thuis was.
Rizatriptan in genomen en naar bed.
Anderhalf uur later was het gelukkig weg,wel nog heel moe...
dus nu al 4 maal rizatriptan ingenomen...in 1 maand tijd..
Tussendoor heb ik ook nog aan het bevolkingsonderzoek van borstkanker meegedaan.
Kreeg eerst ieder jaar MRI vanwege mastopathie en moeder en tante aan borstkanker overleden.
Was aan het twijfelen,maar het gaat op het moment best goed met de longkanker en als je dan op tijd bij een andere kankersoort zou zijn is dat toch beter?
Dus gedaan en na twee weken kreeg ik een brief binnen,hoe onpersoonlijk is dat,was bij baarmoederhals onderzoek ook al zo..
Wat vinden jullie er nu van zon brief binnen krijgen,stel er staat slecht nieuws hoe onpersoonlijk dan sta je daar alleen!!
Alles was goed...nou had ik er al geen slecht gevoel over,maar dan ben je toch weer blij...
zo denk je dan, dat is ook weer goed.
Maar van binnen weet ik hoe bedrieglijk zoiets kan zijn.....
kanker kan ineens weer heel snel gaan heb ik ervaren bij mijn familieleden..
Ik heb wel steeds meer last van slijm in mijn keel,van dat taai slijm,dat wil je doorslikken maar dat blijft kei irritant achter in je keel hangen.
En de enige optie om dat irritant gevoel uit je keel te krijgen is met je keel schrapen en het uit tuffen(spugen),meestal heb ik dan ook een papieren zakdoek in mijn broekzak...
Thuis kan je dat doen wanneer je wilt en onderweg op de fiets of zo ook wel ,maar als je in gezelschap bent moet ik toch de wc of andere kamer even opzoeken.
Mijn kleinkind van 3 waar ik veel op let en die bij ons inwoont zei laatst:
oma wat is dat?,
dus ik uitgelegd dat mijn longetjes ziek zijn, en ik slijm in mijn keel heb en dat dat soms er dan uit moet ,
of hij het snapt weet ik niet,maar ben van menig dat je niet zomaar een lul verhaaltje bij alles moet geven..
Zitten we gisteren te eten zegt hij Opa ,
Oma heeft slijm in de keel en dan doet ze grrrrrrgrrwrr (hoe zet je zoiets neer hihhihih) en hij was het voor aan het doen,
nou we lagen in een deuk.........heerlijk zon manneke..
Verder begint mijn DVN weer erger te worden,dus overal pijnscheuten,krampen en brandende hoofdhuid en huid na aanraking erg branden..
En stiekem ben ik dus nu bang dat er weer wat aan het groeien is..........
analyserend van vaker wat benauwder,meer slijm,verergering neuropathie....
Maar dan pep ik mezelf op van nee joh het is langzaam groeiend en zeldzaam en gaat al zo lang goed met Iressa.
Zal wel allemaal toevallig een andere oorzaak hebben stress mischien onbewust omdat de scan er weer aankomt..
Maar toch ....
Nou 31 oktober weer bloed prikken en ctscan en 7 november de uitslag...
Verder vraag ik me af of onder mijn lotgenoten mensen zitten die net als ik worstelen met vriendschap in de zin van,
kennis of vriend? wat is het verschil?
ik ben altijd degene die afspraken maakt overal en alles regelt en doet,maar het gevoel dat alles altijd van jou uit moet gaan,
ben ik me gaan realiseren dat sommige vriendschapen geen vriendschapen zijn!!!!!
maar meer kennissen.
Want hoi zeggen kan ik tegen iedereen toch.
Maar echte vrienden hebben geen geheimen voor elkaar,en vertellen elkaar toch alles,en dan moet het toch niet zo zijn dat dat eenrichtingsverkeer is?
want oppervlakkig ben je met kennissen toch?
Ik merk gewoon dat ik meer filosofisch geworden ben,ik vind vriendschap belangrijk,maar tegelijkertijd realiseer ik me dat als het maar alleen van mijn kant afkomt het meer energie kost als dat het oplevert.
Vriendschap is geen eenrichtingsverkeer!!!
Als een vriendin van me nooit niks deelt en als ze me na een tijd van vakantie weer ziet bij de fysio en dan nog geen eens vraagt hoe mijn vakantie was,of hoe het gaat,en tegen iedereen vriendelijk doet behalve tegen mij...
En dat is niet omdat er wat is,want dat heb ik in februari al gevraagd.
Maar ze is toen ik hoorde dat ik niet meer kon genezen nooit langs geweest of gebeld of whatever,
ze doet gewoon of er niks aan de hand is,ik weet wel dat dat een soort van bescherming tegen haarzelf is.
Maar ja ze weet dat je met mij over alles kan praten..
