The day after, ik ben euforisch totdat..

De 1 e nacht met bange buurman, na veel gezeur en gebel  met de dienstdoende verantwoordelijke heeft hij het toch voor elkaar dat hij een inslapertje krijgt.Ik zie hoe hij heerlijk ligt te slapen gun hem dit van harte en vind mezelf een beetje dom dat ik niet ook zoiets schattigs krijg. Maar ik ben bang om verslaafd te worden aan dat soort middelen en anders halen de bijwerkingen me wel onderuit. Ik slaap iedere keer korte stukjes , gestoord door de vele bedrijvigheid op de afdeling of het gedoe aan buurmans of mijn eigen bed.Toch voel ik me als het tijd is om echt wakker te worden pico bello.Ik ben opgelucht dat  de ene stoma niet is ingeruild voor een andere en dat de operatie goed is gegaan en verder ben ik niet meer misselijk. Ik krijg een lekker ontbijtje op bed ,ik mag mezelf wassen en proberen de roze desinfectieplekken (ze zijn weer kwistig met de kwast omgegaan ) weg te poetsen. Dan staat de praatgrage chirurg naast mijn bed en hij is heel tevreden , het hartje op de stomazak is hem niet ontgaan en wil hij toch even benoemen. De wond ziet er goed uit en de buik is (nog) niet gezwollen. Het infuus mag eruit en hij zegt dat ik inmiddels weet wat ik moet doen om naar huis te mogen. Ik weet het en zeg dat ik mijn best ga doen. Het protocol is nu niet anders dan de vorige keer alleen moet ik nu gaan poepen ipv stoma output produceren.De rest is hetzelfde . Oke  goed ,mooi zegt hij.

Ik krijg mijn medicatie tegen de pijn en een zakje magrecol om te gaan poepen( ik voel sorry voor mijn(ex) bewoners die dit dagelijks of meerdere keren per dag krijgen )ik had niet kunnen bedenken hoe vies dit is en na de eerste dosis wordt het alleen maar viezer,O ja de magnesium kauwtabletten die u volgens het ERAS protocol moet krijgen zijn niet leverbaar. Heb je dan wel kauwgom vraag ik . Ja dat is ook heel goed om de darmen weer op gang te krijgen maar NEE die moet je van thuis meenemen.Op een later  moment scoor ik echter toch een pakje via de voedingsassistente en begin driftig met kauwen,

Ik heb mijn jurk aangetrokken en binnen no time loop ik big smilend en groetend over de gang, hand op het litteken dat wel ,maar ik loop. Ik weet niet wat voor stofje mijn lichaam aanmaakt maar ik ben euforisch, als het zo door gaat kan ik morgen naar huis.(nog even poepen dat wel )

De jonge knappe fysiotherapeut is aangenaam verrast over mijn progressie en ontslaat me direct van activiteiten met hem (beetje jammer) en moedigt me aan om vooral zo door te gaan met mobiliseren.Daarna heb ik bezoek van 1 van het trio stomaverpleegkundigen, ze is ook blij voor me dat het zo goed gaat, we hebben een heel fijn en leuk gesprek , ze bied me alle hulp aan voor de komende tijd en spreekt het vermoeden uit dat het allemaal wel eens zonder LARS spook zou kunnen misschien heb je deze keer wel geluk zegt ze nog.Maar zo niet dan gaan we incontinentie materiaal voor je bestellen.Ik moet echter niet schrikken als het niet probleemloos gaat, ik weet het.

Inmiddels is benauwde buurvrouw ook geopereerd,haar klaplong is schoon geschraapt en gepoederd en ze is de kamer ingereden.Van onze privacy is de komende dagen niets meer over en we weten tot op detail niveau wat er met de ander gebeurd is, hoe het gaat en wat we doen. We zijn een stel freaks die bij Halloween niet zouden misstaan, de bange buurman met zijn zakken gal en wondvocht bruin en rood , benauwde buurvrouw met haar doorzichtige koffer vol afgezogen pleuravocht (ook rood ) en ik bescheiden met mijn infuus slang die als de zak te laat verwisseld wordt vol loopt met bloed en dat gebeurt geregeld.

We eten alle drie een lekkere lunch , ik met eisalade, de door mij meegenomen spread die ik maar van thuis mee moest nemen zoals ze de vorige keer zeiden blijft in mijn nachtkastje.Even is er nog gesteggel over de flessen aquarius  die ik moet drinken  want NEE ik val niet onder het ERAS protocol en dus moet ik ze van huis meenemen, ik sputter nog wat tegen dat in hun eigen folder staat dat ik ze moet drinken en dat de praatgrage dokter dit ook gezegd heeft , bange buurman ligt instemmend mee te knikken maar het baat niet ik krijg geen Aquarius. Doe dan maar een kopje thee (ik heb ook mijn eigen thee van huis meegenomen voor de zekerheid ) In de middag komt zoonlief met de kleinzoons op bezoek , Dreumes D vond het de afgelopen maanden fijn om met mij op zijn eigen bank te slapen maar op het moment dat hij op het bed wordt gezet zet hij het op een luidkeels brullen.Dit gaat hem echt te ver. We besluiten naar een andere  ruimte te gaan .De tas met speelgoed wordt omgekeerd , de paprika rijstwafels worden  verdeeld , ik merk dat de halve wafel me al zwaar valt en dreumes D maakt ruzie met zijn grote broer om 1 lege injectiespuit.Zoonlief is blij en opgelucht om me in goede staat te zien.Het is gezellig maar toch vermoeiend maar ik heb goed gemobiliseerd al zeg ik het zelf.We nemen afscheid en ik kruip even mijn bed in, dat heb ik wel verdiend vind ik.Als ik weer bij zinnen kom is van mijn euforische stemming niets over , ik voel me beroerd , heb hoofdpijn ben misselijk en voel me slap, ik heb het gevoel dat mijn buik helemaal vol zit en er een baksteen op mijn maag ligt zo moet de wolf van de zeven geitjes zich gevoeld hebben. Ik sla de avondmaaltijd over terwijl mijn kamergenoten lekker zitten te eten ,ik heb moeite met de geur van het avondeten .De kundige verpleegster van de vorige keer die ik smiddags nog vrolijk begroet heb  vraagt hoe gaat het met je en ik zeg, ik voel me zo raar en niet te best.Ze doet de controles en vraagt zou je het erg vinden om terug aan het infuus te gaan.We kunnen het beter nu doen dan straks met spoed. Ik vind het goed .

Als ik weer aan het infuus lig gaat me pas een lichtje op , ik til de huid van mijn arm op en hij blijft staan , ik ben aan het uitdrogen, niet gek dat ik me zo raar voelde.Die nacht krijg ik zak na zak, op een gegeven moment voel ik dat ik worstvingertjes en klompvoetjes krijg.Ze blazen me op als een soort Michelin mannetje . Hoe komt de zorg toch zo duur , misschien had het beter geweest me toch die 2 flesjes Aquarius te geven...

Liefs Brigitte