Döstödning, de pot op!

Het is een regenachtige dag, waar anderen misschien in een post kerstsfeer zitten of in een pré oudejaarsstemming zijn en alvast goede voornemens maken, heb ik bedacht dat dit een mooie dag is om misschien in actie te komen. Met nadruk op misschien, ik heb me dit de laatste tijd wel vaker voorgenomen om dan eind van de dag weer te concluderen dat er niets van de acties in mijn hoofd uitgekomen is.Ik zit nog steeds in Luiwammes Lekkerland en zoek een manier om de realiteit weer binnen te gaan.Want zo lekker vind ik het niets doen niet maar zie met mijn eigen leden ogen aan, hoe ik de draad niet opgepakt krijg, is er überhaupt nog een draad ?

Het is niet zo dat er niet een stokje achter de deur is want dat ik februari 2024 uit  huisje moeten zijn is wel een ding.Na 16 jaar niet verhuisd te zijn is mijn huisje aardig dichtgeslibt. Marie Kondo ś adviezen alleen te behouden wat mij blij maakt heb ik  in de wind geslagen.Denkend dat sommige spullen me nu niet blij maken , maar misschien in de toekomst wel.

Had ik na de K -diagnose al een wakker momentje iets in de trant van welke toekomst ?, Het besef als ik nu dood ga ,hebben mijn kinderen heel veel werk ,was met  het bijkomende schuldgevoel niet groot genoeg om tot werkelijke grootscheepse actie over te gaan. Wat zeer intieme  privéblogs, ik knalde alles altijd op papier en ik zou niet willen dat mijn kinderen denken dat mijn leven alleen om ellende en seks draaide , verbrande ik alvast, maar verder ben ik in de opruimwoede niet gekomen. Ondertussen leerde ik dat het in Zweden heel gewoon is om je spullen zelf vast op te ruimen voordat je dood gaat, ze hebben er zelfs een woord voor Döstödning.

Nou ben ik zelf ook nog een kind van niet al te jonge ouders en het visioen hun huizen (dat heb je met gescheiden ouders, dubbele pret maar ook dubbel veel werk op het eind) leeg te moeten halen maakt dat mijn angstspieren zich heftig samentrekken.Ik heb al wel eens voorzichtig tegen hen geopperd dat ik daar als een berg tegen op zie , maar beide ouders hebben nog erg veel plezier van hun eveneens berg spullen dus Marie Kondo kan tevreden zijn.Niets in de huisjes van pap en mam waar ze geen plezier aan beleven geen Döstödning te verwachten vanuit die kant.

Mijn schoondochter daarintegen kent dit hamsterprobleem totaal niet. De pakjesbezorger en de kliko zijn 2 van de beste vrienden en remmen Oma Knorretje behoorlijk in het geven van goedbedoelde spullenboel, met een beetje pech is het al weg voordat ik gezien heb dat het gebruikt is hier dus al een gevalletje Döstödning ver voor de verstreken houdsbaarheidsdatum. Grote broer werpt af en toe ook een blik op de zorgvuldig bewaarde spullen van zijn pappa , maar als ik zeg dat hij het mag hebben dan bedankt hij vriendelijk voor de eer.Daar sta je dan met je goede bedoelingen.

Maar goed ik kan niets zeggen over de oudere generatie  als ik mijn eigen vuil niet opruim. Maar dan komt de vraag wanneer begin je met je eigen doodsopruiming ?Vandaag ? Eerst maar even een brief schrijven aan het houtpaard die moet het de laatste maanden ook alleen maar doen met de blogs. Het is een mooie omtrekkende beweging, maar na meer dan 8 kantjes ben ik wel van mijn schuldgevoel af. Even naar de brievenbus , maken dat ie weg komt die brief , dat scheelt alweer wat.Daarna loop ik  hardop te mompelen, shit waar moet ik beginnen? Ik moedig mezelf aan , het maakt niet uit , iedere zak die er vandaag uit gaat is er 1. Boeken dan maar?, ik ben wel klaar met de veganrevolutie ,ik heb het trauma van mr Willy overgenomen en denk dat het besmettelijk is, maar 1 apje naar schoonzusje leert dat zij de kookboeken wel wil hebben Ze blijven nog even staan maar mogen dan naar Zweeds Lapland.Dat schiet natuurlijk niet op.

Gelukkig heb ik nog wat bedtextiel gevonden, de Legers des Heilszak ook ooit gekregen en niet op tijd gevuld,doet nu goede dienst.Op allerlei plaatsen staat nog textielverf waar ik ooit leuke plannen mee had , maar de meeste tubes zijn verandert in een grote berg chemisch afval. Helaas zitten er ook nog bruikbare tussen en misschien kan ik daar iets mee maken om iedereen een verfrissend nieuwjaar mee te wensen.Ai de doos blijft staan. Dan maar even snuffelen in de schuur, misschien dat daar nog iets weggooibaars is. Nadat ik mijn auto uitgeruimd heb (de halve gang ligt vol met dingen die een ander niet standaard in zijn auto heeft liggen ) kan het achterbak vullen beginnen.  Maar dan, na het uitrekken van de beschimmelde parasol vind ik opeens een ding wat ooit ook de schuur in is verdwenen voor: misschien wordt ik er later blij van.En jawel als sneeuw onder de zon verdwijnt mijn neiging om verder te gaan met mijn doodsuitruiming. Marie Kondo ik ben blij met mijn ondersteek met deksel, een kinderhand is gauw gevuld. Ik kan boven de pot op ! 

Morgen maar weer verder proberen, de laatste gratis knip van het jaar voor de afvalstraat moet op.Kijken of het lukt. Het laat zich raden wat mijn goede voornemens zijn voor het kakelverse nieuwe jaar.

Liefs Brigitte

PS:Voor iedereen een fijne jaarwisseling en een verfrissend nieuw jaar !