Eras Protocol deel 2 de rode kaart.
Na het geslaagde volgen van het pre operatieve Eras protocol ben ik er op de dag van de operatie helemaal klaar voor, een vriendin van me zegt nog ;het is gelukkig eindelijk klaar met dat gedoe in die hangmat je gaat afscheid nemen van dat cadeau wat kanker heet en je kunt gaan werken aan je herstel Zij mag dat zeggen , ik hou van haar en ik voel het net zo.Ik heb alle vertrouwen in het vervolgtraject.
We melden ons in alle vroegte en het protocol treed in werking.IK krijg alvast 2 paracetamol want er wordt nu alvast begonnen met de dagelijkse 4 x 2 paracetamol die ik de komende dagen ga krijgen
Daarna moet ik me omkleden en bij het zien van de hartjes koffer schieten zoonlief en ik in de lach Ik ben vooraf gewaarschuwd niet te veel mee te kunnen nemen omdat het anders niet in de koffer kan.Niets blijkt minder waar , zelfs mijn immer goedgevulde vakantie rugzak zou er met gemak inpassen.
Als ik mijn ogen na de operatie op de verpleegafdeling open doe dan zie ik net hoe de verpleegkundige een grote rode kaart boven mijn bed hangt. Ik hoor mijn overbuurvrouw zeggen , al weer iemand met het Erasprotocol. Later blijkt er ook een hele checklist op mijn kledingkast te hangen dat gaat over het gedeelte wat IK moet doen.
Ik zak weg in mijn hallucinerende staat van zijn ,een rode kaart kan me op dat moment gestolen worden.In de brochure heb ik gelezen dat ook na de operatie er een heel programma is opgesteld ter bevordering van herstel.Ik ben misselijk heb geen trek en voel me niet bekwaam om uit het bed te komen .Pijn heb ik niet maar heb me op zijn zachts gezegd wel eens beter gevoeld. Waar ik op voorhand me verheugde op de oncologische hapjes die mijn ex collega kok(in een vorig leven was ik ook kok )maakte en trots postte op zijn Linkedin profiel ,moet ik er nu niet aandenken.
Heel eerlijk gezegd weet ik niet of ik die eerste middag niet of ik iets gedronken heb maar in de avond kwam de voedingsassistente en vroeg of ik iets wilde eten.Ik had niet veel eetlust ,vond het ook raar maar dacht dat het er wel bij zou horen. In het Eras protocol ligt er nadruk op bewegen en voeding. Helaas was het niet doorgekomen dat ik vegetarier ben en nee er was geen vleesvervanging ei of iets dergelijks. Het bordje werd gevuld met gekookte kriel aardappeltje en een wortel, bloemkool , broccoli mixje. Er werd me vriendelijk eet smakelijk gewenst. Plichtsgetrouw begon ik met eten maar merkte dat en het niet smaakte en dat ik te moe was om goed te kauwen , iets wat met een stoma dus wel moet.
Gelukkig verscheen daar een reddende engel in de vorm van een,naar zou blijken een zeer goede lieve verpleegkundige. Sorry maar u mag nog helemaal niet eten, kordaat haalt ze het blad weg Later hoorde ik dat de voedingsassistent een invalkracht was en niet bekend met het Eras protocol. dan kun je dus een joekel van een rode kaart boven iemands bed hangen maar dat heeft dus geen positief effect.
Op een gegeven moment voel ik me iets helderder en besluit ik mijn steungroep te appen in de groepsapp. Ik pak mijn telefoon en dan gebeurt het. Ik voel een enorme golf misselijkheid in me opkomen en voordat ik het weet liggen mijn paar happen avondeten op de 3 dekbedden (want ik heb het o zou koud) en spuug ik ook nog mijn telefoon onder die spontaan een groepsoproep begint te doen. Ik heb inderdaad niet zo goed gekauwd en het is duidelijk te zien wat ik gegeten heb. Goed dat dit niet naar mijn kersverse stoma is gegaan dit had vast een stoma verstopping veroorzaakt.
