Bij de Chocobreak

Gisteren was er voor mij een verassing in petto, Ik ging met twee nichtjes naar een workshop bij https://www.chocobreak.com . Of te wel we gingen chocolade bonbons maken! Jammie, helaas zijn ze allemaal al op. Ze waren heerlijk.

Chocolade of eigenlijk de cacaoboon kan gemarkeerd worden als gezond voedsel, ja, ja ik hoor je nu al lachen...... Maar de Maya's hebben het toen uitgevonden dat de cacaoboon als ontsteking en infectie remmend middel en als medicijn gebruikt kon worden. Maar dan moet je wel de goede cacaobonen hebben en niet het bewerkte spul wat meestal in de supermarkten te krijgen is. Dit was het "wetenschappelijke" gedeelte over cacao, want mijn kennis hierover reikt niet ver.

ik ben me steeds meer bewust van wat ik eet, ik probeer best gezond te eten, vooral nu ik deze K. heb, zoals vezelrijke voeding, groeten en fruit, tarwe brood en ect. Een tijdje heb ik elke dag een stengel bleekselderij, radijsjes, peren, appels gegeten, wat ik ervan merkte is dat mijn maag en darmen daar meer tot rust kwamen en mijn stoelgang ging ook vlotter, dan hoefde ik niet zo'n Macrogol een "stoelgang zakje" in te nemen, dus het heeft wel degelijk effect wat je eet. Ook wel wat je eet ben je zelf.... Hoe cliché is dat! Natuurlijk volg ik het advies van de dokters op, maar ik kijk ook wat ik zelf nog kan doen in deze toestand. Alle beetjes helpen, denk ik maar zo... En als ik me er goed bij voel, waarom ook niet. Oja, ook nog een tip: neem Magnesium in, dat helpt echt om je lichaam weer op te peppen.

Maar in de Chocolade-Break workshop was het goed vertoeven, hoewel mijn motoriek in handen sterk verminderd is en het lange staan best vervelend was voor mijn enkels en benen, was het daar heel gezellig en leuk om te doen. Avonds was ik natuurlijk helemaal opgebrand, maar dat was het allemaal waard. Het is eigenlijk ook wel een beetje triest om er zo achter te komen wat je nog wel kan en wat niet, ik had al gemerkt dat ik een heel ander handschrift gekregen heb, nu lijkt het wel of een kleuter het geschreven heeft! Dus langleven de digitale revolutie van Whats-app en e-mails, en dat er niet meer zoveel handgeschreven wordt, daar ben ik heel blij mee. Ook door het lange staan was ik onstabiel op de benen, en moest soms mijn evenwicht weer even herpakken, traplopen gaat ook heel moeizaam, maar kan het nog wel. Het kost me gewoon meer moeite om het te doen, dat is de motoriek en de aansturing vanuit de hersenen die de boel vertragen. Volgens mij hoort het allemaal bij het chemobrein, het korte termijn geheugen is ook niet optimaal meer, de afspraken die ik met de mensen in mijn omgeving maak, schrijf ik gelijk op in de mobiele agenda, want anders vergeet ik het zo weer. Gelukkig gaat een boek lezen mij nog wel goed af, dat zou ik echt niet willen missen, even jezelf verliezen in een verhaal en zo de werkelijkheid op een laag pitje te zetten. Heerlijk is dat.

Afgelopen zomer, tijdens het uitlaten met mijn super grote-kleine-mini hond kwam ik een nieuwe "collega" tegen van mijn werk, ik wist waar hij eerst gewerkt had, want hij stond in de boekhandel van mijn woonomgeving. Hij zij heel trots dat ie was aangenomen bij mijn huidige werkgever, maar vondt het ook spannend om zo'n switch te maken. Hij wist ook dat ik daar werkte en vertelde: Waarschijnlijk ga ik jouw baan over nemen, dat was op dat moment even slikken voor mij, soms doet het mij nog steeds verdriet dat ik nu niet meer kan werken en kan doen wat ik wil. Mijn leven is vanaf maart zo veranderd, maar ik heb er op een of andere manier er nu vrede mee, ik kan gewoon niet meer werken met dit lichaam, want dat kan het niet meer aan, de ene keer heb ik energie genoeg en ga ik lekker 10 KM wandelen en ben ik avonds uitgeteld en de volgende keer ben ik de hele dag zo moe dat ik de puf niet meer heb om avonds mijn pyjama aan te trekken om te gaan slapen, dan ga ik maar in dagelijkse kloffie naar bed. Ik slaap toch wel in, en hopelijk is de moeheid de volgende dag weer voorbij, dan kan ik weer iets leuks of nuttigs gaan doen. Dus in deze situatie, gun ik de ander mijn werk, de leukste en mooiste baan van de wereld zoals ik hem kende, en denk ik maar zo, zet hem op kanjer. Maak er iets moois van op het werk, want je gaat daar veel tijd doorbrengen en met leuke collega's samenwerken, zoals ik dat ook gedaan heb. Want nu ben ik met pensioen, maar niet op de goede manier, hahaha. Ik draai het maar om, het is een IVA uitkering van de UWV. Het is wat het is, voor mij is er in de laaste weken een soort berusting of acceptatie gekomen, van dit is nu mijn leven en zo ziet het er nu uit.

Als afsluiter natuurlijk weer en liedje, ik dacht dit keer aan Moviestar van Harpo, Want we leven allemaal in onze eigen MOVIE LIFE! En we zijn allemaal onze eigen manier een STAR IN LIVE!

Tot de volgende blog👋