Vlak
Ik voel me vlak, bestaat dat ? niet te neer geslagen teleurgesteld, verdrietig, chagrijnig . Het meest last heb ik van de wisselvalligheid van mijn energie en het daarbij behorende slechte gevoel in mijn kop ik slaap soms 3 dagen een uur of 12 achter elkaar en ben dan 2 a 3 uur wakker om vervolgens mijn mandje weer in te kruipen er zijn dagen dat ik 16 uur aaneen slaap maar dan wel midden in de nacht wakker word en helder van geest ben ( zoals nu ) vermoeid dat wel.De afstand tussen mij en de gewone wereld word steeds groter hooguit 1 x in de week rij ik een stukje met de auto en ben dan na een half uur uitgewoond, wat weer reden is om mijn mandje in te kruipen, eigenlijk doe ik geen moer en zelfs daarvan word ik moe. Maar als ik wel wat doe word ik er nog vermoeider van, wat weer geen stimulans is om iets te gaan doen,terwijl dat wel zou moeten. Voor vaderdag kreeg ik een stukje vlees van zoonlief ruim 500 gr een ons kost 20€ dus een beetje vrolijk was ik wel ( wagyu vlees) het bereiden was appeltje eitje en het eten verrukkelijk en bijzonder. De week daarna had ik Alice en Frie op bezoek en na die week kwam het nieuws dat Alice, Marian, En Jessica waren overleden, mag ik dan klagen is wat er door mijn hoofd ging. Ik reageer soms op een blog op dit forum gepubliceerd en krijg soms lieve of leuke reacties terug het voelt anders. Ik kan van weinig dingen de lol inzien en wat er om ons heen gebeurd doet daar geen afbreuk aan. Het geluk hangt niet aan mijn kont veelal is het stront, soms zelfs een bergje, nee het leven is niet altijd vlak.
15 reacties
Hi Ron,
Ach ja. Vlak. Zo kan je het ook wel omschrijven. Ik zou zeggen, dat de dagen zich aaneen rijgen, zonder pieken of dalen. En dat effect probeer ik een beetje te vermijden. Ik probeer iedere dag weer een piekje te scheppen. Door iedere dag de deur uit te gaan. Al dan niet met mijn vrouw. Iets doen.
Door vermoeidheid laat ik mij niet kisten. Ik hanteer daarvoor een vast schema, waar ik alleen van afwijk, als het echt niet anders kan. Ik heb namelijk vastgesteld, dat ik maximaal 5 uur buiten mijn bed kan. Daarna moet ik een paar uur slapen.
In die 5 uur doe ik dingen die mijn dag breken. Lukt dat niet... pech gehad. maar ik hou dit vol. Iedere dag weer...
Sterkte man...... H
Wat ben jij sterk Henri. Diepe buiging hoe jij toch van elke dag probeert een "feestje" te maken. Warme groet Dasje 🌺🌺🌺
Ach Ron, zo vlak en toch weer die humor aan het einde. Elke grijns die jij een ander bezorgt, maakt dat je er nog toe doet.
Het voelt ook zo vlak hier op kanker.nl zonder de genoemde dames en vele anderen die hen al voorgingen.
Gelukkig ben jij er nog.
Liefs, Hanneke
Hee Ron kop op!
Daar heb je dan weer niets aan....toch wens ik je betere dagen toe.
Zou iets van regelmaat inplannen iets zijn? Blokje slapen blokje actief etc. Kun je ijzer tekort hebben?Heb je meer ondersteuning nodig?meer afleiding?
Ik weet t niet.ik vond Henri zijn voorbeeld wel goed.
Nou heel veel sterkte!😘
Jeron
He Ron,
Denk dat je lamgeslagen bent van het verlies van de 3 dames met wie je zoveel gedeeld hebt en die net als jij geweldige blogs schrijven? Ik mis ook de verhalen waarvan je af en toe moest grijnzen en soms dikke tranen in de ogen had. Hou de moed erin en blijf schrijven !
Hey Ron,
Ik denk dat je de wekker moet gaan zetten om hier dagelijks - nou vooruit, wekelijks, een stukje te schrijven. Misschien moet ik het "column" noemen in plaats van stukje, dat gehalte heeft het wel.
We kunnen je schrijfsels niet missen.
En dat vlakke, tja hoe kan het anders na het verlies van dames die je na stonden en nog wat misere van jezelf erbij.
Liefs, Joke
Lieve Ron. Al zoveel is jou ontnomen. En dan ook nog het verdriet dat Alice, Marjan en Jessica er niet meer zijn. Is helemaal niet gek, dat jij je nu voelt zoals jij je voelt.
Gelukkig blijft het jou ook lukken om er de humor erin te houden. Zo'n geweldig talent is dit. Hou er dat in Ron. En blijf proberen om in elke dag iets te stoppen waar je blij van wordt. Hartelijke groet Dasje 🌺🌺🌺
Het leven is een pijp kaneel,zo zei mijn moeder.
