Vraagtekens...en onvrede

Zo na een paar spannende weken vandaag dan voor zover ik begrepen heb het laatste onderzoek genaamd EUS OES/GAS/DUO/PAN MET PUNCTIE.
Om zo snel mogelijk dit onderzoek te krijgen hadden ze een plek gevonden tijdens het Medisch congres welke op dit moment in het AMC plaats vind, men had mij gevraagd of ik daar mee akkoord ging zodat 200 medici konden meekijken tijdens het onderzoek. .
Uiteraard had ik hier geen bezwaar tegen en melde mij deze ochtend op de afdeling c2 waar ik om half 9 behandeld zou worden zoals mij was medegedeeld. Het infuus ging erin , ik heb een trauma voor ziekenhuizen en prikken , ooit opgelopen als klein kind in een kindonvriendelijke tijd in het ziekenhuis waar mijn tweelingbroer destijds behandeld werd aan diverse vormen van kanker en ook overleed na 4 jaar sterfbed, ik was voor de medische wetenschap die tijd van onderzoeksbelang , maar goed dat is verder een ander verhaal, ik had verwacht dat ik naar de onderzoeksruimte zou gaan het was allemaal erg hectisch in de ruimte waar ik voorbereid lag en er lag en er lagen meerdere mensen. Om 9 uur maar eens gevraagd waarop ik moest wachten de druk was ondertussen al erg hoog bij mij ondanks de Diazepam die mijn vrouw mij had gegeven om rustig te blijven , moment was de reactie, weinig respons dus , om 10 uur kreeg ik pas te horen nog 10 minuten ondertussen voelde ik me een nummer .
Ik werd de ruimte ingereden waar veel mensen waren en erg veel overleg in diverse talen , zag enkele aziatische hren hoorde amerkanen enzovoort een grote camera stond klaar voor de viewers , de anesthesist deed zijn werk zonder te praten , en een heer zij u gaat nu slapen weinig intermenselijk contact dus en weer voelde ik me een nummer , het leek wel een fabriek daar bij het AMC..
Ik werd wakker in de recovery en vroeg naar mijn vrouw , o die hebben we gebeld hoor maar ze mag er nog niet bij , er vreemd want naast mij lag een heer waar 2 zeer drukke dames , zijn vrouw en dochter wel bij mochten .
En weer het gevoel een nummer te zijn , heb na een half uur maar eens gevraagd of ik wat water kon krijgen of koffie , nou water kon met pijn en moeite pfftt ze hadden het erg druk met kletsen en hun telefoontjes met internet . Ik wil altijd snel weg dus vroeg hoe het zat en waar mijn vrouw bleef , ik kreeg de mededeling dat ik zo weg mocht en de vraag hoe ik me voelde en of ik pijn had, ik voelde me goed en had weing pijn op dat moment . Er was mij van te voren verteld dat de dokter nog langs zou komen dus vroeg wanneer die zou komen , de dokter komt niet meer werd mij verteld. Mijn vrouw kwam binnen want die vond het wachten erg lang duren ik vertelde haar hoe de situatie er voor stond. Na even overleg te hebben gehad bleek dat de dokter absoluut mij wel moest zien en met 10 minuten zou komen dat werd echter 75 minuten we werden niet op de hoogte gehouden en moesten zelf steeds vragen hoe het zat . Ook bleek nog dat mijn vrouw niet gebeld was toen ik terug kwam van het onderzoek .De dokter vertelde mij op de gang bij de wachtkamer dat er geen punctie genomen was de reden werd mij niet door haar verteld ik zou dat pas maandag horen van de behandeld artswaar ik contact mee heb in het AMC , zij wilde niks zeggen alleen dat een punctie toch gevaarlijk zou zijn geweest en als deze meer duidelijkheid had moeten geven als het nodig zou zijn, uit het onderzoek is iets gebleken dat een punctie overbodig maakte was het enige dat ze los liet, geen goed nieuws , geen slecht nieuws wie zal het weten afwachten tot maandag in spanning , onzekerheid en angst , de vraag van mijn vrouw is dat dan gunstig of ongunstig werd beantwoord met dat hoort u maandag van de arst die verder gaat bespreken wat er gaat gebeuren ..We konden vertrekken .