Optie 1 of 2
Wat een vracht aan lieve ,opbeurende en gemeende reacties heb ik al gehad, met pijn lees ik berichtjes van hen die al uit zijn gestapt en ook net als ik nog niet klaar waren om te sterven, mijn bloedwaarden zijn niet helemaal wat ze horen te zijn maar niet schrikbarend slecht mijn copd is ernstig genoemd maar nog steeds zonder zuurstoffles in mijn mik dus ook wel oke, mijn tumor 11 cm rond gelijk een handballetje en weinig negatieve dingen om over te schrijven behalve dat hij daar comfortabel zit. Bijna 6 jaar dat ik hier mijn visie en mening verkondig en soms ook zelf iets breng. Geraakt daar het verdriet van Helena,het verlies van Alex, Marianne, Alice en Jessica, Kim, Jolanda en anderen wiens naam ik me niet precies genoeg herinner. Dat is de prijs van mijn achteruitgang heel traag net iets minder vermogen om namen plaatsen en mensen in mijn geest te houden. Met een gemiddelde van 15 uur slaap per dag is dat niet echt verwonderlijk, maar brengt me af en toe wel van mijn stuk als die informatie niet of gedeeltelijk uit mijn hersenen ontspruiten.Na dit is er nog 1 optie over en dat is de pijp uit gaan, een tuin op je buik leggen, je pet in het water gooien en er onder gaan zitten, of de pijp aan Maarten geven, de man met de zeis opzoeken, extreem lang je adem inhouden op zoek naar de eeuwige jachtvelden op zwart spelen, er zullen nog wel meer van die woordspellingen zijn maar ook die komen niet meer zo makkelijk omhoog. De sores van mede bloggers houd me meer bezig dan die van mezelf, enerzijds was mijn keuze makkelijk omdat ik precies wist wat ik niet wilde en de toekomst altijd maar 4 uur vooruit is bij mij. Dat mijn manier van schrijven en uiten soms wat weerstand oproept vind ik niet altijd leuk en een enkele keer onbegrijpelijk, maar dat draag ik al jaren met me mee. Mijn voorlaatste chef stond dood angsten uit al ik zei een mail te hebben verstuurd, wetend dat ik schrijf zoals ik denk. Ik droom veel mede door de oxycodon gelukkig ben ik getrouwd met een vrouw die met haar schilderijen mijn fantastische dromen nog extremer kan maken haar voorlaatste werk bijgeleverd. Ik rommel nog maar even door en verkies dit zijn een betere optie, dan mijn pet in het water gooien en er dan onder gaan zitten
5 reacties
Je vrouw kan best wel goed tekenen en plaatjes kleuren! En jij Ron, blijf jij maar lekker soms op een onmogelijke manier je gedachten op het papier kwatten. Je bent te kort wakker om elk woord te wikken en wegen, te herplaatsen en hernoemen, te schuiven tot volmaakte volzinnen. Af en toe kom je bij mij binnen op een manier van: Wat heb ik nou voor verkeerds gezegd, maar na twee keer lezen, de tweede keer tussen de regels, zie ik wat je bedoelt en dat wat je schrijft recht uit dat grote hart van jou komt!
Mag ik de uitdrukking van Marian toevoegen aan jouw fraaie rijtje metaforen? Zij noemde de dood 'het grote niets'. Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar mij spreekt het zeer aan en ik denk dat het is wat ons te wachten staat. Mede daarom ben ik ervan overtuigd dat dood zijn niet erg is. Leven kan erg zijn, als je heel ziek bent.
Ik ben niettemin blij dat jij nog steeds leeft, blij dat je nog steeds schrijft en op je geheel eigen wijze op anderen reageert. Dat er zich wel eens iemand aan stoort, geeft niks. Veel vaker heb je mensen gesteund en geraakt en vooral ook laten lachen, mij in elk geval wel.
En het overkomt zeker niet jou alleen. Ook brave 'Viooltje' heeft hier al verschillende keren ernstig haar kop gestoten en mensen geheel onbedoeld op de ziel getrapt.
En wat een prachtig schilderij heeft je vrouw gemaakt.
Liefs, Hanneke
Bewondering en ontroering wandelen door mij heen als ik je woorden lees, prachtmens dat je bent!
Tja, het is een feit als een feit: van leven gaan we dood.
Dat men zegt dat je nabij staat, doet geen afbreuk aan je zijn of wat je toekomt.
Alleen jouw wijsheid en zin in het leven bepalen jouw dagen en zogenaamd eindspel. Maar een spel is het en je speelt het met verve.
Je vrouw trouwens ook met haar kunstwerken. Magnifique!
Ik stuur je liefs, kracht, moed, hoop, plezier in een vrachtwagenlading vol gouden toverspikkels!
X
Aurinka
Ja Ron,
je schrijft recht voor zijn raap, maar weet dat jouw woorden heel erg gewaardeerd worden. Ik hoop dat je hier nog heel lang kunt schrijven.
Liefs Adri
Lieverd, jij bent jij en jij mag zijn hoe, wat en wie je bent! En wij zijn gewoon gék met je, op een enkeling na.
Je schrijft recht uit het hart en dat maakt je juist zo mooi. Eerlijk en helemaal alla jij, ik doe het als ik, en anderen als zij. Nooit met de intentie mensen te raken in negatieve zin. We kunnen het met elkaar oneens zijn, ach, hoe mooi is dat? Beetje blabberen samen en van elkaar leren.
Jij bent met stíp één van de mensen die het beheerst een ander het hart onder de riem te steken, mooie liefdevolle woorden te spreken, je wijsheid en ervaringen te delen, en zo meer.
En jouw lieve vrouw heeft prachtig weergegeven wat zich in jouw koppie afspeelt! Gewéldig gewoon! Haar beleving van jou, hoe mooi... xxxxxxxxx voor haar!
Denken aan en schrijven over hen die we zo node missen!
Ik doe het ook, veel en vaak. We ontkomen er niet aan, we weten het als we ons hier laten 'verleiden' mee te leven en nog veel meer. Na ja, het wéten maakt het niet minder pijnlijk. Zeker niet. Ik hou je bij de hand en leef met je mee...
Veel liefs en knufs xxxxxxxxxxxxxxx van mij