De geboorte van een spook
Ik laat de dag dat ik ga sterven niet beïnvloeden op alle dagen dat ik leef schrijft Moon, ( Monica) als er opeens vreemde klachten opkomen dat ik denk gaat het nu beginnen. Ook ik denk er ongeveer zo over en ook als ik opeens iets voel waar ik voorheen geen last van had. Toch wordt ik iedere dag geconfronteerd met mijn kanker en heeft het invloed op mijn zijn, in de ochtend wakker worden met pijn heeft invloed, zo moe zijn dat je 15 uur slaapt iedere dag op zijn minst. Van de week was vroeg in de ochtend mijn shag op zodat ik in mijn auto moest stappen om het belangrijke pakje shag te halen bij een benzinepomp die 24/7 open is anderhalve kilometer verderop, bij de eerste rotonde was het alsof mijn hoofd van mijn romp wilde rollen en moest ik mezelf flink herpakken de volgende 2 rotondes idem met een ster. Het fris en fruitig zijn voordat ik ziek werd was een hele andere beleving ergens een pijntje voelen had je gewoon iets verrekt of iets anders stoms gedaan diensten draaien van 12 op en 24 af was een gewoon ritme, nachtdiensten van 12 uur niets bijzonders.. Door de pijn was ik vroeg wakker zo rond 7 uur moeders stond even na 8 op maar na een kwartiertje dook zij de douchecel binnen , ik kroop terug in mijn mandje om even op haar te wachten en haar een fijne dag te wensen, voordat mijn oor het kussen had geraakt was ik vertrokken en heb haar geen fijne dag gewenst dat beïnvloedt ook mijn leven, niet dat ik gebukt ga dat het 1 x niet is gelukt maar de gewoonte word doorbroken buiten mijn wil om. Mijn longembolie heeft me duidelijk gemaakt dat angst en onzekerheid zich op dat moment laten gelden dat als er iets in je lichaam het tijdelijk laat afweten de paniek razendsnel om zich heen grijpen een beetje zuurstof tekort maakte van mij een angstig en paniekerig mens, ook de juiste communicatie is dan essentieel de mededeling dat ik niet aan de intensieve beademing zou komen zorgde voor die paniek, dat ik dat niet nodig had vertelde ze er niet bij en ziehier een spookje geboren , al waren ze wel erg lief
?
9 reacties
Het is gewoon allemaal doffe ellende
De pijn , de angst , de onzekerheid . En als ze je dan nog onvoldoende informeren , dan is het helemaal om zeep .
Heel veel sterkte nog
Het is verdrietig om te lezen hoe je iedere dag weer in moet leveren Ron.
Ik moet zeggen dat ik aan mezelf merk dat er ook wel een bepaalde berusting is in het feit dat ik niet oud ga worden. Maar bij elke nieuwe klacht/ pijn, heb ik toch wel zoiets van o nee, ik hoef toch niet nu al af te gaan tellen. Alsof iedere extra pijn tijd eraf zal snoepen.
liefs Bianca
Lieve Ron, wat is het zwaar voor je. Ik brand donderdag een kaarsje voor je op de Alp en typte hier ergens al eerder: dat is helemaal niks voor mij, dus zeter weten dat het je gaat helpen. Veel liefs en sterkte!! XXX
Lieve Frie, dankjewel voor een brandend kaarsje. Is je verhuizing goed verlopen? Je bent nog steeds druk begrijp ik, nu weer in de alpen.
Tot gauw hoop ik.
Verhuizen, dat moet nog..
Ik hoop ook tot gauw! XXX
Hi Ron,
ik lees met bewondering je verslag! Hoe is het vandaag met je? 🍀
Dat verschilt zo per dag dat ik er geen touw aan vast kan knopen, ik heb gelukkig een slecht geheugen voor slechte dagen, maar vandaag zaterdag is de oxy score 7 x 10 mg dus er zijn betere dagen haalbaar.
Dankjewel en jij ook
sterkte
Je bent een held Ron,
zeker met je uitspraak een slecht geheugen voor slechte dagen!
Dat je een bijzonder mooi mens bent neemt niemand je af!
ik hoop dat je nog lang de regie houdt over je lijf. Want je mindset is nog steeds fantastisch!
Heel veel sterkte mooi mens🍀🍀
Warme groet
Helma🌸
Lieve Ron,
Ik sluit mij aan wat iedereen al geschreven heeft; je blijft een bijzonder en mooi mens! Dat pakt niemand je meer af. Maar wat je allemaal doorstaat, wat een kracht heb je en ook nog je blog te schrijven met rake woorden! Heel veel sterkte lieve Ron! Veel liefs Zoë