Depressie met kans op storm

Soms doet leven zo zeer, je gedachten onuitsprekelijk, je zicht volledig belemmert, gevoel overstelpend en zo arm tegelijk, dat de diagnose kanker krijgen bijna het zelfde was als er is post voor je. Mijn depressie is nooit weg geweest een lange tijd milder. Zelfdoding is geen schreeuw om hulp geen aandacht geen verwijt naar iemand. niet weglopen voor of angstig zijn. Ergens in je hersenpan zijn verbindingen over strest  maakt het tekort of teveel serotonine aan of een soortgelijk stofje. Het besef dat je god en iedereen verlaat is zo aanwezig, allemaal mijn schuld, hoop en wanhoop, als ik mezelf voor me kop schiet kan ik niemand pijn meer doen ik wil ook niemand pijn doen, ik vind jullie wel lief of aardig of hoe je het ook noemen wilt, maar dit gevoel wil ik niet kan ik niet begrijp ik niet en niemand begrijpt mij. Ik ben 22 jaar ik hou van vrouwen denk ik, wil sex hebben met ze denk ik, maar als een jonge vrouw me om de hals valt weet ik niet wat te doen, als ik bij de sociale dienst sta vragen ze waar ik woon in een caravan, ja da;s geen woning dat is de regel . De regels begrijp ik wel ik kan er niets mee me hoofd zit te vol, slik maar een pil dan gaat het wel is 100 pillen genoeg. Ga naar een psychiater oke, waarom gaat die lul voor me zitten en vraagt naar mijn probleem, hij wil me helpen zegt hij maar die berg rotzooi krijg  ik niet panklaar op zijn bordje waarom begrijpt hij dat niet die denker, droplul. O u bent sociaal onaangepast zoek het uit en lik me reet, mijn boosheid geuit mijn geest niet gereed een jaar bezig geweest en zachtjes gaat de weg omhoog net genoeg om verliefd te worden op mijn vrouw zo diep als toen heb ik nog 2 keer gehad minder lang maar schade achterlatend aan je relatie je werk familie en vrienden. De laatste 15 jaar als ik van of naar mijn werk reed zag ik wel een een dikke boom een betonnen pilaar en dacht....

11 reacties

Verbaast nee, ook bij mij in de familie komt het voor. Het schijnt vaker voor te komen dan we denken, willen weten. Erkenning, weten eigenlijk niet hoe we er mee om moeten gaan. Dan maar niets zeggen is het er ook niet.šŸ˜

Wil mijn bewondering nogmaals kenbaar maken. Je bent een bijzonder mens met in tegenstelling wat Frie zegt denk ik dat je wel een hoog knuffel gehalte hebt. Alleen de muur die je om je heen gebouwd hebt laat het niet toe. 

Jou vrouw heeft die gave wel zij heeft een stukje kunnen afbreken waardoor zij je heeft kunnen bereiken. De schade die je aangebracht hebt is ontzettend vervelend voor je naasten maar ook voor jezelf.

Toch denk ik ook al voel je het niet dat meer mensen van je houden dan je denkt. Meer mensen je waarderen zonder het te voelen of weten.

Hou vol Ron 62 jaar ben je al zo. Opgeven is geen optie zolang je de ziekte  verdragen kunt. Respect dat je ons deelgenoot maakt. Hopelijk geeft het jou ook wat.

Liefs Alise ā¤šŸ˜˜

Laatst bewerkt: 11/02/2019 - 07:24

Je bent van heel ver gekomen Ron, maar je bent er. Ik vrees dat jij en ik, maar ik in mindere mate, de genen hebben van de vader van oma, die zichzelf verdronken heeft. Ik weet wat deppressie is en de afgelopen jaren wat disassociatie is. Ik heb diep respect voor je broer!  Je mentale kracht is evenredig aan dat grote hart van ješŸ’‹

Laatst bewerkt: 11/02/2019 - 08:02

Nou, dit komt zeker binnen. Ik pak de tissues maar weer, doe ik vaker hier. Wat zwaar Ron en wat eenzaam. Wat fijn dat je verliefd werd en jullie samen zijn gebleven. Wat fijn dat de schade overleefd is. Goed dat je er bent en goed dat je hier bent XXX

Laatst bewerkt: 11/02/2019 - 09:42

De gedachten komen me bekend voor, mijn beste vriendin heeft ooit een poging gedaan. Mijn vriend heeft deze gedachten, maar heeft er nooit iets mee gedaan. Ik probeer ze altijd te helpen, ook al weet ik dat ik dat niet echt kan. Beide hebben veel meegemaakt in hun jeugd. Beide denken dat niemand van ze kan houden, ook al doe ik dat van alletwee. Ik denk dat jij ook een man bent waar mensen van houden Ron en jij geloofd ze waarschijnlijk ook niet.

Laatst bewerkt: 11/02/2019 - 09:55