1 armige bandiet

2 armige bandiet!

 

pffffff, gaan we weer!

na wat corona vertraging nu als nog mijn EUS (endoscopische ultrasound aka inwendige echo) gehad en……….. onder propofol, wat een heerlijk spulletje was dat zeg, helemaal nada niets gevoeld.

ik begrijp nu dus ook wel waarom het aumc amsterdam-umc wil heten, je krijgt anders au (pijn) mc ;o)) het was mijn zusje die met de verklaring kwam, of het echt meegespeeld heeft? het bekt wel lekkerder natuurlijk.

en ja hoor er waren natuurlijk wel weer wat hobbeltjes ;o) waar mensen werken vallen spaanders hè.

maar ze reageerden erg goed op mijn mail. niet wachten maar er meteen boven op met belletje van de officiele klachtenfunctionaris en de afdeling zelf, chapeau!

ik had dus al een afspraak voor de 24ste september om 08.15 uur, maar die werd 2 dagen ervoor afgebeld met het verhaal dat de anesthesie en het laboratorium het op dat moment niet voor elkaar zouden krijgen om mij te zien en de uitslagen van t bloed te laten accorderen door de anesthesie. het verhaal was ook nog dat de anesthesie zo “vers” mogelijke uitslagen wilde, je reinste kul natuurlijk maar ja, ook het personeel in het amsterdam umc is niets menselijks vreemd, je kunt ook gewoon meteen eerlijk zeggen dat de planning hopeloos fout was gegaan ;o))

maar goed, wel een snelle herkansing, de 1ste oktober om 11.30 uur, werd nog wel even spannend met het laboratorium maar de uitslagen kwamen op tijd binnen en waren goed.

gelukkig maar, anders zit je zomaar weer thuis. wel een dingetje hoor als dit soort behandeling ver van je bed plaats vinden. vorige keer in t avl ook al terug moeten komen vanwege de prostaat ontsteking, je voelt je helemaal niet lekker maar je moet wel even 1 1/2 uur reizen.

maar voor deze keer hadden we maar bedacht om in de buurt te gaan slapen, abcoude werd het. mooi dorpje, druk, dat wel, maar mooi en heel dure huizen. vandaar was het maar 9 minuten rijden.

we hebben daar in de “witte dame” gedineerd, een oud station wat helemaal gerestaureerd / verbouwd is naar een hotel restaurant met heerlijk eten! een aanrader. we sliepen dan weer bij koekenbier, een café / restaurant / hotel zag er gezellig uit maar gezien t tijdstip qua melden in het amc toch maar lekker naar bed gegaan, ik ken mezelf ;o)) 1 word 2 en 3 en 4…….. in plaats daarvan maar een paar druppeltjes thc er in, ook lekker.

riena mocht niet mee naar binnen, ze hebben daar dus een echte 💋 en 🚙 strook :o)) en daar dus afscheid genomen, deed me b’tje denken aan dat ik riena met de C wegbracht naar alkmaar, ook bij de deur, hier dus weer. iets minder heftig gelukkig.

na een foto en pasje mocht ik door met een mondkapje voor mijn mond en neus.

route 84 naar c2. moet zeggen dat loopt verdomd makkelijk, overal hangen borden aan het plafond met rechts / links of rechtdoor naar 84.

na me gemeld te hebben mocht ik gaan zitten en begon het circus te spelen, na alles doorlopen te hebben, ook letterlijk, moest nog even naar het laboratorium natuurlijk en dat ligt dan toch maar weer even wat verderop. bij terugkomst werd ik naar de voorbereidings- annex uitslaap- kamer gebracht en geprept, ik moest vernevelen! ik heb nog steeds een licht rokershoestje en de C er nog overheen gehad ook. vond het niet echt helpen, kreeg er een heel droge keel van en begon alleen maar meer te hoesten.

ok-jas aan en weer wachten. om 11.30 uur was het dan zover, ik werd naar binnen gereden en werd meteen overal op aangesloten en vastgeplakt, infuus prikken, kleinste naaldje, lukte pas met de 3de keer, paar flinke blauwe plekken aan overgehouden :o(( ik had verteld, ze vroegen het, dat ik op de ambu en seh gewerkt had als pleeg, zal het er iets mee te maken hebben? maar ze waren wel lief! en ik heb er zelf ook legio niet ingekregen. geen dokter gezien van tevoren, zou wel prettig geweest zijn om te weten (beeld erbij) wie er in je darmen rond loopt te poeren op zoek naar de schat.

