Regelgedoe2

In mijn vorige blog over regelgedoe vertelde ik dat ik erachter kwam dat we geen kinderopvangtoeslag meer krijgen als ik ben afgekeurd. Ik had op internet (soms is Google wél heel handig) al gelezen dat hier een gemeentelijke regeling voor is: de smi regeling. Toen ik mijn gemeente hierover belde werd ik direct afgewimpeld met het verhaal dat dit onder de bijzondere bijstand zou vallen. Ik had me er nog niet voldoende in verdiept en het gesprek vond ik dermate vervelend dat ik maar weer heb opgehangen. Dit was niet de eerste keer dat ik een vervelende aanvaring had met een instantie. Met de gemeente heb ik ook al eerder gedoe gehad omdat ik vorig jaar, toen ik niks kon, geen hulp in de huishouding kreeg. Volgens de gemeentelijke richtlijnen zou mijn man immers het huishouden kunnen doen. Dat hij met een eigen zaak gewoon moest werken en we een baby van drie maanden oud hadden waarvoor gezorgd moest worden deed niet ter zake.

Voor zieken zijn er verschillende regelingen en dat is hartstikke fijn. Maar om van die regelingen gebruik te kunnen maken moet je vaak een hoop doen. Je moet er eerst al vanaf weten (er is echt niemand van een instantie die je wijst op de regelingen die er zijn), het uitzoeken, eindeloos bellen, en er nog eens achteraan bellen, eindeloos je verhaal doen. Je hebt te maken met protocollen, die ik zie als richtlijnen, maar daar ben ik geloof ik de enige in, want van een protocol kan zelden worden afgeweken. Soms word ik zo moe van dat bureaucratische gedoe, het onbegrip en de eindeloze regeltjes. Het is natuurlijk een optie om het niet te doen, maar dat zit nou eenmaal niet in mijn aard; als ik weet dat ik gelijk heb bij een instantie zal ik het krijgen ook. Kost een hoop energie ja, maar het helpt vaak wel. Zo heb ik eens een flinke discussie gevoerd met een mevrouw van de zorgverzekering die beweerde dat mijn schouderklachten onmogelijk van de borstamputatie kwamen en ik die fysiotherapiebehandelingen niet vergoed zou krijgen. Pardon? Wat denk je dat dat met je nek en schouder doet, als je van 2x cup E naar 1xE en 1x plat gaat? Dat wist ze ook niet. Maar ik kreeg het uiteindelijk wel vergoed.  Over alleen al de zorgverzekering heb ik zo nog eindeloos veel voorbeelden. En verder kan ik een boek schrijven over het ziekenhuis, maar er gebeurt dus ook genoeg bij de gemeente, het uwv, enz.

Na het vervelende gesprek met de gemeente was ik het een beetje zat en heb ik een klacht ingediend. Dat heeft geholpen: smi valt inderdaad niet onder bijzondere bijstand en is er speciaal voor situaties als de onze. De gemeente had er nog nooit mee te maken gehad, maar ze gaan ervoor zorgen dat we de kinderopvangtoeslag gewoon vanuit deze regeling zullen krijgen zodat ons kind zonder problemen 1 dag per week naar de opvang kan blijven gaan. Toch wel een opluchting! 

Wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen: dat hele ziek zijn en alle regelingen die daarbij komen is soms een dagtaak. Het is vaak vermoeiend, irritant en frustrerend. Maar het kan toch zeker de moeite waard zijn om ze uit te zoeken en er tegenin te gaan. En als je dan opeens iemand aan de telefoon treft die wél doorheeft wat de situatie is, die met je meedenkt en het voor je opneemt, maakt dat alles weer goed.