Verstoorde lente.

De lente is voor mij de mooiste tijd van het jaar. Fris groen en fleurige en geurende bloemen en planten. En dan juist in dit fraaie jaargetijde krijg je de uitslag van de scan die je absoluut niet wil horen. De uitzaaiingen in mijn lever en longen zijn weer aan het groeien, er zijn uitzaaiingen in de lymfeklieren en waarschijnlijk zitten er ook uitzaaiingen in mijn buikvlies. De oncoloog kan niet in een glazen bol kijken maar zoals het er nu voorstaat heb ik waarschijnlijk nog enkele maanden tot een half jaar. Met een beetje geluk krijg ik er iets meer tijd bij. Er zijn  verder geen behandelingen meer voorhanden en zelf wil ik ook niet verder in een academisch ziekenhuis omdat ik de tijd die mij nog gegeven is kwalitatief af wil ronden. De  oncoloog gaat contact opnemen met de huisarts die binnenkort de zorg van haar zal overnemen. We moeten het allemaal nog laten bezinken en ik ben vanmiddag ook voor het eerst echt emotioneel geworden. Ik had wel een slecht voorgevoel maar deze uitslag niet verwacht. Gaan nu samen deze moeilijke strijd aan en proberen er nog het beste van te maken.