Opmaak

In mijn hoofd geef ik mijn werkgever tot zaterdag de kans om te reageren op mijn vragen betreffende het slapend dienst verband. Een scanner printer heb ik al gekocht om straks de eindeloze documenten reeks naar een advocaat te sturen. Eigenlijk heb ik er de energie niet voor om me met deze zaak bezig te houden geestelijk zit ik bijna aan het plafond en fysiek scheelt het ook niet veel meer, het eindeloze geneuzel te moeten aanhoren van waarop men tot deze actie is gekomen, liever had ik doorgewerkt tot mijn 67e in goede gezondheid iedereen een hand gegeven en van mijn pensioen gaan genieten of plotsklaps de apenmoord gestoken en van niets meer te weten helaas ik mag het allemaal van dichtbij aanschouwen."het leven is gelijk een pijp kaneel, een ieder zuigt eraan en krijgt zijn deel". Alleen op de kermis kwam ik wel eens een lekkere stok kaneel tegen en daar bleef iedereen van af, zo zonder speeksel van anderen is zo'n pijpkaneel wel te doen. Ik vis veel de laatste tijd zinvoller kan ik het niet maken, als je lang genoeg naar je dobber tuurt op het kabbelend water en daarna naar de overkant zie je bomen voorbij schuiven. Gezichtsbedrog natuurlijk de overeenkomst met mijn leven is treffend, zo turend naar mijn dobber vergeet ik even waar ik me tegen mijn zin in bezig moet gaan houden proberen nog een vis te vangen bij mijn werkgever om daarna als een vis op het droge mijn laatste adem uit blazen.