Geloof ,Hoop en veel Liefde
Dat was een heftige week deze week , meer eerst even over de vakantie die in het teken stond van rust , samen zijn en conditie opbouwen.Vanuit onze blokhut in zuid-Frankrijk aan de rand van de Dordogne in de Coreze was het 400km naar Lourdes , eerder schreef ik dat ik een wankel geloof heb maar Lourdes lag wel in mijn planning dus de auto gepakt een hotel geboekt en op weg naar Lourdes.Mijn vrouw was hier erg blij om ze weet dat ik graag eens naar Lourdes wou niet voor een wonder maar om kracht te vinden en geloof in hoop op te bouwen. We bezochten dus de baseliek Pius x waar een mystieke verering was van het lichaam van Christus op deze plek waar duizenden anderen waren allemaal met hun eigen doelen. Deze ontzettende indrukwekkende ervaring was waarna ik op zoek was en putten uit het geloof is ook medicijn.Het bezoek aan de Mariagrot die ook op deze Heilige grond is gaf rust en inzicht. Ondanks het moeilijk ter been zijn 's avonds kaarsen gekocht en samen mee gaan lopen in de Mariaverering , de Kaarsenproccesie , samen gehuild en gebeden ik vooral voor anderen maar ook voor mijzelf om kracht en hoop .
Blijven slapen in Lourdes , veel samen gepraat en de dag erop nog even de stad zelf bezocht.
Nog een week vakantie gevierd en toen nog een paar prachtige dagen in mijn geliefde Parijs zelfs heerlijk hand in hand gelopen op mijn 62ste dat wou ik al toen ik 20 was. het Geloof is nog wankel maar het bezoek aan Lourdes heeft me wel meer kracht gegeven , misschien is dat wel een wondertje. De liefde voor en van mijn vrouw is grenzeloos en dat bevestigen wij ook regelmatig aan elkaar mijn ziekte is ook voor haar een zwaar kruis maar we hebben nog kans dat het goed komt naar de operatie . De Hoop is er dus ook .
De afgelopen week nu , na thuiskomst maandag gelijk weer een telephonisch consult met mijnkaakchirurg die eigenlijk niet wist wat te doen met mijn First Byte Syndrome , dit komt zo zeldzaam voor dat artsen in Nederland het eigenlijk niet kennen. de kaakchirurg dus de wacht maar aangezegd. vorige week had ik al contact met het AvL waar ik dinsdag al terecht kon, het probleem is met het FSB dat het normaal optreed nadat men daar geopereerd is maar ik ben al 3 x aan mijn kaak geopereerd en dit verschijnsel is toen niet ontstaan , even wat kontakt gezocht met de Leidse Universiteit die wees op een mogelijke andere oorzaak , waarschijnlijk een tumor die op de 10 zwevende zenuw drukt , dus dat is waar men in het AvL op zoek gaat , eerste onderzoeken gehad en nu ergens binnen 2 weken een MRI dan weten ze alles dan zal er een behandelplan komen, de pij en het gebied is 2 x wat het was 1 maand geleden, maar we zijn er op tijd bij als het toch eenntumor is.
Woensdag was het AMC weer eens aan de beurt lang gewacht op deze afspraak , weer bloedonderzoek en ontlastingonderzoek, had het nog even over de specilist van het olvg die het fout had en hoorde dat hij nu daar specilaist is de baas van de behandelde MDL-arts die ik nu heb ....even schrikken dus ...en vertelde haar dat ik niks met deze man te maken wil hebben.
Nu thuis , beroerd en maar weer meer morphine klote dus , gelukkig nog 8 dagen en dan een gesprek met mijn longarts die de anesthesie moet inlichten of ik de operatie aankan qua longen.
Hoe dichter het bijkomt allemaal hoe onzekerder ik word ...wat na de operatie...moet ik het wel doen ...word ik slechter als het erger is dan ze nu kunnen zien , dat word er steeds gezegd we weten pas alles als we je opereren Hoop dat het goed komt heb ik maar de angst is er ook en soms niet terug te dringen ..soms gaat het spoken in het hoofd en steeds vluchten in de armen van sister morphine is het ook niet.Ik zal dit blog maar eens afluiten met AMEN.
Blijven slapen in Lourdes , veel samen gepraat en de dag erop nog even de stad zelf bezocht.
Nog een week vakantie gevierd en toen nog een paar prachtige dagen in mijn geliefde Parijs zelfs heerlijk hand in hand gelopen op mijn 62ste dat wou ik al toen ik 20 was. het Geloof is nog wankel maar het bezoek aan Lourdes heeft me wel meer kracht gegeven , misschien is dat wel een wondertje. De liefde voor en van mijn vrouw is grenzeloos en dat bevestigen wij ook regelmatig aan elkaar mijn ziekte is ook voor haar een zwaar kruis maar we hebben nog kans dat het goed komt naar de operatie . De Hoop is er dus ook .
De afgelopen week nu , na thuiskomst maandag gelijk weer een telephonisch consult met mijnkaakchirurg die eigenlijk niet wist wat te doen met mijn First Byte Syndrome , dit komt zo zeldzaam voor dat artsen in Nederland het eigenlijk niet kennen. de kaakchirurg dus de wacht maar aangezegd. vorige week had ik al contact met het AvL waar ik dinsdag al terecht kon, het probleem is met het FSB dat het normaal optreed nadat men daar geopereerd is maar ik ben al 3 x aan mijn kaak geopereerd en dit verschijnsel is toen niet ontstaan , even wat kontakt gezocht met de Leidse Universiteit die wees op een mogelijke andere oorzaak , waarschijnlijk een tumor die op de 10 zwevende zenuw drukt , dus dat is waar men in het AvL op zoek gaat , eerste onderzoeken gehad en nu ergens binnen 2 weken een MRI dan weten ze alles dan zal er een behandelplan komen, de pij en het gebied is 2 x wat het was 1 maand geleden, maar we zijn er op tijd bij als het toch eenntumor is.
Woensdag was het AMC weer eens aan de beurt lang gewacht op deze afspraak , weer bloedonderzoek en ontlastingonderzoek, had het nog even over de specilist van het olvg die het fout had en hoorde dat hij nu daar specilaist is de baas van de behandelde MDL-arts die ik nu heb ....even schrikken dus ...en vertelde haar dat ik niks met deze man te maken wil hebben.
Nu thuis , beroerd en maar weer meer morphine klote dus , gelukkig nog 8 dagen en dan een gesprek met mijn longarts die de anesthesie moet inlichten of ik de operatie aankan qua longen.
Hoe dichter het bijkomt allemaal hoe onzekerder ik word ...wat na de operatie...moet ik het wel doen ...word ik slechter als het erger is dan ze nu kunnen zien , dat word er steeds gezegd we weten pas alles als we je opereren Hoop dat het goed komt heb ik maar de angst is er ook en soms niet terug te dringen ..soms gaat het spoken in het hoofd en steeds vluchten in de armen van sister morphine is het ook niet.Ik zal dit blog maar eens afluiten met AMEN.
1 reactie