Excuses
Na een reactie van mij op een blog kreeg ik daags daarna en reprimande, teveel aannames van mijn kant schreef ze, wat ook zo was ik lees misschien een beetje met een zwarte bril.
Hoewel een aantal mede bloggers mijn reactie wel konden begrijpen of enig zins eens waren met mijn "aannames"' heb ik mijn excuses aangeboden. Het feit dat ik veel donkere wolken zie hoeft een ander niet zomaar te aanvaarden. Als partner van kun je het flink voor je kiezen krijgen, veel mensen hebben een zo groot plichtsbesef dat zo naar hun werk en mantelzorger worden samen een energievreter bij uitstek, van de handvol partners die ik heb gekend van kanker patienten zijn er 4 door hun hoeven gezakt tijdens dat proces, met die kennis waarschuw ik dan veelal partners die bloggen. Mocht ik in de toekomst een verkeerde aanname doen te zwarte wolken zien, vergeef me dan ik probeer zo eerlijk als ik kan zo beleefd mogelijk, na me in te lezen in uw blog, me een beeld te schetsen van uw angst zorg pijn of verdriet,en vanaf de betrokken zijlijn een ( mijn ) perspectief te laten zien in de hoop dat u er iets mee kan.Mocht ik wederom in de fout gaan mijn excuses. Niet dat ik op ieder blog reageer sommigen pakken me gewoon of zijn herkenbaar voor me.
Misschien zal op mijn grafsteen staan "hier ligt hij een goed bedoelende klootzak" al is de kans klein dat er ooit een grafzerk komt voor me, maar die tekst op een potje kladden lijkt me teveel moeite.
6 reacties
Respect Ron, ook heel belangrijk dat we niet voorbij gaan aan een ander zijn gevoelens. Dat geld voor iedereen. 😳
Soms zie je de dingen net even anders of je bedoelt het anders maar zegt lees schrijft het verkeerd.😔
Ik vind het moedig dat je het gedaan hebt.👍
Liefs Alice ❤
Van mij ook veel respect, Ron. Jouw reacties zijn heel origineel, de bewoordingen soms wat 'harder' dan gemiddeld. Ik waardeer ze over het algemeen zeer. Je schrijft goudeerlijk en vaak ook humoristisch, ik moet soms erg om je lachen. Bovendien spreek je zelf vanuit de ervaring van ernstig ziek zijn en dat is totaal iets anders dan mensen die niks mankeren en ons denken te moeten vertellen wat goed voor ons is.
De bewuste reactie heb ik niet gezien, iets kan natuurlijk altijd verkeerd vallen. Dat is het nadeel van geschreven woorden, zeker van iemand die je niet persoonlijk kent. Tof dat je direct excuus maakt.
Ik zal je in elk geval met veel waardering blijven lezen.
Sterkte weer met alles,
Hanneke
Persoonlijk kan ik jouw reacties altijd zeer waarderen en hou van jouw recht door zee opmerkingen. Blijf zoals je bent , oprecht met een goed hart en groot hart om excuus te maken als men dit "anders" opvat. Dikke knuffel, Jolanda.
Je bent wie je bent. Niks mis mee toch?
Het probleem met veel mensen is, dat ze een hekel hebben aan opvattingen, die niet in hun eigen kader passen. Zeker als dit gaat om emotionele zaken.
Ik kom steeds meer tot de conclusie dat wij, patiënten, een andere kijk op dingen hebben, dat niet patiënten. Ik zie dat in mijn eigen omgeving ook en trek mij er geen fluit van aan.
Mij wordt ook verweten, dat ik te pessimistisch ben, dat ik niet strijd tegen de ziekte enz. Welnu ik heb niks meer te strijden en ik ben een realist. Dus ik maak er het beste van in plaats de rol te spelen, die men blijkbaar van mij verwacht, namelijk die van lijdend voorwerp. Ik lijd niet, maar leid, probeer de regie te houden over mijn eigen leven.
En laat mij niet leiden door de mentaliteit, die laatst verwoord werd in de volgende vraag die mij werd gesteld: "weet je al wanneer je doodgaat? Dan kunnen we daar rekening mee houden, als we onze vakantie moeten boeken."
Sterkte allemaal. En laat je vooral niet leiden door al dat gezwets om je heen. leef je eigen leven, hoe kort het ook mag zijn.... H
Ron, ik ken je zeker nog niet zo lang, maar waardeer je blog en reacties nu al. Ik persoonlijk hou wel van het directe en het realistische. Ook zie ik om me heen dat de partner en naasten het er duidelijk moeilijker mee hebben, maar wel waarderen dat ik er heel nuchter in sta. De verdere omgeving ziet toch vaak iemand als het woord kanker vakt , de persoon in kwestie al met een been in het graf. Dit is in iedergeval mijn ervaring momenteel...ach meid, kommer en kwel en is vijna geschokt als ik zeg ik heb nog een heel leven voor me. Een heel leven? Wat is dat uiteindelijk? Ik kan morgen van mijn trapje vallen en m'n nek breken en mijn op het oog kerngezonde buurtjes kunnen een verkeerde automobilist tegen komen. Blijf jezelf Ron, ik denk dat je excuses wel gewaardeert zullen worden.
Liefs Yvon