Hoeveel kan een hoofd aan?

Een hele fijne middag bij de overburen gehad. Meestal is het er heel druk daar. Maar nu was het heel rustig. En dat was nu fijn. Met mijn overbuurvrouw heb ik een hele hechte vriendschap. Zij is van zichzelf al een heerlijke stuiterbal. Wij moeten vaak zo lachen. Zij hebben een zoon die ik altijd mijn 3e kind noem, omdat hij een bijzondere jongen is.  En zo leuk is. Zo bijzonder ook hoe hij steeds bij mij komt kijken, omdat hij op zijn manier ook zorgen om mij maakt. De allereerste keer dat hij binnen kwam na deze nare diagnose, vroeg ik aan hem, of ik een knuffel van hem mocht. Voor mijn buurvrouw had er eigenlijk een verborgen camera moeten hangen. Zo bijzonder hoe hij mij een knuffel gaf😪

Het was toen zaterdag 11 februari . 😪😪😪 BIZAR dat je lichaam je zo in de steek kan laten. Ik voelde mij zo goed.

Was al 4 weken roofbouw op mijn lichaam aan het plegen. Was begonnen met op 13 januari om 19.00u met de aftrap van de 24-uurs biljarttoernooi. 

En dat ging door. Met een avonddienst.  Volgende dag de oud Hollandse spelen weg brengen.  Gebeld worden door verpleeghuisarts dat het niet goed ging met Giel.

Giel is de jongste broer van mijn schoonvader.  Sinds 2018 ben ik zijn mentor en bewindvoerder. Giel heeft een dubbele longontsteking. Ik vind dat hij alle kansen moet krijgen om weer beter te worden. 

4 dagen bij Giel gewaakt. Maar woensdagavond 18 januari nog een fantastische bingo-avond gedaan, waardoor ik weer ruim 2000 euro had opgehaald voor Alpe d’HuZes. 

's Nachts om 0.00u terug naar het ziekenhuis.  Was zo mooi. Bijna tot het laatste contact met hem gehad.  Ook zoveel als kon overige familie erbij betrokken.  Wat was dit mooi. En heel bijzonder. 

Giel is donderdag middag 19 januari, om 14.05u overleden 

Daarna een mooie uitvaart geregeld met een beetje hulp van de familie. 

Ook nog voor mijn schoonvader in de bres moeten spreken, omdat hij al 3 weken ziek was en niet op wilde knappen.

5 februarie: mijn verjaardag

Heel apart dat op donderdag middag er nog niets aan de hand was. Was er de dag eerder wel de PET-CT gemaakt, maar wist nog niet de uitslag.  Bizar hoe die avond van de één op het andere moment alles totaal anders werd.

Mijn wereld 180 graden draaide. Overlevingsstand stond gelijk aan. Ik heb zeker geen spijt dat ik de uitslag al gezien had, voordat ik bij mijn oncoloog was geweest. Kon daardoor  bedenken, welke vragen ik allemaal al had. 

Wat een rollercoaster  was het toen.

Gelukkig weet ik nu al zoveel meer.

Liefs Dasje 💞💗❣️

.