Die zalige onwetenheid.

5-10-2023

Natuurlijk kon ik me niet beheersen na het bloedprik gebeuren , even in mijn uitslagen kijken.De uitslagen fluctueren een beetje maar niets om me zorgen over te maken.Toch ? Alleen de tumormarker die nog nooit boven de gewraakte 5 is geweest en het afgelopen jaar zowel voor als na de operaties stabiel op 0.6 hing is nu 0.7.Mwah beetje vreemd.Ik herinner me het rekensommetje van een andere blogger :Ieder half jaar een 0.1 erbij dan is het over zoveel jaar raak.

Tot mijn verbazing zijn ook de uitslagen van de CT Scan dezelfde avond al binnen.

Heeft u al eerder een CT Scan gehad mevrouw vraagt de broeder die me het infuus geeft.Hij prikt vakkundig boven de plek waar net nog bloed uitgetapt is.Dat zal wel weer een gezellige plek worden. Ja dat heb ik. Vorige jaar had ik kanker en dit zijn de controles. Heeft u de vorige keer last gehad ? Last hoe bedoelt u vraag ik terwijl er van alles door mijn hoofd begint te spoken wat kan hierbij allemaal mis gaan ?Ik kijk hem schijnbaar nogal verbaasd aan want hij begint te vertellen dat sommige mensen een metaalsmaak proeven of een warm gevoel krijgen. O dat, ja dat had ik ook. Vorig jaar werd me verteld dat ik het gevoel zou kunnen krijgen dat ik in mijn broek moest plassen.Dat vond ik uiteindelijk een understatement want ik had het idee dat ik bijna klaar kwam maar plassen in deed ik ter plekke gelukkig niet.Wat overigens niet gek zou zijn na de liter water die je binnen een uur moet drinken voorafgaand aan het onderzoek.

De broeder haalt me uit mijn terugblik en zegt: de stem vertelt u wat u moet doen. U moet wel stil blijven liggen hoor ,dan spuit ik nu de contrastvloeistof bij u in. Vrijwel direct proef ik een rare smaak in mijn mond en vult mijn hele lichaam zich met warmte. Ik bedenk dat opvliegers er niets bij zijn want ik heb het gevoel dat ik bijna ontplof.Ik houd mijn lichaam angstvallig stil terwijl ik de donut in en uit geschoven wordt.Ik moet er niet aandenken dat we dit over moeten doen omdat ik me niet beheersen kan. Inademen, houd vast en u kunt weer uitademen hoor ik de stem zeggen. Wauw wie heeft dit bedacht , het zal wel 1 of andere Nazi  geweest zijn schiet  door mijn hoofd.En waarom werk ik hier aan mee,laat ik gewoon contrastvloeistof in mijn aderen spuiten?

U bent klaar , er komt een zuster aangelopen. Ik kom het infuus eruit halen zegt ze vrolijk. Gebruikt u bloedverdunners ? Ik weet niet hoe vaak ik die vraag in het ziekenhuis al heb moeten beantwoorden Nee Ik gebruik helemaal niets (ik was die mevrouw zonder onderliggend lijden )terwijl ik het inmiddels blauwe plekje bekijk. Maar ze hebben net ook bloed geprikt. O zegt ze, terwijl ze een behoorlijk gaaswerk in mijn elleboog opplakt.Het ziet er indrukwekkend uit.Een kinderpleister had volstaan maar vooruit.

U mag zich weer aankleden. Ik vraag haar Waar is de dichtst bijzijnde wc ?Ze lacht en laat zien dat de deur in het kleedhokje naar de wc gaat. Schijnbaar ben ik niet de enige met hoge nood na dit onderzoek. U moet wel veel drinken vandaag dan verdwijnt de contrast vloeistof eerder uit uw lichaam zegt ze nog.

Ik ren naar de wc en als ik klaar ben weet ik niet hoe snel ik me moet aankleden, ik besluit mijn bh in mijn tas te laten zitten dat scheelt tijd , ik wil maar 1 ding weg uit deze omgeving waar alles me herinnert aan ziek zijn.

Opgelucht stap ik naar buiten , scene 1 e 2 zijn voltooid, de zon schijnt op mijn wangen..

Scene 3 is het darmonderzoek maar daar verwacht ik geen rare dingen van, immers het voormalig probleemgebied is totaal geamputeerd. Vanaf vandaag mag ik 3 weken wachten op de uitslag .3 weken in onwetendheid, Die zalige onwetendheid die de tijd vertraagt , 

Als je het eenmaal weet kun je het niet meer on -weten en is dat dan goed of is dat slecht ?

3 weken wachten wetend dat de uitslag gewoon in mijn dossier staat.

Kan ik me beheersen of zal ik gewoon even kijken ?

Liefs Brigitte