De beruchte dip

Vorige week donderdag de stamcellen teruggekregen. De dag erna ging het best nog oke. Wel overgeven maar qua energie nog wel te doen al zakte dat wel in de loop van de dag. Rob zou die dag lekker even naar huis en daar ook slapen en m’n moeder kwam dan bij mij. En wat was ik blij dat er iemand was.

Zaterdagochtend wilde ik gewoon aan tafel ‘eten’. Daarvoor overgegeven. Zelf weggebracht en daar zat Lien aan de tafel. Totdat ze opeens in bed werd getild door twee zusters. Wat voelde ik me ellendig aan tafel en toen was daar opeens een zwart gat.

Lering: wat meer luisteren naar je lijf🙈 en daar was dus ook tegelijkertijd het begin van de beruchte dip. Maandag waren de bloedwaardes laag en woensdag nog lager. Zelfs dat er geen uitslag mogelijk was voor de neutrofielen. Ondertussen aan heel veel verschillende antibiotica’s die worden opgestart of verhoogd. Want je hebt nul afweer. Het plat leggen van het beenmerg is gelukt! Nu wachten totdat het weer gaat werken en de bloedwaardes weer gaan stijgen.

Mentaal gelukkig sinds maandag meer rust. Niet meer het wachten op de onbekende dip. Daar kun je soort van beter midden in zitten dan het wachten op het onbekende.

Al twee nachten helemaal rillend m’n bed in, misschien toch oververmoeid? Terwijl je niet veel doet behalve naar de toilet en een keer douchen. Vanmorgen wakker geworden met koorts dus er zal wel een antibiotica bij komen. Maar stiekem ook heel benieuwd naar het bloed wat zo afgenomen gaat worden. Zal er al een stijgende lijn in te zien zijn?