Even schakelen

Afgelopen week genoten van het thuis zijn. Nog wel bij mijn ouders om de continuïteit voor Leah te kunnen garanderen.

Dinsdag terug naar Amsterdams UMC locatie VU voor een controle van het bloed. Bij de prikpoli lukte het niet om bloed uit de lijn te halen en wilde ze gaan prikken, maar hier vriendelijk voor bedankt en naar de afdeling gegaan waar het wel is gelukt:)

Het is heel dubbel als je dan de afdeling opkomt en je wordt van alle kanten herkent. Maar ten diepste is het heel fijn dat er zo om je gegeven wordt door het personeel! Verschillende kwamen even een praatje maken en van de één nog een dikke knuffel!

In hoeverre het kon hebben we er toch een goede tijd gehad.

De bloedwaardes waren goed en de lijn mocht eruit. Dat was zo gebeurd en daar voel je niks van.

Donderdag naar het AVL naar de chirurg geweest. Vanuit het VU werd er gezegd zes tot acht weken na ontslag, om aan te sterken, voordat de operatie plaats vindt. Tijdens het gesprek werd het duidelijk dat het zes weken na de laatste chemo gaat zijn. Dus halverwege april. Dat is even schakelen… even geen adempauze… volle bak weer door want er moet nog heel veel gebeuren in die korte tijd.

Op tweede paasdag voor een MRI. Woensdag een gesprek met de plastisch chirurg. Donderdag met de maatschappelijk werker over de keuze van de operatie. Links wordt sowieso geamputeerd en er mag geen directe reconstructie plaats vinden doordat het ook in mijn huid zat.

Maar nu de keuze over rechts. Doordat ik BRCA-1 drager ben wil ik deze er ook gelijk af. De chirurg gaf aan dat ik daar eventueel ook nog mee kan wachten, maar ik denk dat dat me te veel spanning gaat geven, want ik wil dit nooit meer meemaken. En wat ga je dan doen? Ook plat net zoals links en zo min mogelijk operaties of ga je voor een reconstructie en zo ja welke? En wat heb je aan 1 (nep)borst, dus dat zou betekenen dat links ook nog een keer moet. Wat voor een traject ga je dan in?

We gaan de gesprekken afwachten en dan gaan we vrijdag de knoop doorhakken.

Ondertussen genieten we van de opvliegers van de overgang, het zorgen voor Leah, eerste keren van Leah meemaken zoals voor het eerst op de schommel, mensen zien en tussendoor bijkomen op bed. We komen er wel.