Ook de volgende dag blijf ik misselijk, stuur de dietiste weg die me voedingsadvies wil geven , ze laat een folder achter (die heb ik al zeg ik zwakjes ,maar voor de zekerheid laat ze hem toch achter ) en ook de fysio druipt bedremmeld af als ik na het rondje zitten op het bed en even staan (moet volgens protocol )de wegwerpbekken vul. Ze verzekerd me dat de misselijkheid me in de weg zit tot herstel maar dat ze al lang gezien heeft dat mijn fysiek en wil zo sterk zijn dat ze geen problemen verwacht .Ik loop inmiddels wel achter op het protocol , ik had al 3 x per dag aan tafel moeten eten.In gedachten tel ik een dag op bij de 3 tot 5 dagen die me beloofd waren dat ik in het Bravishotel mag blijven.
Mijn arts is niet zo blij met al dat overgeven en schrijft me een spuit voor. en zegt dat ik het eten heel voorzichtig moet opbouwen.
De volgende dag eet ik beschuit met jam en een vruchtenkwarkje en dat gaat goed. De fysio komt langs en is tevreden ,we lopen samen in de gang en gezien het feit dat er in het weekend maar 1 fysio therapeut is mag ik zelfstandig gaan oefenen.Traplopen doen we dan maandag wel zegt ze.
De dietiste komt en vraagt hoe het met het eten is. Nou nog niet zo best zeg ik eerlijk, ze vraagt of ik dan in ieder geval wel mijn aquarius heb gedronken. Ik heb in de afgelopen dagen geen aquarius , eiwitdrankjes , laat staan oncologische hapjes gezien. 2 tellen later staat er een glaasje met aquarius voor mijn neus.Heb je de folder gelezen vraagt ze , ja dat heb ik , maar ik vind hem niet zo geschreven op vegetariers.. Heeft zij nog tips. nee eigenlijk niet , je mag gewoon alles eten als je het maar goed fijn kauwt.
Wat het fine is aan protocollen is dat als je je er goed aan houd , je een gunstig resultaat kunt verwachten. Inmiddels heb ik de checklist op mijn kast gevonden en gesterkt door de woorden van de fysio en de opmerking van de dietiste werk ik het hele schema af. Het avondeten , aardappelpuree met een beetje bloemkool en een handje rucola werk ik aan tafel naar binnen .Er is geen vleesvervanger want sorry de vegetarische maaltijd is chili sin carne en dat mogen alle rode kaart houders niet hebben. Er komt wel een lijstje met vleesvervangers die ik de volgende ochtend kan bestellen.
Zaterdags laat ik zien hoe ik mijn stoma zelf kan verzorgen het is het laatste vinkje op de lijst . Jippie , Ik mag naar huis , blij dat ik alles mag eten en dat traplopen oefen ik thuis wel. Stiekem lig ik opeens voor op het protocol..
Dat alles eten blijkt bij mij in de praktijk toch een beetje anders te liggen, de volgende avond zit mijn stoma al verstopt en dit zal in de weken daarna nog vaker voor komen.Maar ala ,ik ben weer thuis, kleinigheidjes blijf je houden..
Liefs Brigitte
3 reacties
Mijn ziekenhuis volgt ook het eras protocol, maar goodie bags en koffers kreeg ik allemaal niet 😀. Het liep bij mij allemaal wel veel soepeler omdat ik niet zo misselijk was als jij, dus ik denk dat jij al met al toch de slechtere deal had.
Hoe gaat het nu met je?
Ik heb het gevoel dat je bij het schrijven van dit al stiekem tussendoor een grote grijns op je gezicht hebt...
Chapeau lady!
O ja Hebe , ik heb zelf in het hele traject van beleven en bloggen heel vaak een grijns op mijn sniot gehad en gebulderd van het lachen