Maar andere vriendin werd 50 dus mooie dag en ik had mooie lijst met fotos van ons afgelopen jaren etc gemaakt en idem bij die andere vriendin.
Toen ik 50 was,was er alleen een grote envelop met de datum waarop we samen iets zouden gaan doen..
laatst op begrafenis van moeder andere vriendin,ziet ze me aankomen bij koffietafel en doet of ze me niet ziet en gaat ze vlug bij anderen zitten.(zakenmensen).
Terwijl andere vriendin van wie moeder was overleden naar me toe kwam en zei we gaan zo even buurten,kijk das toch anders.
allemaal zon soort dingen ,ik irriteer me steeds hieraan en heb besloten om dat niet meer te willen.
Haar heb ik wel gesteund toen ze depressief was..
ik ben me steeds meer gaan realiseren dat dat geen echte vriendschap is,
niet dat het afhangt van een lijst met foto's,en met wie ze omgaat ,want we leiden nu eenmaal een ander leven allemaal,
maar de moeite die je voor iemand wilt doen toch!!
nooit zeggen succes straks met de scan of uitslag of whatever....alles moet altijd van mijn kant af komen.
en een whatsapp sturen duurt maar 2 seconden of zo toch..
Nou ik ben ermee gestopt al die energie voor niks en me moeten irriteren omdat ik dingen hoor van anderen en niet van haar...
Dat is geen vriendschap meer......
En we zijn gewoon ook uit elkaar gegroeid en te verschillend,zei is meer de materialistische kant op gegaan en heeft liever met mensen die eigen zaak hebben te maken dan met ons..
Ben benieuwd hoe jullie erover denken....
Tot na 7 november met de uitslag...
Bloedwaardes zijn goed en HB zelfs 8,3 das kei mooi toch..
Ik heb toch weer meer spier en gewrichts- pijnen,dus bang dat de spierreuma terug komt,maar mijn bezinksel was ook goed 10 lekker laag dus..
Volgens Internist komen de klachten ook van de longkanker...
afijn voor de neuroloog dus nu aan het bijhouden wanneer ik hoofdpijn heb,vooral ergere en wanneer ik rizatriptan inneem.
En als mijn tintelingen erger worden in handen terug komen spuitje halen......
nek is wel slecht en hier en daar druk op ruggenmerg maar daar komen de tintelingen niet vanaf,waarschijnlijk carpaal tunnelsyndroom.
Ik zeg ik neem wel contact op als het erger wordt,nu geen zin in meer onderzoeken en behandelingen...kan er nog mee leven hihihi
Omdat de migraine nog niet meer dan 2 keer per maand is geen onderhoudsmiddel maar gewoon rizatriptan innemen zodra ik het aan voel komen...
Ben nu aan het bijhouden hoe vaak ik die erge hoofdpijn heb..
24 september en 25 september beide dagen rizatriptan genomen
1 oktober rizatriptan,maar duurde lang voordat het werkte...
en afgelopen zondag 15 oktober.
wilde een laatste motorrit maken,maar onderweg voelde ik de hoofdpijn al opkomen en zei dat ik terug naar huis wilde..
dus zijn omgedraaid en hoe langer het duurde hoe erger de hoofdpijn werd en hoe misselijker...pff was blij dat ik thuis was.
Rizatriptan in genomen en naar bed.
Anderhalf uur later was het gelukkig weg,wel nog heel moe...
dus nu al 4 maal rizatriptan ingenomen...in 1 maand tijd..
Tussendoor heb ik ook nog aan het bevolkingsonderzoek van borstkanker meegedaan.
Kreeg eerst ieder jaar MRI vanwege mastopathie en moeder en tante aan borstkanker overleden.
Was aan het twijfelen,maar het gaat op het moment best goed met de longkanker en als je dan op tijd bij een andere kankersoort zou zijn is dat toch beter?
Dus gedaan en na twee weken kreeg ik een brief binnen,hoe onpersoonlijk is dat,was bij baarmoederhals onderzoek ook al zo..
Wat vinden jullie er nu van zon brief binnen krijgen,stel er staat slecht nieuws hoe onpersoonlijk dan sta je daar alleen!!
Alles was goed...nou had ik er al geen slecht gevoel over,maar dan ben je toch weer blij...
zo denk je dan, dat is ook weer goed.
Maar van binnen weet ik hoe bedrieglijk zoiets kan zijn.....
kanker kan ineens weer heel snel gaan heb ik ervaren bij mijn familieleden..
Ik heb wel steeds meer last van slijm in mijn keel,van dat taai slijm,dat wil je doorslikken maar dat blijft kei irritant achter in je keel hangen.
En de enige optie om dat irritant gevoel uit je keel te krijgen is met je keel schrapen en het uit tuffen(spugen),meestal heb ik dan ook een papieren zakdoek in mijn broekzak...
