Het doek is nu echt gevallen

Bij de vorige blog dacht ik nog, nu mijn lichaam geen eten meer tot zich kan nemen zal het wel heel snel terug uit gaan. Mooi niet dus! Dat is de pech van een jong en vitaal lichaam van 41 jaar oud.

Zaterdag 9 september ben ik de palliatieve sedatie in gegaan, ik kon kiezen om de hele dag te slapen, of slapen en om de 4 uur wakker te worden. Zondag ben ik op die manier verder te gegaan, dat betekent dat het palliatief wijkteam elke 4 uur bij ons aan huis komt om de medicatie bij me toe te dienen dag en nacht. Tussendoor ben ik wakker, dus kon ik nog even praten naar de w.c. gaan ect. Maar dan houdt het kwa beweging echt op, voor de rest lig ik maar in bed. Mocht je ooit in aanmerking komen voor het palliatief wijkteam, raadt ik je aan om dat aan te nemen. Het is heel fijn om een team verzorgende mensen om je heen te hebben die vriendelijk, hartelijk, zorgzaam, meedenken en actiegrricht zijn.

Maandag 11 september heb ik twee pompen gekregen, die mij de medicatie geven en zonodig kan ik kiezen voor een extra bonus medicatie. De ene pomp geeft Morfine, want de pleisters helpen mij niet genoeg meer tegen de pijn. De andere geeft Midazolan, deze is voor het slapen en bij onrust. Alles is gericht om het mij comfortabel mogelijk te maken in deze fase, alles is in overleg met mij en mijn moeder gegaan.

De huisarts komt dagelijks op bezoek, en die zei tegen mij. Je kan het heel lang volhouden op water en waterijsjes, want dat is het enigste wat nu nog blijft zitten in mijn maag. Gemiddeld geef ik elke dag over, er komt nu alleen maar zwarte/bruine smurrie met witte vlokken uit mijn maag, dus helaas betekent dit dat er ergens een blokkade is, waardoor de boel niet meer doorstroomt. Voor de rest is mijn hart te hard aan het werk, alsof ik continue aan de krachttraining ben, en ik ben heel kortademig, dat ik haast niet kan praten het kost me veel energie. En zo kan ik nog wel even doorgaan over mijn andere klachten en wat er nog meer bij kan komen.

Omdat mijn huisarts zei, je kan het heel lang volhouden op water en waterijsjes, ging er bij mij lichtje op. Want ik wil dit niet lang volhouden, dit is geen kwalitatief leven meer voor mij. Er is ook een goede vriendin op bezoek geweest, zij heeft jarenlang in een hospice vrijwilligerswerk gedaan voor mensen die in hun laatste palliatieve fase zaten. Ze heeft veel gezien tussen palliatieve sedatie of euthanasie en wat dat kan inhouden. Dat was een heel verhelderend gesprek en super fijn om Truuske nog een keertje te zien en te spreken, want we hebben wat kattenkwaad uitgehaald en kunnen er nu nog om lachen.

Ik heb aan mijn huisarts aangegeven dat ik het niet zie zitten om lang in de palliatieve sedatie te gaan, om maar te wachten wanneer je lichaam ermee op houdt. Het is ook heel moeilijk voor een huisarts te bepalen hoelang een lichaam zo doorgaat met leven. Mijn eerste wens was altijd al euthanasie, maar nu het puntje dichtbij het paaltje komt is dit een hele moeilijke en onlogische keuze om voor jezelf te maken. Want dood gaan wil ik niet in mijn hoofd, maar hoe mij leven er nu uitziet wil ik ook niet. Het is kiezen tussen twee kwaaie.

Vandaag dinsdag 12 september 2023 weer gesprek gehad met de huisarts, en ik heb aangegeven dat ik op korte termijn Euthanasie wil. Ik weet niet of je er ooit echt klaar voor kan zijn, maar dit is geen kwalitatief leven voor mij ondanks dat de huisarts en het palliatief wijkteam mij het nu zo comfortabel mogelijk maken. En met palliatieve sedatie dat het nog heel lang duren voordat ik uiteindelijk zal sterven, dat wil ik mezelf niet aandoen maar ook mijn Moeder niet. Omdat ik een jong lichaam heb, gaat het ondanks alles gewoon door en stopt dat niet zomaar, helaas gaat die kanker in mij ook gewoon door en grijpt in alles om zich heen.

Dit was het dan.

Liedje van ABBA - Hasta Mañana

Misschien tot aan de andere kant?

P.s. Beetje goed nieuws van mijn lotgenote Son, zij is vandaag naar het ziekenhuis in Leuven geweest op controle. Bij haar is alles nog stabiel gebleven, ze was de laatste tijd een beetje te veel met de dood bezig naar mijn zin. Dus heb ik haar een opdracht gegeven: LEEF NU! de dood wacht wel.