De hoop vervlogen ...nee toch
Na een nare week met afgelopen dinsdag een coloscopie en bioptafname in mijn dunne darm onder algehele sedatie veel last eigenlijk van alles naast de mij bekende pijnen en pijntjes de laatste tijd steeds meer last van de onderbuik met name linksonder en boven mijn vriend zullen we maar zeggen , een vreemd plasgedrag wat toch al niet zo goed was en vele slapeloze nachten en bovendien flinke koorstaanvallen...Vrijdag een echo gekregen vanwege de pijn linksonder en de radioloog gaf me maar gelijk de uitslag flinke grote divertikels en een flinke ontsteking morgen maandag dus maar eens vragen wat daar aan te doen is .De uitslag van de biopten verwacht ik ook aankomende week.
De aankomende week staat in het kader van de grote operatie waar ik eigenlijk steeds banger voor word , morgen Maadag de pre-operatieve gesprekken in het UMC te Utrecht.
Dinsdag de uitslag van de dunne darm en bezoek aan de MDLarts van het AMC , ik hoop daar op het beste ...en zo niet .. door naar het AVL
Woensdag weer na de pijnpoli waar ik me gelukkig binnenkort weer laten behandelen als mijn crowdfunding doorloopt helaas zijn de zakken bij mij nu echt bijna leeg door het klote ziek zijn en ben dus een crowdfundaktie begonnen https://www.doneeractie.nl/hij-die-vecht-zal-winnen/-16578 .
Donderdag weer naar het AvL gesprek met diverse mensen die begeleiden dietiste en psycholoog dus hopelijk ook weer enkelke goede voedingstips en inzichten om het nog even vol te houden
Hoe moeilijk is het voor mij om vol te houden vraag ik me zelf meerdere malen per dag af .uitkijkend over het IJ hier door mijn raam aan het water. in Amsterdam.
2 weken geleden gestopt met nog ergens heen te gaan de sociale contacten gaan op een laag pitje en ook de hoop is anders , minder en niet zo krachtig . De pijn maakt me machteloos en verdrietig ik lig veel in bed en weet het soms niet meer , maar iedere dag opnieuw begint toch nog met een glimpje hoop , hoeveel beter zal het zijn straks als ik door de operatie heen ben die behoorlijk zwaar is en hoe snel zal het prostaatverhaal opgelost gaan worden dat zijn de doelen dus nog even ...doorbijten , me niet gek laten maken , niet de handdoek in de ring gooien ...niet opgeven nooit zo ben ik niet vertel ik mezelf.dat moet ik blijven geloven en dan vind ik de hoop.
De aankomende week staat in het kader van de grote operatie waar ik eigenlijk steeds banger voor word , morgen Maadag de pre-operatieve gesprekken in het UMC te Utrecht.
Dinsdag de uitslag van de dunne darm en bezoek aan de MDLarts van het AMC , ik hoop daar op het beste ...en zo niet .. door naar het AVL
Woensdag weer na de pijnpoli waar ik me gelukkig binnenkort weer laten behandelen als mijn crowdfunding doorloopt helaas zijn de zakken bij mij nu echt bijna leeg door het klote ziek zijn en ben dus een crowdfundaktie begonnen https://www.doneeractie.nl/hij-die-vecht-zal-winnen/-16578 .
Donderdag weer naar het AvL gesprek met diverse mensen die begeleiden dietiste en psycholoog dus hopelijk ook weer enkelke goede voedingstips en inzichten om het nog even vol te houden
Hoe moeilijk is het voor mij om vol te houden vraag ik me zelf meerdere malen per dag af .uitkijkend over het IJ hier door mijn raam aan het water. in Amsterdam.
2 weken geleden gestopt met nog ergens heen te gaan de sociale contacten gaan op een laag pitje en ook de hoop is anders , minder en niet zo krachtig . De pijn maakt me machteloos en verdrietig ik lig veel in bed en weet het soms niet meer , maar iedere dag opnieuw begint toch nog met een glimpje hoop , hoeveel beter zal het zijn straks als ik door de operatie heen ben die behoorlijk zwaar is en hoe snel zal het prostaatverhaal opgelost gaan worden dat zijn de doelen dus nog even ...doorbijten , me niet gek laten maken , niet de handdoek in de ring gooien ...niet opgeven nooit zo ben ik niet vertel ik mezelf.dat moet ik blijven geloven en dan vind ik de hoop.
5 reacties
Je leeft in een spannende tijd lees ik, gelukkig kun je er open overschrijven en dat is ook goed. Probeer wel onder de mensen te blijven en zonder je vooral niet af. Ook op bed gaan liggen is geen goede keus ook al heb je niets anders voor je gevoel dan hiervoor kiezen.
Het is makkelijk praten vanaf de zijlijn. Probeer ondanks dit gevoel iets om handen te hebben, regelmatig een wandelingetje, afleiding zoeken anders val je in een gat waar je niet meer zo makkelijk uitklimt. Kop in de wind en geloof er in dat het goed komt.
Dat gun ik je ook van harte, heel veel sterkte bij alle uitslagen de operatie, pijnbehandeling en alles wat er op je af komt.
..niet opgeven nooit, zo ben je niet vertel ik je, dat moet je blijven geloven en dan vind je de hoop.
Een warme groet van Marenov.
Ik denk aan je.
Marieke
Sterkte gewenst en strijdlust.
Nooit opgeven Arthur! Ook mijn nieuwe motto!