Moile , moile, langzaam, langzaam.

Het is weer eens diep in de nacht , blogtijd. Ik weet dat ik een regelmatig leven zou moeten lijden maar het lichaam werkt nog niet altijd mee.Opeens moet ik denken aan iets wat ik heel lang geleden gehoord heb. Moile, Moile. Het is de naam van een visie van de Sakkudei(natuurvolk in Indonesie)wat ik me ervan herinner is dat ze geloven dat de ziel naar huis gaat als hij verveeld is.Heel veel heb ik er niet over gevonden maar op de site van Moile.com. zie ik nog de trefwoorden:Langzaam, de dingen op de juiste manier doen, genieten van wat je doet, kortom wees goed voor je ziel!En precies dat weinige wat ik gevonden heb maakt grote indruk.

Op het moment dat ik na de diagnose endeldarmkanker dacht dat ik snel zou doodgaan werd mij de vraag gesteld of ik nog laatste wensen had die vervuld zouden kunnen worden.Ik had echter maar 1 laatste wens en dat was weer gezond worden. Mijn laatste langgekoesterde  wens had ik al uitgeleefd aan het begin van dit jaar toen ik 3 maanden in een yurt had gewoond. Moile , moile. Langzaam heb ik geleefd, genoten van de rust ,de natuur de lieve mensen om me heen en het basic leven in de yurt genaamd de rode schildpad.Ik denk dat het mijn ziel goed gedaan heeft. Daarna stapte ik als workaholic weer in de ratrace tot de kanker me onderuit haalde.

Weer gezond worden bleek echter tot de mogelijkheden te behoren en de vrolijke dokter spiegelde me een pad voor waarbij ik weer snel aan de bak zou zijn.Even de kanker wegwerken en door.Dat dat iets lastiger zou worden besefte ik na het verhaal van de praatgrage dokter. 

De kanker lijkt weggewerkt en ik heb mezelf wat dat betreft genezen verklaard dat gaan  de doktoren de komende 5 jaar niet doen  maar het doet me geen goed om te denken dat er in mijn lichaam allerlei kankercellen rondvliegen die op ieder moment weer iets naars kunnen maken.

Wel geef ik toe: ik zit in de herstelfase.Met wisselend succes maar wat wil ik nou zo kort na de 2 e operatie binnen 6 weken? De ene dag gaat het goed en loop ik plannen te maken om mijn contacten  en andere dingen weer op te starten, de volgende dag lig ik voor pampus op de bank en kan ik mijn ogen niet open houden terwijl ik een boek lees en slaap dan zomaar 1 1/2 uur weg.Er zijn ook dagen dat de WC toch echt mijn grootste vriend is. Het nare is dat ik niet op voorhand weet wat voor dag het vandaag wordt en dat het ook zomaar kan omslaan.

Gisteren leek het een goede dag te worden. Ik ging voor de eerste keer na operatie 2 naar mijn papa zoon (jawel zij hebben ook een WC) even een theetje drinken. Dreumes D scharrelde lekker rond , het was gezellig en pappa zoon begon erover dat hij bezig was met een persoonlijk manifest.Het beschrijft de kern van wie je bent en waar je voor staat.Een manifest bestaat uit korte duidelijke overtuigingen, leefregels en stellingnames.Het geeft richting aan waar je naar toe wilt werken. Het doet me denken aan de speelsere variant die ik in de yurt gemaakt heb het vision board. Veel ervan is al uitgekomen ik was alleen gezondheid vergeten een plek te geven.Misschien moet ik ook een manifest gaan maken. Kanker heeft veel overhoop gegooid en zachtjes gezegd ben ik mijn richting wel kwijt.

Dreumes D is van al dat scharrelen moe geworden en wordt door pappazoon op bed gelegd. Het startsein voor Peanuts en CO om maar weer eens een aantal lozingen in gang te zetten. Pappazoon gaat grote broer en vrienden ophalen op school en zegt dat dreumes D nog wel even slaapt. Nou nee dus. Pappazoon heeft nauwelijks zijn hielen gelicht en Dreumes D laat luidkeels weten dat hij wakker is. Dreumes D gooit zodra hij mij ziet zijn armpjes in de lucht en kijkt mij verwachtingsvol aan. Tja hij is meer dan 5 kilo maar ik kan de schat toch niet zo laten staan. Zo ergonomisch mogelijk til ik hem uit zijn bed, zet hem op mijn linkerheup  en we hobbelen de trappen af, het is heerlijk dat kleine mollige lichaampje weer tegen mijn lijf te voelen en ik zoen hem helemaal plat.Dreumes D heeft de grootste lol en schatert het uit.

Als ik na de lunch (ik ben een onbeleefde oma , ik ben 2 x naar de wc gegaan tijdens de lunch ) naar huis rijd hoop ik dat het niet weer een schijtdag wordt. Helaas dat wordt  het wel ik plak er zelfs een schijtnacht aan vast. .Ik besef dat het persoonlijk manifest nog maar even moet wachten , omdat gezond worden toch echt op nr 1 staat. Moile , moile, langzaam , langzaam.Mijn herstel heeft tijd nodig ik moet de dingen op de juiste manier doen.

Nu maar hopen dat mijn ziel niet verveeld raakt en alsnog naar huis toe wil.

Liefs Brigitte