Witte ruis

  • Openbaar blog
  • vrijdag 14 juli 2023
  • 230 x gelezen

Mentaal trek ik het bijna niet meer.. Iets te vaak te horen gekregen : ja, deze kanker (eierstokkanker) gaat niet meer weg... Ik heb zo'n gevoel van dweilen met de kraan open. Ok, behandeling als een "chronische ziekte" elke 3 weken behandeling met bevacizumab /remmer... Elke 3 weken enorme stress...wat krijg ik nu te horen... Tot nu toe is de boel stabiel, maar dat kan maar zo omslaan.. Alles weten is niet altijd goed.. Mijn honden houden mij bezig - gelukkig - en ben bezig met m'n tuin... Maar de loden vermoeidheid na de chemo is nog groot. De witte ruis achter in mijn hoofd is 24/7.

Reageren

3 reacties

Lieve jij,

Het is ook zwaar om te leven met de wetenschap dat je elke controle slecht nieuws kan krijgen. Daarbij dan ook nog de fysieke gevolgen van de chemo en immuno maken het extra zwaar. Zelf heb ik veel baat bij 2x per week oncologische fysiotherapie. Bovendien heb ik een paar gesprekken gehad met een ergotherapeut waar ik veel van heb geleerd. Daardoor kan ik veel beter doseren en is mijn belastbaarheid aanzienlijk toegenomen. Het zal nooit meer worden wat het was en dat accepteren lukt vaak wel, maar niet altijd. Ik wil mijn oude leven terug, maar als ik me besef dat dit nooit meer zal gebeuren zak ik in een put. Ga daar dan lekker in zitten janken en bang zijn in de wetenschap dat ik er ook altijd weer uitkom. 
sterkte en liefs, Monique 

Laatst bewerkt: 15/07/2023 - 10:13
Reageren