In beweging blijven

De zomer is voorbij en dat merk ik nu ook aan mijn lichaam. Elke ochtend moet mijn lichaam weer helemaal opstarten, de spieren zijn stijf en mijn knieën zitten op slot, ik voel me net een oud vrouwtje wat haar bedje uit komt strompelen, om zo de dag weer te beginnen.

Dus na het ontbijt, probeer ik mezelf maar te motiveren met wat beweging. Zoals krachttraining, wandelen en fietsen, het helpt om je lichaam wakker te maken, en om het op te warmen voor de rest van de dag, en hoe gek het misschien ook klinkt, zo onderhoud je ook contact/relatie met je lichaam, en kan je weer een beetje vertrouwen opbouwen, waardoor je weer zekerder door het leven kan gaan, en de dingen weer aandurft die op je pad verschijnen. Dus denk ik dit is een, WIN, WIN situatie!

Heel veel handelingen gaan normaal op de automatische piloot, je voert het uit zonder er bewust er iets bij te voelen of erover na te denken om het uit te voeren, zoals het gevoel van je kleding, een tandenborstel in je hand vasthouden, het eten in je mond proeven, je schoenveters strikken en ga zo maar door. Nou bij mij zijn de vingertoppen en voetzolen zo verdoofd geworden, dat ik het niet goed voel. Dat komt omdat de zenuwuiteinden door de 6 chemokuren Oxalipatine die ik via het infuus heb gekregen, kapot zijn gemaakt en dit komt helaas niet meer terug, dat is een prijs die je betaalt om hopelijk langer te  blijven leven. En op deze manier kom je erachter wat je niet meer voelt en gaan die simpele handelingen ook niet meer op de automatische piloot. Zoals:

Schrijven, schoenveters strikken, oorbellen in doen, typen op een toetsenbord of smartphone, een trap op en aflopen of op de fiets stappen, iets pakken en niet in de gaten hebben dat je verkeerd vastpakt zodat de hele handel op de grond tercht komt, of je voet verkeerd neer zetten waardoor je alweer door je enkel zakt en een flinke smak maakt. Het gaat niet meer van zelf of op de automatische piloot bij mij, en nu moet ik eerst goed kijken en dan pas bewust ernaar handelen om iets te doen wat ik wil. Het gevoel wat ik er aan over heb gehouden in mijn vingertoppen, is alsof je met een hamer op je duim geslagen hebt, en dat heb ik dus bij alle vingertoppen de hele dag door, en als ik 10 KM ga wandelen dan krijg ik halverwege last van mijn voetzolen het voelt net alsof iemand even met een auto erover heen rijd, ze worden even hard aangedrukt of plat gewalst, kwa gevoel dan hé! Elke stap die ik dan zet is pijnlijk, maar stoppen is geen optie voor mij, ik wil gewoon doorgaan en van de omgeving genieten en morgen zie ik wel wat de schade daarvan is, dan kan ik het toch weer rustiger aandoen.

Door al dat ongemak heb ik een nieuwe specialist erbij gevraagd als toevoeging van mijn teampje aan medische specialisten wat mij nu al ondersteund. Naast de oncoloog, radioloog, neuroloog, laboranten, huisarts, maatschappelijkwerkster, podotherapeut, acupuncturist is de fysiotherapeut eraan toegevoegd. Hij geeft mij tips en oefeningen om de connectie met je hersenen met je handen en voeten te stimuleren, deze tips zijn voor iedereen goed om uit te proberen en te trainen, je kan bijvoorbeeld:

Met tandenpoetsen op 1 been staan, als balans oefening, je zet je hersenen gelijk aan het werk want ze moeten twee handelingen tegelijk uitvoeren, of met je voeten het alfabet schrijven om je enkels soepel te houden, wippen op je tenen als je toch ergens even stil staat, of met blote voeten op 1 lijn lopen voetje voor voetje achter elkaar met de armen gestrekt, volgens mij gebruikt de politie deze ook bij dronken mensen, Hahaha! Maar die laatste oefening is te pijnlijk voor mijn verdoofde voetzolen, dus die sla ik maar lekker over. Dit waren de beweeg tips, ik zeg leef je uit en probeer het! Hou het luchtig en leuk voor jezelf, dan behoud je de motivatie om te blijven bewegen.

Kijk naar de video om mee te doen met de krachttraining of om er inspiratie uit te halen. LETS GO! And keep on moving, and don't breaking my stride to carry on. 

Tot de volgende blog 👋