Langzaam weer vooruit

Elke dag gaat het een stukje beter. Woensdag, donderdag en vrijdag echt wel ziek geweest. Hierdoor ook het besluit genomen voor de rust van Leah om bij mijn ouders in te gaan wonen. Hopelijk kunnen we op die manier de marathon volhouden, doordat niet alles op Rob z’n schouders komt of op die van m’n moeder maar dat ze elkaar kunnen supporten. Blij en dankbaar dat de mogelijkheid er is!

Zaterdag verhuist dat kostte echt even veel energie, maar het geeft heel veel rust! Die dag niet gedoucht ivm te moe zijn. Dus zondagmorgen maar opgepakt. Alleen merk dat ik s ochtends echt eigenlijk eerst weer wat moet eten voordat ik wat wil, want dan echt zwak. Vast voedsel blijft een ding. Tweeenhalve beschuit op en daar is het tot nu toe bij gebleven. Toch de angst om weer over te geven?! 

Vandaag begonnen met oefeningen met elastiek om toch iets kracht te behouden, maar oef wat ga je hard achteruit in een paar dagen tijd. Zo een belletje met de bedrijfsarts want dat moest echt gebeuren, want 20 december is mijn zwangerschapsverlof afgelopen… Rob zit erbij dus die pakt het over als het niet gaat. 

Binnen twee dagen moet ik m’n haar afknippen. Mentaal echt nog niet klaar voor, maar helaas het moet…