ik zei het al, maar die propofol……. heerlijk, totaal nergens last van, geen centje pijn.

je wordt wel raar wakker! je hoort ineens je naam en of je even wakker wil worden, alsof je nog thuis in je bed ligt en de wekker gaat en je bent dan ook meteen wakker, niet met zo’n algehele narcose waas, maar je ligt dan op de uitslaapkamer, een kleine desoriëntatie in tijd en plaats.

de mdl-arts kwam nog even langs om te vertellen dat het allemaal goed was gegaan en dat ie een bioptie gedaan had, waarop het exit aneurysma was voor mij.

de uitslag van de pathologie afdeling zou paar dagen duren.

riena was ondertussen al gearriveerd en zat op mij te wachten in de wachtkamer.

toen ze vonden dat ik goed genoeg was mocht ik gaan en toen was het on y va naar huis. voelde me de hele weg dus wel suf maar kon niet slapen. ook een iets gevoelige bovenbuik, de mdl-arts had het erover dat er een steriele ontsteking zou kunnen ontstaan. nu nog steeds af en toe wat pijnlijk maar het wordt al beter, minder dus, positief dat het negatief is ;o))

thuis heerlijk mijn eigen bed ingekropen en een paar uur later werd ik wakker, riena had lekker gekookt en aanvallen dus, lekker gegeten.

verder was het wachten op de uitslag van de bioptie, die kwam dus al sneller dan ik verwacht had, 5 oktober, en dat is snel, ik kreeg altijd te horen 10 dagen maar waar dat dan aan ligt? meer geld? meer personeel? grotere noodzaak om het sneller te kunnen?

het is dus, ook een nichtje van riena zei dat, een uitzaaiing, van mijn niercelcarcinoom en geen PNET-je. hoe vreemd ook na zoveel jaar? 2005! of van dat ene kleine niercelcarcinoompje van 2015? door het uitkoken? er wordt toch een naald ingeduwd om te kunnen koken! (zal het avl eens bellen) maar goed, daar wil ik niet in blijven hangen het zit er en wat er mee gaat gebeuren weet ik nu niet. ik meen ooit gelezen te hebben dat niercelcarcinomen (grawitz typt makkelijker hoor) best wel tijden stil kunnen staan en dan ineens onder invloed van………? weer te kunnen gaan groeien.

ik ga dus van de mdl-arts naar de uroloog en dat loopt nu. de C viert weer feest, dus misschien moet ik weer een 1/2 jaar wachten, we gaan het zien.

op zich maak ik me niet eens zo druk om die uitzaaiing als wel om de plek waar hij? zij? het? (hoe persoonlijk moet het worden) zit.

ik hou het maar even op het ;o))

als je weet dat de pancreas eruit ziet als  een groot uitgevallen vissenkuit dan heb je dus een staart (dunne uiteinde) en een kop (dikke uiteinde).

hou die kop even vast en daar maken we dan een stierenkop van met hoorns die elkaar bijna raken.

dat ziet er dan uit als een ring / rondje, heb je hem?

mijn pancreas-kop heeft dus 2 van die uitsteeksels / hoorns (armen?) en op 1 van die armen zit de uitzaaiing.

het heet een partiële pancreas annulare en dat bewijst toch ook maar weer dat er een 1/2 mongool in mij zit :o))

ik heb dus een partiële annulare terwijl de downtjes vaak een hele annulare hebben en die kan dan weer de dunne darm die erdoorheen loopt afknellen, heb ik allemaal geen last van.

operaties in dat gebied, er zit veel op de vierkante centimeter en de darm en een deel van de pancreas gebruiken dezelfde arteriële bloedtoevoer.

nu zit het op een arm dus heel simpel denkend zou het geen probleem moeten zijn, amputeren die arm en klaar,op naar de eenarmige bandiet, maar misschien denk ik te simpel, de chirurg zal het uiteindelijk moeten doen.

ik denk te simpel, dacht kom zoek het eens op, pffffff, ben benieuwd wat de vervolgstappen zijn.

als en wanneer ik weer meer weet komt het volgende verhaal,

voor nu heb ik nog steeds het gevoel dat ik eerder aan een infarct in hart of hersenen of wat dan ook doodga dan hieraan, time will tell!

 

tot de volgende aflevering.