Op de foto
Een blogster die veel leest, vond dat ik haar van boekenwijsheden betichte, terwijl ik haar aanmoedigde om alle doelen die ze zich stelt na te streven, en dat door veel te lezen kan doen, ik mis weleens het plezier of een lach in haar blogs. Eerder dit jaar werd ik bijna overvallen door mijn ongenuanceerdheid betreffende covid, terwijl ik in het begin van dat blog schrijf dat ik van de meeste mensen..... Ook werd ik als hufter en boerelul weggezet of gedachten van gelijke strekking ( ik schrijf ongenuanceerd) bij grensoverschrijdend gedrag.. Iets waarvan ik vind dat het echt niet kan, maar zodra ik op MTV kijk staan daar allerlei mooie vrouwen hun handelswaar te verkopen teneinde een boel platen te verkopen waarvoor zij hun lichaam inzetten hoezo grensoverschrijdend? Het zal wel aan mij leggen of sterker het legt aan mij. Het zou me niet bezig moeten houden en toch doet dat het, weinig sociale contacten maken dat ik als ik even wakker ben achter de computer kruip om nog maar iets van het sociale leven op te pakken en dan stoot je natuurlijk je neus wel eens in het dagelijks verkeer spreek je dan sneller dingen uit en is begrijpen ook anders als je iemand tegenover je hebt zitten of staan.. De hoeveelheid slaap maakt dat het normaal contact tot een minimum is beperkt, waarmee ook je vaardigheid afneemt tot begrijpend communiceren. Ik heb al een paar maanden last van mijn linker schouder en onlangs werd de pijn zo hevig dat ik me genoodzaakt zag de dry needle specialist in te schakelen om in 3 sessies mij van dit ongenoegen af te helpen hetgeen beperkt is gelukt. Dus een pil erbij wat extra oxy en van de week een fotootje om te kijken wat er speelt. Het grootste gedeelte van alle stormen heb ik niet mee gemaakt, de storm over dic pics begrijp ik al helemaal niet de grootste lul maakt die foto toch zelf .
19 reacties
Ron, ik kan me voorstellen dat het je pijn doet als mensen over je vallen hier. Dit is een plek waar we vriendelijk tegen elkaar behoren te zijn.
Je hebt een onconventionele manier van schrijven en een grote dosis ironie die denk ik niet door iedereen wordt doorzien. Ik weet nog goed dat ik voor de eerste keer een reactie van jou kreeg, ik was hier nog maar net op het forum. Na een klein beetje schrik moest ik er vooral om lachen en vond ik die reactie juist steengoed. En zo is het gebleven, behalve die schrik dan, want die is er al lang niet meer.
Wat ik zie in alles wat je schrijft is een persoon die zich wel eens wat anders uit dan anderen, maar geen vlieg kwaad zal doen en voor velen hier tot grote steun is; in elk geval ook voor mij.
Ik denk dat wie zich stoort hier op de site - en dat doen we allemaal natuurlijk wel eens - gewoon weg moet klikken en niet reageren.
Per slot hebben wij allen hier met die vreselijke ziekte te maken, jij net zo goed als al die anderen, en zijn we hier op deze site om elkaar te steunen en niet om ons te storen aan elkaar.
Blijf alsjeblieft schrijven wat je wilt, Ron. Er zijn helaas een paar lieve leden van jouw vaste fanclub overleden, maar je wordt nog steeds zeer gewaardeerd.
En wat rot dat je zo'n pijn hebt.
Sterkte,
Hanneke
Ach Ron, ik begrijp niet helemaal waar je je druk overmaakt. Ik zelf doe dat in elk geval niet. Ook ik ben meermalen uitgemaakt voor onaangepaste ASO met weinig gevoel wat passend is.
Zo was er iemand, die de gore moed had om mij op te vorderen om mee te gaan doen aan wetenschappelijk onderzoek. Ik vertik dat, om de eenvoudige reden, dat ik weet, dat dat in mijn geval toch niks oplevert. Asociaal gedrag! Ik had een zeldzame vorm van kanker, die ik bezig was te overleven. Daar moest de wetenschap toch van profiteren! Nou weet de wetenschap allang, waarom dat zo is. Iets met opgebouwde weerstand of zo.
En overleven? Er zijn mensen, die vinden, dat ik veel te gemakkelijk met het onderwerp "dood" omga. Te laconiek is de term. Ik zou geen gevoel hebben voor mensen, die bang zijn voor de dood, die psychisch in de knoei zitten enz. En dat is waar! Ik ben al te vaak bijna dood geweest om me daar nog druk over te maken.
