Vooruit: nog een luchtige anekdote uit het ziekenhuis .

Als ik zondagavond bijna klaar ben met het van me af bloggen van al het doorstane in de afgelopen dagen, apt mijn pappazoon.  Het grootste kleinkind is een luizenkind geworden wellicht dat jij ze ook hebt ma ? . Dreumes D en pappa zijn  niet aangevreten maar de Mamma van de boeven wel.Ik schiet in de lach  en bedenk, dat kan er ook nog wel bij. Ik ben de hele dag druk bezig geweest met bankbloggen (ik kan niets anders want de hechtingen met  het stugge paardenhaar en de ontstane zwellingen doen gemeen zeer en doen me besluiten ik ben even klaar met actief mobiliseren)en heb eigenlijk niets gevoeld van mogelijk leven in mijn haar of hoofdhuid.Vanaf dat moment voel ik natuurlijk van alles en besef dat als dat waar is ik mijn bed  en slaapzak moet gaan verschonen,bank  moet stofzuigen , afijn het hele luizen circus moet gaan optuigen. Maar dat is precies wat ik allemaal niet kan en mag.

Ik besluit er maar eens een nachtje over te gaan slapen. Zowaar slaap ik een paar uur goed achter elkaar, hoe heerlijk.Ik word  wakker het is nog donker, moet naar de wc,maak koffie met heel veel sojamelk en besef dat mijn hoofd ondanks de mega blog sessie nog steeds vol zit met allerlei gekkigheid beleeft in het ziekenhuis.Daar mag ik nog iets mee bedenk ik en kruip weer mijn bed in .Ik word na een paar uurtjes weer wakker een nieuwe dag What a beautiful day ! Het is geweldig herfstweer een genot om naar buiten te kijken. Houtpaard apt dat ze de blogs gelezen heeft en ik kijk op het blog of er verder nog reacties zijn(is ook een verslavings dingetje van mij ) Ik die me  afvraag of de lezers mijn gezanik niet zo zoetjes aan zat worden , schiet in de lach van de reactie van Carolina die op de vroege maandagochtend al in mijn bruine brei verhalen de humor kan inzien.Er kan dus nog een tandje bij en voor mijn hoofd is het hard nodig.

De luizenkam leert me dat ik voorlopig geen luizen oma ben en dat is stiekem toch een opluchting want o  o hulp vragen is toch nog steeds een ding voor mij.Maar daar hebben meer hulpverleners last van als ze zelf patient worden.

Dat hulp vragen dat moest ik wel in het ziekenhuis, al was ik behoorlijk zelfvoorzienend  sommige dingen kun je maar beter aan anderen over later.Alhoewel..

Na het rondje mobiliseren met infuuspaal ga ik zitten op de stoel. Ik kijk naar mijn infuus insteek en zie boven de pleister een druppel hangen. Ik druk op de rode knop en wacht braaf tot er iemand komt. Na enige tijd komt de onhandige leerlinge en vraagt wie er gedrukt heeft. Ik dus,er is iets met mijn infuus er hangen druppels aan. Ze kijkt ernaar en zegt, ach dat is maar 1 druppeltje. Dat denk ik niet zeg ik en til demonstratief mijn pols op de hele armleuning onder mijn pols is nat. O ja dan moet hij vervangen worden zegt ze. Ze is verheugd want dat moet ze  nog aftekenen en het komt niet zo vaak voor dat er een infuus vernieuwd moet worden op de afdeling. Daar moet ze wel de Kordate Zuster voor bijhalen want die moet toekijken.Ik ga KZ even halen en dan zet ik vast de spullen klaar.U moet even geduld hebben zegt ze.. Dat heb ik , ik heb immers toch niets nuttigs te doen.De onhandige leerling is echter snel terug , inmiddels is de pleister doorweekt  en ze zet het mandje met benodigdheden vast op het bed. Vind u het goed als ik vast kijk waar ik kan prikken vraagt ze. Ik begrijp haar verlangen en bied haar mijn linkerarm aan waarna ze eerst vakkundig het oude insteekpunt verwijdert.Vervolgens  snoert ze mijn hangend en lellend bovenarm vel stevig aan en begint met kloppen , en kloppen, u heeft wel moeilijke adertjes zegt ze benauwd.Misschien is de andere arm makkelijker mag ik daar kijken ? Ik ben geen fan van een infuus in mijn rechterarm maar vooruit je moet een leerling helpen. Ook daar wordt flink aangesnoerd en geklopt , ik moet flinke vuisten maken en weer klopt en voelt ze. Ze voelt echter niets. Misschien kan Kordate Zuster een tip geven ? K Z  komt aangesneld maar is niet blij met het klaarzetten van het mandje en geeft het voorbeeld hoe je de benodigde spullen klaar legt op een schone handdoek in de juiste volgorde .Als Kordate Zuster het zoeken naar een geschikt adertje mee oppakt blijkt ook dat samen het hele ritueel afwerken niet veel perspectief bied. Uw hele lijf is in shock  en de aderen hebben zich verder naar binnen getrokken legt ze uit. Maar dan vinden ze toch iets wat mogelijk kans op succes heeft. Het afteken gebeuren voor onhandige leerling is helaas voorbij en KZ gaat het proberen in mijn elleboog , ja ik weet dat het een nare plek is voor een infuus maar het kan niet anders. Ter geruststelling zegt ze dat ze het maar 2 keer gaat proberen en dan de medewerker van de OK gaat bellen. (die toen mijn lichaam nog niet in shock was al moeite had om een geschikte ader op een ook ongeschikte plek te vinden ) die zijn er veel beter in dan wij .Gelukkig is het na 1 keer raak en trekt ze bloed. Ze legt nog uit aan onhandige leerling dat als je in 1 keer heel veel bloed trekt je een slagader te pakken hebt en dat dat niet de bedoeling is.U moet wel zolang het infuus erin zit uw arm zoveel mogelijk gestrekt houden hoor mevrouw zegt ze tegen mij.

De rest gaat voorbeeldig , buurman en buurvrouw hebben het hele tafereel meegemaakt en buurvrouw steekt haar arm op met haar infuus als de beide dames weg zijn Jawel hoor ze is precies geprikt op dezelfde onhandige plek als de mijne, haar hele elleboog is bont en blauw.Ik kijk naar mijn plek en zie het bloed al sijpelen..

Liefs Brigitte