Joehoe tuurlijk is het geen Joehoe

Bizar in welke overlevingsstand je getrokken kunt worden,  waar ik nu in zit.

Ik werk zelf bijna 40 jaar in de zorg.

Zo extreem. Zo positief.  Zo krachtig . Zo fel reagerend,  terwijl er in ieder geval één en heel misschien zelfs  twee van die monsters in mijn hoofd zitten, is ook bizar

Ik snap er zelf ook niks van. Begrijp er ook helemaal niks van. Maar dit is wat kanker met je kan doen.

Alsjeblieft.  Zeg het niet weer tegen mij. En zeker zeg op dit moment niets over dexamethason.  Alsjeblieft zeg daar niets van  hardop. Niet nu.Maar jij mag wel denken wat jij van Anja nu vindt. Maar spreek dat niet naar Anja uit.

Nu het juist voor mij nu zo belangrijk is om dit vol te blijven houden. Ik wil. Ik moet sterk de operatie in.

Dat monster denkt dat die bij mij een feestje kan bouwen. 

Maar die gaat helemaal geen feestje bouwen.  Die gaat eruit. Eruit. Weg jij. Verdorie kutmonster. Wat denk je wel niet. Waarom doe jij dit nou? Waarom? Waarom nu? Juist nu. Nu ik zo krachtig in het leven sta.

Misschien zijn het er meer. Maar er is er één die alleen maar kan bevestigen  dat hoe ik nu ben, is omdat ik het ben, die dit overkomen is.

En Anja doet het goed. Dit is haar manier van overleven en daar mag ik ook van de neuroloog en oncoloog mij aan vast blijven houden.  Ik mag zijn, wie ik nu ben.

Er is helemaal geen goed of fout. Maar het is mijn manier nu. Waardoor ik zo oerkrachtig kan zijn.

En het was mijn manier.

Daarom verander ik ook helemaal niks aan de schrijstijl van mijn eerdere blogs.

Want dat was toen. Ik lag veel te laat in bed . Volgens mij was het 2.30u

Ben vrijwel gelijk in slaap gevallen. In een bedje wat ik vanmorgen afgehaald had om nog een keer te verschonen, maar wat ik niet meer gedaan had.

En dan mijn lieve schat. Die wil vandaag effe het op zijn manier kunnen doen. En staat zo op om te gaan werken.  Want dat wil hij even graag.Effe wat afstand van deze extreme stuiterbal, waar hij zoveel van houdt. Er is er maar één die mij bij kan houden en zich vastklemt om niet uit de kankertrein te worden gesmeten. . En dat is Wil, mijn schat. Hij krijgt bijna geen tijd, want dan is ook hij mij kwijt. Maar vandaag ben ik de baas over de kankertrein. 

En is de rem van mij.

En geef ik dus Wil de tijd om even bij zijn collega's te zijn.

En nu lig ik helemaal in een deuk. Alleen Wil en ik weten hoe wij nu aan het slapen zijn.🥰

Wil zegt steeds dat ik snurk als ik temazepam inneem.En kan er dan niet meer van slapen. Ik vind het heerlijk om nu te luisteren naar : dat ik nu in het bos ben en dat daar gezagen wordt.

Humor houdt mij ook overeind.😇

Maar er zijn nu ook momenten dat het loeihard bij mij binnenkomt, dat het verschrikkelijk is wat mij overkomen is. 

En dan word en voel ik mij zo boos worden. En dat wil ik niet. Aan de kant. Vlug weg jij. Ik wil geen angst.

Maar tuurlijk is er die angst wel.

En ben ik wel bang dat ik niet meer de Anja ga zijn, die ik nu ben.

Dat ik niet meer de Anja zal zijn omdat dat monster toch gewonnen blijkt te hebben. 

20 uur per dag sta ik aan. En overroel ik iedereen omdat er voor mij maar één doel is.

Ik kan het maar niet begrijpen dat er een monster in mij zit? Zo'n  lief, mooi mens dat ik ben. Vind ik van mezelf. Die nog helemaal niet kan en niet wil gemist worden. Ik ben trots op mezelf. Als je niet trots bent op jezelf, kun je ook niet goed voor een ander zorgen. 