Ondanks dat, ben ik er toch nog 80 jaar mee geworden.En dat irriteert een aantal mensen. Ik moet mijn mond houden. Ik heb mijn leven toch al gehad? Laat ze maar praten. Ik heb nog een redelijk goed leven en dat komt voor een deel door mijn instelling.
Ik maak me namelijk nooit druk over dingen die ik toch niet kan veranderen. EN ik probeer ervoor te zorgen, dat ik de volgende dag haal. Heel belangrijk.
Sterkte man....... H
Jemig, wat kan ik een hoop van je leren en hoop dat nog heel lang te mogen doen.
Kus,
Marieke
Hoi Henri,
Ik denk juist dat je met jouw houding van geen zorgen make, zorgt voor een heerlijke tegenwicht hier. Ik vind het juist altijd heerlijk om te lezen en neem er altijd iets van mee! Ga er vooral mee door, liefs Bianca
Hi Bianca,
Leuk om weer eens iets van je te horen! Ik lees je blogs heus wel, hoor. Maar ook ik heb wel eens wat mindere dagen en dan kom ik er niet toe om te reageren. Nou kan ik me over dit gegeven wel druk maken, maar dat heeft geen enkele zin. Dus doe ik het niet. Ik bewaar mijn energie liever voor iets anders.
Maar goed, ik hoef jou niet van het nut daarvan te overtuigen. In algemene zin: ik ben geen zendeling, dus probeer ik niemand te overtuigen. Ik geef alleen maar aan, dat het ook anders kan. Dat je nog steeds genieten kan van die zaken, die je resterende leven nog wel te bieden heeft.
En daar schort het bij sommigen (velen?) nog wel eens aan. En vanuit dat onbegrip komen dan reacties, zoals ik in mijn vorige reactie op Rons's blog heb beschreven. Ik haal daar mijn schouders over op. Het zal wel en als mensen het nodig vinden om op die manier te reageren, het zij zo.
Sterkte ....... H
Lieve Ron,
Ik volg je al vanaf het begin en " geniet" van je stijl: ruwe bolster blanke pit.
Sterkte met je schouder.
Kus Marieke
Ah ja. Het internet. Alwaar onbekenden elkaar zonder context voor alles in het universum kunnen uitmaken.
Ik kan me indenken dat de woorden uit deze gemeenschap wellicht meer voor je betekenen dan die van de gemiddelde vreemdeling. Toch hoop ik dat hun ongenuanceerde mening over jou, je geen zelfcensuur oplevert.
Je berichten hier, zijn ongetwijfeld voor veel (ex-)patienten hun heldere moment op de dag, waarop ze even met de rest van de wereld meekijken vanachter hun pc. Laat ze dat doen door jouw onbeslagen en humorvolle raamwerk.
Dergelijk commentaar kan je eventueel op waarde schatten voor je het aanneemt. Anders kan je het ook laten zweven.. ergens in het universum.
Verkeerde plek, ook van jou reactie leer ik
Marieke
Beste Ron,
Mijn dochter van 8 leer ik dat ze niet iedereen blij kan maken en dat dat prima is. Datzelfde geldt ook voor jou. Voor ons allemaal.
Het is onmogelijk om het iedereen naar het zin te maken. We zijn immers allemaal anders.
Mocht je al iemand gekwetst hebben met je woorden, wat gewoon kan, dan is dat natuurlijk niet met opzet geweest. En daar gaat het om. Om je bedoelingen en je intentie en je mening.
Wat mij betreft doe je het prima en ik geniet altijd van je blogs! Misschien ook wel goed om te horen.
Ron, blog lekker door zoals je altijd hebt gedaan. Velen genieten ervan.
Hoi Ron,
Ik kan me een van jouw eerste reacties op mijn blog ook nog wel goed herinneren. Het ging er toen vooral om dat jij aangaf dat ik misschien wel veel te veel wilde. Jouw advies was juist goed bedoeld, al was ik wel meteen benieuwd naar welke man er achter die directe reactie zatš. Ik moest wat rustiger aan doen gaf je aan. Het spoorde me daarentegen juist aan om te doen wat mij paste. Blijven sporten, bewegen en doen waarvan mijn hart mij ingaf dat goed voor me was. Dat ik soms mijn kop stootte en jij in bepaalde opzichten misschien ook weleens gelijk had, was prima. Ik denk dat we allemaal onze reacties hier geven met de beste bedoelingen. Dat de een die op een net wat andere manier zegt, brengt of roept, ach dat gebeurt toch overal zo. Ziek of niet ziek, dat hoort erbij. Niets anders dan in het āgewoneā leven. Gelukkig ākenā ik je inmiddels wel wat langer hier en weet ik welke kanten er achter Ron zitten. Die laat je namelijk in de blogs en reacties die je schrijft iedere keer mooi zien. En dat is zeker niet alleen je directe kantš.