Thuis kan je dat doen wanneer je wilt en onderweg op de fiets of zo ook wel ,maar als je in gezelschap bent moet ik toch de wc of andere kamer even opzoeken.
Mijn kleinkind van 3 waar ik veel op let en die bij ons inwoont zei laatst:
oma wat is dat?,
dus ik uitgelegd dat mijn longetjes ziek zijn, en ik slijm in mijn keel heb en dat dat soms er dan uit moet ,
of hij het snapt weet ik niet,maar ben van menig dat je niet zomaar een lul verhaaltje bij alles moet geven..
Zitten we gisteren te eten zegt hij Opa ,
Oma heeft slijm in de keel en dan doet ze grrrrrrgrrwrr (hoe zet je zoiets neer hihhihih) en hij was het voor aan het doen,
nou we lagen in een deuk.........heerlijk zon manneke..
Verder begint mijn DVN weer erger te worden,dus overal pijnscheuten,krampen en brandende hoofdhuid en huid na aanraking erg branden..
En stiekem ben ik dus nu bang dat er weer wat aan het groeien is..........
analyserend van vaker wat benauwder,meer slijm,verergering neuropathie....
Maar dan pep ik mezelf op van nee joh het is langzaam groeiend en zeldzaam en gaat al zo lang goed met Iressa.
Zal wel allemaal toevallig een andere oorzaak hebben stress mischien onbewust omdat de scan er weer aankomt..
Maar toch ....
Nou 31 oktober weer bloed prikken en ctscan en 7 november de uitslag...
Verder vraag ik me af of onder mijn lotgenoten mensen zitten die net als ik worstelen met vriendschap in de zin van,
kennis of vriend? wat is het verschil?
ik ben altijd degene die afspraken maakt overal en alles regelt en doet,maar het gevoel dat alles altijd van jou uit moet gaan,
ben ik me gaan realiseren dat sommige vriendschapen geen vriendschapen zijn!!!!!
maar meer kennissen.
Want hoi zeggen kan ik tegen iedereen toch.
Maar echte vrienden hebben geen geheimen voor elkaar,en vertellen elkaar toch alles,en dan moet het toch niet zo zijn dat dat eenrichtingsverkeer is?
want oppervlakkig ben je met kennissen toch?
Ik merk gewoon dat ik meer filosofisch geworden ben,ik vind vriendschap belangrijk,maar tegelijkertijd realiseer ik me dat als het maar alleen van mijn kant afkomt het meer energie kost als dat het oplevert.
Vriendschap is geen eenrichtingsverkeer!!!
Als een vriendin van me nooit niks deelt en als ze me na een tijd van vakantie weer ziet bij de fysio en dan nog geen eens vraagt hoe mijn vakantie was,of hoe het gaat,en tegen iedereen vriendelijk doet behalve tegen mij...
En dat is niet omdat er wat is,want dat heb ik in februari al gevraagd.
Maar ze is toen ik hoorde dat ik niet meer kon genezen nooit langs geweest of gebeld of whatever,
ze doet gewoon of er niks aan de hand is,ik weet wel dat dat een soort van bescherming tegen haarzelf is.
Maar ja ze weet dat je met mij over alles kan praten..
Maar andere vriendin werd 50 dus mooie dag en ik had mooie lijst met fotos van ons afgelopen jaren etc gemaakt en idem bij die andere vriendin.
Toen ik 50 was,was er alleen een grote envelop met de datum waarop we samen iets zouden gaan doen..
laatst op begrafenis van moeder andere vriendin,ziet ze me aankomen bij koffietafel en doet of ze me niet ziet en gaat ze vlug bij anderen zitten.(zakenmensen).
Terwijl andere vriendin van wie moeder was overleden naar me toe kwam en zei we gaan zo even buurten,kijk das toch anders.
allemaal zon soort dingen ,ik irriteer me steeds hieraan en heb besloten om dat niet meer te willen.
Haar heb ik wel gesteund toen ze depressief was..
ik ben me steeds meer gaan realiseren dat dat geen echte vriendschap is,
niet dat het afhangt van een lijst met foto's,en met wie ze omgaat ,want we leiden nu eenmaal een ander leven allemaal,
maar de moeite die je voor iemand wilt doen toch!!
nooit zeggen succes straks met de scan of uitslag of whatever....alles moet altijd van mijn kant af komen.
en een whatsapp sturen duurt maar 2 seconden of zo toch..
Nou ik ben ermee gestopt al die energie voor niks en me moeten irriteren omdat ik dingen hoor van anderen en niet van haar...
Dat is geen vriendschap meer......
En we zijn gewoon ook uit elkaar gegroeid en te verschillend,zei is meer de materialistische kant op gegaan en heeft liever met mensen die eigen zaak hebben te maken dan met ons..
Ben benieuwd hoe jullie erover denken....
Tot na 7 november met de uitslag...