Die zoveel houdt van Wil en Dirk en Inge. Voor hen ga ik door het vuur. Maar daar niet altijd de kans voor krijgt. Ik hen ook heel bewust laat gaan, wie ze zijn. Twee volwassen kinderen.  25 en 27 jaar. Waar deze mama zo mega trots op is. Op hoe ze zijn, wie ze zijn. Lieverds ik hou zoveel van jullie. Jullie mama is nu zo extreem. Zoals zij jullie laat gaan, moeten jullie haar laten gaan. Maar pak wel af en toe een geniet momentje om met z'n vieren te zijn. Jullie zijn het allerbelangrijkste voor Wil en mij💞💞

Ben maar niet bang. Jullie raken mij niet kwijt. Het is bijna woensdag. En dan is er dat monster uit.

Stap 1 naar herstel. 

Er gaan nog heel veel stapjes komen,  maar de eindstreep gaat deze mama halen.

Als een: ....... Zeggen jullie het maar. Als een .......... ga ik dat monster verslaan. 

Mijn vraag heb ik al gesteld aan mijn kundige, vol vertrouwen,  neurochirurg:

Morgen wordt er weer een MRI gemaakt. Om nog zorgvuldiger te kunnen opereren. 

Zou het kunnen dat de tumor er nu anders eruit ziet, omdat dat monster in een schedel is gekropen die op haar manier nu aan het overleven is. En heel benieuwd is, of je ook zelf met een positieve mindset ook een verandering in dat monster kunt geven??????????

Ik kom nu mega krachtig op jullie over. En dat ben ik ook.

Maar het is nu 2 weken verder. En Wil en ik missen ook heel veel.

In 2015 wist ik na 2 weken nier meer waar ik nog een vaas had staan. Wist ik niet meer of ik nog fenoeg koffiepoeder had. Werden wij overladen met kaartjes, bezoekjes en ga zo maar door.

Het is niet dat er nu niemand komt, maar het is zo anders dan in 2015.

Wil en ik zijn zoveel sterker samen nu. Terwijl we in 2015 ook al een heel sterk paar waren.

Iedereen blijft van mijn man af. Want die knapperd is van mij.

Maar die knapperd en ik zijn ook maar mensen.

Ook Wil probeert zich groot te houden.

En gaat voor mij door. Iedereen zal wel enorm schrikken nu. Want heel veel dierbaren spreek ik nu aan.

Kom toch alsjeblieft achterom.

Het zal voor jullie vast niet waar zijn. Maar Wil en ik missen de knuffel die we vooral nu, zo nodig hebben, om dit nu te overleven.

Fijne dag allemaal. 

Liefs Anja.

 

Lief nichtje,

Nu is het 5.00u. En ga ik nog een stukje slapen. Snap jij hier iets van? Waarom jouw tante zo kan zijn, zoals ze nu is???? Ik weet het niet.

Gaan we de volgende keer over sparren. 

Fijne dag, lief nichtje.

Deze  allerliefste tante (hoop ik😅) voor jou nog heel lang te zijn

Nu kan je wel geen nëe meer zeggen.  8 maart gaat de kinderbingo niet meer worden. Die datum moet natuurlijk uitgesteld gaan worden. 

Maar ik hoop dat die 3 parels van jullie naar mijn kinderbingo gaan komen.  Ik hoop dat er 150 aanmeldingen gaan komen. 

Het geeft mij heel veel energie als de kinderen zich nu al willen opgeven. Ook al is de nieuwe datum nog niet bekend. (nieuwe datum is woensdagmiddag 28 juni)

Maar dat geeft Anja kracht. 

De Bingo-avond op  5 april  gaat zeer waarschijnlijk wel door. (gaat ook niet door op 5 april. Nieuwe datum is woensdagavond 24 mei)

Ik hoop op 170 aanmeldingen.  Kom jij daarom alstublieft ook zodat ik heel veel geld op ga halen voor Alpe d’HuZes

Elke euro telt.