Liefs Bianca
Vaak zeg ik rust is ook een wapen in de strijd tegen kanker, dat jij gekozen hebt daar niet naar te luisteren omdat je je eigen grenzen kent is prima. Als je keuze bewust is, en niet door paniek ingegeven wie ben ik dan.
bedankt voor je lieve reactie
Lie ie ieve Ron!
Ik sluit me o zo helemaal bij de woorden van Hanneke aan! En bij die van alle anderen die jou een zo warm hart toedragen, weten hoe je bent, wat je bent --> namelijk een meelevend, wijs, onconventioneel, ontzettend warm meelevend mens!
Je beseft misschien niet half hoe vaak jij maar mooi de vinger op de zere plek legt. Alla Ron, zeg ik altijd maar, en dan is het goed! Ik ben sowieso heel blij dat je nog blogs schrijft en ze wellicht ook nog af en toe lezen kunt. We kunnen en willen je niet missen Ron! Echt niet!
Een hele berg vol liefdevolle dikke knuffels van mij xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
Jij hebt een hele eigen stijl van schrijven Ron, die niet op iedereen zo goed zal overkomen als jij bedoelt. Te veel mensen gaan er nog vanuit dat een reactie op hun blog iets zegt over hen, terwijl elke reactie meer zegt over degene die hem schrijft dan degene aan wie de reactie gericht is.
Dat jij een blog te serieus vindt, je mist een lach, is een oordeel dat je natuurlijk niet HOEFT te delen met de blogger in kwestie. Daarnaast zijn sommige mensen allergisch voor ongevraagde adviezen en die komen soms ook wel uit jou voort.
Dat gezegd hebbend, jouw toon en stijl zijn uniek op deze site en ik vind ze geweldig. Dus bij mij mag je altijd je adviezen en oordelen kwijt, haha!
En ik vind het bijzonder dat je het beetje energie dat je hebt, wilt besteden om je lotgenoten nog wat mee te geven.
Sterkte, ook met de pijn aan je schouder.
Mirjam
Lieve Mirjam, Mensen schrijven om gelezen , om begrepen te worden, om steun te vinden en hun verhaal met hun gevoelens te delen. Hoewel de balk in mijn oog groot genoeg is om de Eiffeltoren mee te stutten, vragen mensen om hun gelijk te spiegelen in een materie die wij allen hier herkennen. En ben ik de mening toegedaan dat een oprechte opmerking of advies soms verhelderend is ongeacht of het het juiste advies, er is niets mis met je punten nog eens te overwegen. In mijn reactie heb ik niet gezegd dat ik een lach miste, mijn dichterlijke vrijheid in mijn blog was een overpeinzing.
Dank en veel sterkte
Lieve Ron, ik ben dol op jou recht-voor-zn-raap reacties en blogs. Ik wilde daar aan toevoegen dat ik er wel even aan moest wennen 4,5 jaar geleden, maar nee, eigenlijk hing ik toen meteen aan je lippen.
Ik heb je een privƩbericht gestuurd en bel gauw. Sterkte met je schouder! En veel liefs XXX
P.S. en inderdaad, als je een lul bent, is een dickpic gewoon een selfie
In een praatprogramma was men op zoek naar Nederlandse alternatieven voor Engelse woorden en men stelde het woord 'lulfie' voor.
Ik kan er niks aan doen, ik vond het grappig. Sorry Ron, je mag dit bericht gerust als ongewenst of zelfs grensoverschrijdend melden bij het management.
Ik heb veel in Amsterdam gewerkt met echte Amsterdammers iemand met veel geluk had een gouden Pik, een fotograaf was een foto Pik, als iemand gemeen of achterbaks was was het een bloedlul, allerlei pikkies een lulletjes en doosjes e.d. Voordat je mij aan het schrikken maakt met taal, is er heel wat water naar de zee gestroomd
Ik groeide op in Amsterdam. Inderdaad was Pik daar een heel gewoon woord, een joviale aanspreektitel. Pikkie daarentegen was een beetje neerbuigend.
Nu stop ik er weer mee, want anders gaat mijn reputatie hier naar de knoppen.
Ik vond jouw laatste zin, alsmede de vertaling hiervan door Frie, erg goed.