Da's niet mooi

Mijn oliebollen boer is overleden in maart dit jaar, niet dat hij alleen voor mij bakte maar je begrijpt de beeldspraak. We hadden zo'n beetje gelijk moeten gaan maar inmiddels zit ik in mijn 7e maand bonus tijd, zijn kinderen hebben de zaak voortgezet, zoals ik verleden jaar al schreef. Ik was zo in de ban van de uitspraken van mij artsen dat ik er al niet meer zou zijn, dat ik er van de week achter kwam dat mijn rijbewijs inmiddels was verlopen even als mijn id bewijs. De apk van mijn auto stond ook op het punt te verlopen, je moet er wat voor over hebben om te overleven. Omdat de pijn vanavond maar niet wil minderen ondanks de 3 tramadolletjes, ben ik maar gaan lezen in de geschreven blogs, een mooi geschreven gedicht van een mede blogger die op veel te jonge leeftijd te maken krijgt met wat je je ergste vijand niet gunt. dat bracht mij op het volgende antwoord.

mooi is het niet,de angst de pijn, de wanhoop

.Waar ook ik tegenaan loop,haar pijn en haar verdriet.

De vermoeidheid zo herkenbaar,de pijn in het verschiet.

Met mijn handen in het haar, ik laat me niet kennen,

NU nog even NIET Ik verstop me achter een masker,

en zeg het gaat wel goed. Ik ben niet bang om dood te gaan, ik verzamel moed.