Boerenlul

Ik beloof Bossche bollen en als het moment daar is ben ik ze straal vergeten moeders heeft nog een dappere poging gedaan maar helaas geen bollen. Zondag was ze daar Hebe op de koffie, zoals beloofd, man wat viel er veel te vertellen te over denken en te knuffelen. Helemaal op geknuffeld ben ik van de 106 kg die ik was is maar 70 kilo over, ze vind me bijzonder en steekt dat niet onder stoelen of banken, en ik begrijp er niets van. Ik ben niet slim eerder praktisch ik ben niet leuk alles wat ik zeg om leuk te zijn is al eens eerder gebracht daarmee vervalt automatisch de prijs voor originaliteit. Hebe echter schrijft 2 boeken waarvan het laatste "Vriendschap op kankerijs" gedeeltelijk autobiografisch is het andere gedeelte fictie op een basis van een diep gewortelde vriendschap, daarnaast knettert ze van de energie gedurende haar bezoek. Maandag zal ik wel een mindere dag hebben voorspelt ze, als iedere Nederlandse topsporter haar of een gedeelte van haar energie zou hebben, hadden we louter wereldkampioenen in ons land. Een beetje beduusd ben ik van al die positiviteit, toegegeven ik ben hulpvaardig als ik lees of zie dat iemand ergens mee zit ben ik snel geneigd om daar mijn visie op los te laten en dat te uiten. Vanaf een afstand zie je vaker de splinter in iemands oog en die betonnen pijler in je eigen oog zie je niet. De pluimen die mij in de hoed gestoken worden maken me verlegen. De foto's die moeders geschoten had zou ik wel even doorsturen naar mijn telefoon niet vragen wat er gebeurd als ik 2 telefoons in mijn handen heb, 1 foto heb ik overgehouden de rest staat bij iemand in de cloud wie een waar?

ik zeg toch boerenlul.

 

9 reacties

20 oktober 2021 om 09.42

Hoi Ron,

Wat een enorm lieve blog, ik denk dat Hebe hier ook wel een beetje verlegen van zal worden😁. Mooi om te zien wat voor warme vriendschappen er hier ontstaan. En wat betreft die vergeten Bosche bol, heeft Hebe een goede reden om binnenkort nog eens bij je langs te komen😉. Ik wens je een goede, betere, beste dag toe.

Liefs Bianca

Laatst bewerkt: 20/10/2021 - 09:42

Skatje! 
Lieve lieve Ron, dus jij knoopt nu in je oren dat wij jou zien zoals je bent. Ik weet zeker dat velen hier het met mij eens zijn, je bent een aimabel mens met oog voor de ander. Heel veel dikke knuffels waard dus!

Ik ben toch gewoon maar ik (wat ik niet meer zeggen mag, ahum...) zeg en voel ik zo vaak. Dat gevoel heb jij dus in mij herkend, jij bent gewoon maar jij. Maar die jij is bijzonder! Daarbij ben je me zó dierbaar dat ik enorme moeite had je los te laten. Wat vanzelfsprekend inherent is aan onze omstandigheden, die bieden nu eenmaal geen eindeloze opties voor vervolgbezoekjes. 
Vervolgens meen ik me te herinneren dat ik bijna net zo hijgde als jij toen we eenmaal op de zolder aangekomen waren...hahaha! Maar je hebt gelijk, tussen een bepaald aantal uren én als de omstandigheden oké zijn, heb ik best een rijke portie energie. Ik voelde me thuis bij jullie op de bank. Lekker dicht naast jou, aankijken, luisteren, vasthouden, knuffels :-)

Een onvergetelijke dag van puur geluk. Geluk dat gelijktijdig ontzettend pijnlijk is. Deze mooie dag heeft mijn leven verrijkt!

En we hebben al tegen elkaar gezegd de volgende keer nemen bij de BB mee. Een paar extra dan om de verloren kilo's weer aan te vullen.. haha! Je kunt ze paar dagen wel bewaren, dan zijn ze je ontbijt, lunch en diner. Mjummie!

Die ene foto die je dan over hebt, die wil ik wel. Komt ook in mijn jaaralbum. Natuuuuuurlijk! 

Nogmaals onwijs veel dikke liefdevolle knuffels! En tot gauw xxxxxxxxxxxxxxx Hebe

 

Laatst bewerkt: 20/10/2021 - 19:56

Dat is nou het voordeel van Bossche bollen. Die blijven haast tot in het oneindige eetbaar. Dat geldt niet voor Tompoucen, die zijn alleen lekker op de dag zelf en dan liefst ook nog vers van een volle plaat kopen en meteen opeten. Dat gaat nog een uitdaging worden, vermits je je oom in Enkhuizen met een bezoek gaat vereren.

Laatst bewerkt: 21/10/2021 - 09:53