Kerst
De jongste wil bij mij slapen en de oudste het liefst in haar eigen bed. Zij heeft autisme/adhd en reageert op haar manier.
Ik ga af op mijn gevoel, hoe vertel ik het, hoe reageer ik op de kinderen. S'avonds willen ze beide naar papa. De jongste is heel verdrietig.
Kerstavond. We hebben sinds er kinderen zijn een ritueel. We kijken all you need is love en openen de kadootjes in het reclameblok en we hebben lekkere dingen op tafel.
Cor heeft gezegd het gewoon te doen. De kinderen en ik hebben geen zin in tranentrekker maar de kadootjes geef ik maar wel, het hele idee van kerst en het gevoel erbij is weg.
Kerstochtend eerst naar papa, hij slaapt heel veel en is heel ziek. We gaan naar huis en eten wat van wat voor het kerstontbijt was. Mijn ouders komen om bij ons te zijn.
3x per dag mogen we langs in het ziekenhuis. De kerst ....zal het ooit nog hetzelfde zijn.
6 reacties
Lieve schoonheid,
Hier word ik heel stil van, wat krijg je veel op je bord! Heel, heel veel sterkte en welkom hier om te delen wat we met elkaar delen. Voor, door en van.
Liefs,
Ellen
Ik sluit mij aan bij Ellen, schrik van wat jullie door moeten maken. Blijf inderdaad hier schrijven over je man.
Maar, hoe gaat het met jou?
Lieve groet, Gerdien
Wat lief dat je naar mij vraagt. De 1e twee dagen na het slecht nieuws gesprek heb ik veel gehuild en daarna is het met of ik een knop heb omgezet. De maatschappelijk werker van het ziekenhuis zegt dat het geen probleem is mits er geen problemen mee krijg. Eigenlijk weet ik dat ik over een tijdje alleen kom te staan met 2 pubers maar wil er eigenlijk ook niet aan. Ga ik dat redden, ik ben heel bang voor het verdriet wat dan naar boven komt.
Groetjes Petra
Sterkte, mooi mens.
Wat een drama voor jou en je gezin.
Dank je wel. Je staat zelf ook voor een pittig traject. Hoop dat de datum snel volgt.
Ik vind het fijn om wat van mij af te schrijven. En hier mensen te ontmoeten in een soort gelijke situatie. Mensen die begrijpen wat voor hel het af en toe is. Ik zeg het niet, heb ook een dochter van 16 jaar(heeft autisme/adhd en woont door de weeks op een zorgboerderij) en een zoon van bijna 13 jaar. Zij begrijpt qua emoties niet veel en kan niet vooruit kijken. Onze jongste juist wel hij is soms heel verdrietig omdat hij nog veel met papa wil doen.
Soms denk ik dat ik een verkeerde film ben binnen gestapt.
Groetjes Petra
Hi Petra,
hoop dat je het een beetje blijft trekken. Fijn dat je kinderen hebt wel, bron van liefde en noodzaak om elke dag voor verder te gaan, zolang je kunt. Ik heb een man en een hond. En ook voor die hond moet ik elke dag opstaan en naar buiten.
Heb in potlood als operatiedatum dinsdag 24 januari doorgekregen. Aftellen! Spannend.
Hou je haaks, Petra.