Een ieder zuigt eraan en krijgt zijn deel.
Misschien ben ik gestopt met zuigen,
Misschien kreeg ik al teveel.
Dit ervaar ik ook Ron. Ik heb het gevoel dat ik afscheid neem van de dingen in het leven die vroeger belangrijk voor me waren. Het relativeren gaat me te goed af. Loslaten en accepteren is een proces die ik relateer met het klaar zijn met het leven. Alleen zit er zoveel wilskracht in me dat ik nog niet omval. Ik ben soms te moe om m,n sokken aan te trekken of het bad uit te komen. Visite ...boeit me niet. Vakantie...te vermoeiend. Hobby,s...laat maar. Projecten...krijg ik toch niet meer af. Onderhoud...laat maar rotten. Wereldsituatie...ze bekijken het maar. Ziekenhuis...ze klooien maar wat aan met hun protocollen en Big Pharma. Ik hoop alleen dat ik niet verbitterd de hoek omga en dat mijn vrouw straks zonder al te veel problemen verder kan. Sterkte Ron.
Ik voel helemaal met je mee, Ger. Ook ik ben allang niet meer geïnteresseerd in wat ik maar de lange termijn zal noemen. Het zal mijn tijd wel uit duren, is mijn opvatting. "Maar de jeugd, dan?" vroeg iemand me laatst. Je kinderen? Die zullen het allemaal zelf moeten uitzoeken. Ik heb ze opgevoed tot zelfstandige burgers en daar moeten ze het maar mee doen. Heb ik zelf ook moeten doen.
Maar ik tracht wel de ook bij mij langzaam insluipende lethargie te vermijden. Dat is korte termijn. Dus ga ik iedere dag wandelen, een paar keer per week naar de fysio en ik speel mijn games en bestudeer nog steeds een paar onderwerpen, die me interesseren. Houd me dus zowel lichamelijk als geestelijk bezig.
Doe je dat niet, dan slijt je nog sneller. Want langzaam wordt het, ook bij mij, allemaal steeds minder. Maar ja, het is niet anders.
Sterkte.... H
Insluipende lethargie. .ja mooi woord, dat is het. Gelukkig zie ik nog lichtpuntjes.
Allerliefste Ron!
Ik leef en voel met je mee...! En nee, heb niet zelf deze ervaring, maar wel heel dichtbij meegemaakt met mijn vriendin. Maakte het ook bespreekbaar met haar en was zo blij dat ze zich bij mij helemaal uiten kon.
Maar toch, een beetje van dat matte, al is het op een andere manier dan jij, dat voel ik ook in mij. Begin het nu gelukkig weer anders te voelen en ervaar kracht en motivatie eens te meer... om door te gaan en iets te doen (geld, Alpe d'HuZes) voor al diegenen die het o zo nodig hebben, met in gedachten al diegenen die ik zo node mis.
Elke dag een stap
een stapje dichterbij
dichterbij waar je niet wilt zijn
maar je komt toch dichterbij
dat waar je niet wilt zijn...
Heel veel goed advies
ad vies
smaakt vies?
Want je weet het wel
dat van dat advies
maar je kunt niet meer
krachtsverlies
energieverlies
totdat
je wilt niet meer
krachtsverlies
energieverlies
een mandje zacht
dat op je wacht
wordt meer en meer
telkens weer
jouw laatste kracht
Lieve Ron, je weet het boek Harten7 dat je voor me gelezen hebt en waarvan ik jouw tips zeer ter harte heb genomen, dat wil ik je nog steeds brengen. Maar door ook voor mij het zo zware gemis van en verdriet om vriendinnen die zó dierbaar waren én waarvan een paar een rol in mijn boek spelen, moet ik er nog aan sleutelen.
Ik wil niet dat je gaat voordat je het hebt!
Ik wil het je zó graag komen brengen!
Ron, ik kan ook jou niet missen. Maar ik snap het helemaal als jij het moment bereikt waarop je ons en al die je dierbaar zijn, loslaat.
Liefs en onwijs veel knuffels!
Hebe
Lieve Hebe, ik ga nog lang niet voor zover ik weet zolang de pijn hanteerbaar is, ik zie mezelf nog wel een jaar door etteren. De dingen die zich in mijn lichaam afspelen wil ik niet weten dus daar kan een verrassing in zitten. Dus tijd genoeg voor je boek en een bossche bol.
Mooi!
Zei ze egoïstisch...
Maar ja, ik wil je zo graag zien en niet kwijt dat je me helemaal blij maakt met dit bericht :-)
Liefs van mij xxxxxxxxxxxx!!
het gewoon duidelijk wat je probeert te zeggen... het leven is gewoon keiharde shit 💩
Sterkte ! Xxx