ONMACHT omzetten in KRACHT. 

En bij Anja raast het maar door.

Maar ik laat alle blogberichten wel staan. Want dat is ook mijn wereld waar ik/wij nu in zitten. 

Liefs Wil en Anja💞

25 reacties

Lieve Anja toch, wat een moeilijke tijd is dit voor jou. Je bent dapper. Je roept, je roept heel hard, met hoofdletters, om de monsters te  bezweren , weg te jagen . En ook om je angst te overschreeuwen vermoed ik. We hebben je gehoord lieverd, hier op kanker.nl. Echt waar. En ik ben ervan overtuigd dat heel veel mensen aan jou denken, voor jou bidden, meeleven met jullie. 

Ik wil een oproep doen hier , om woensdag, de dag van de operatie, in gedachten heel veel liefde en positieve energie te sturen naar jou. Jij die altijd voor anderen klaarstaat. Nooit moe wordt om dingen te organiseren en te regelen voor je medemensen.🍀✨️

Op de deelnemersdag van kanker,in september 2019 heb ik je voor het eerst in levende lijve  ontmoet. Kort. We hadden eventjes gepraat en toen duwde jij mij een armbandje in de hand wat je uit Lourdes had meegenomen. " Jij krijgt er ook, een" zei je. Precies in de kleuren van mijn blouse. En met een kruisje eraan. Ik draag het nog steeds wel eens. En dan denk ik aan Dasje. Kleine, grote Dasje.Dappere Dasje..  Ik ga het woensdag zeker dragen. Om aan jou te denken en het kruisje als symbool van hoop.

Kracht, sterkte en liefs.

Lenneke

Laatst bewerkt: 27/02/2023 - 09:20

Dank je wel lieve Lenneke. Moet er van huilen. Maar zo dankbaar voor jouw reactie.

Zo dankbaar voor alle reacties die ik krijg.

En zo dankbaar voor iedereen die mijn blogbericht leest en dan op het hartje doet klikken. Mij doet dat heel veel.

Dikke knuffel. Anja. XXX

Laatst bewerkt: 28/03/2023 - 15:55

Heel, heel veel sterkte aanstaande woensdag! En daarna!

Dat die neurochirurg met uiterste precisie die uitzaaiing maar netjes in z'n geheel weghaalt en jij daarna weer goed herstelt!
En dat die andere plek iets onschuldigs blijkt te zijn dat niet verandert.

Laatst bewerkt: 27/02/2023 - 13:13

Lieve Dasje. Ik moet ook erg lachen om de schrijfsels. Wat die dexa bij jou teweeg brengt. Ongelooflijk. Moet ook allemaal weer afgebouwd worden. Ik duim voor je en ben erg benieuwd naar de uitkomst van de operatie.Je verdient de meest positieve!

Veel sterkte! Lies🤟🎉

Laatst bewerkt: 27/02/2023 - 13:21

Ik heb het je al meermaals gezegd, maar toch nog een keer.

Ik denk veel aan je, ik duim voor je, ik brand kaarsjes voor je en ik bid elke dag voor je. Dat doe ik woensdag dan een 'tandje' extra. Dat het monster verdwijnt, het andere niks is maar toch ook maar ophoepelt. 

Heel veel sterkte gewenst!

Laatst bewerkt: 27/02/2023 - 17:06

Dag lieve tante Anja. 

Natuurlijk laat je alle blogs zo staan! Het leven is niet altijd in een mooie tekst te omschrijven. Al jouw teksten gaven weer hoe het momenteel is: angst, boosheid, verdriet, maar ook het vieren van het leven, wat je graag doet en je kracht geeft. Ik ben blij dat je me toelaat. En eigenlijk was daar weinig voor nodig... even een belletje en eerlijk tegen je zijn. Je doet t goed. Ben trots op je!☆ 

Voor nu is alles gezegd. Nu rust, overgave aan de medici en herstel.   

Jij hebt altijd naast mij gestaan... nu ik naast jouw. 

Laatst bewerkt: 27/02/2023 - 22:11