Bestralingsschade, bijwerking hormoontherapie of stomme pech?
Niemand kan verklaren waarom ik een peesontsteking in mijn schouder heb. De bestralingsarts zegt dat het niet door het bestralen komt, omdat de schouder niet is meebestraald. Ze zijn net onder het gewricht gebleven, was haar uitleg. Ik vroeg, alleen mijn borst zou bestraald worden, maar oksel is ook deels meebestraald. Dat komt omdat ik vrij grote borsten heb zei ze, maar klopt dus wel dat de oksel deels is meebestraald ( merkte dat omdat er geen haar meer groeit). Ik zei maar dan zijn de spieren in dat gebied toch ook beschadigd door het bestralen? Ja, maar de schouder is niet bestraald dus ligt niet aan het bestralen. Ik ben geen arts, maar denk, als spieren in oksel en borst beschadigd zijn, dan kun je toch niet uitsluiten dat er daardoor een peesontsteking ontstaat, ook al zit die pees iets hoger. Staat wel in verbinding met spieren in het gebied dat wel is bestraald...
Huisarts vond het raar dat mamacare geen röntgenfoto en echo heeft laten maken. Hij heeft dat dus alsnog geregeld. Uitslag bleek dus een peesontsteking in de schouder (peesontsteking tussen schouderblad en gewricht), wat dus de frozen shoulder veroorzaakt en de pijn. Huisarts heeft er een cortisone spuit ingezet, en gaat nu beter qua pijn, langzaam aan lijkt er iets meer beweging terug te komen. Huisarts sluit niet uit dat het bestralen er mee te maken heeft, maar zou ook door de hormoontherapie kunnen komen (oestrogeen zorgt ook voor collageen aanmaak, wat o.a. weer zorgt voor soepele spieren en goed herstel van spieren, dus gebrek aan oestrogeen kan zorgen voor slecht herstellende spieren en strammere spieren, en zelfs door de operatie (is aan dezelfde kant), er kan toch iets geraakt zijn wat niet goed is hetsteld, of (onbewust) toch schouder anders gaan bewegen. Maar kan ook komen door overbelasting. Oorzaak blijft dus gissen, maar wel blij dat door de injectie (nu 2 weken geleden gezet) de pijn wel een stuk minder is.
Ik begin me nu ook weer wat beter te voelen, nog steeds weinig energie, maar gaat wel een beetje beter. Slaap ook iets beter omdat mijn schouder wat minder pijn doet. Wel heel veel opvliegers, zweet me dan ook echt kapot. Maar daar heb ik niet zo'n probleem mee. Wel pieker ik nog veel, over wat er allemaal gebeurd is, en de onzekerheid in mijn eigen lichaam. Soms ben ik kapot moe, maar voel me van binnen gejaagd (kan het niet anders uitleggen, hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel). Stapje voor stapje, en niet bij het eerste beetje extra energie alles weer in werk en gemeenteraad steken, maar ook voor ontspanning, leuke dingen doen, weer een beetje meer sporten voor de conditie ook.
De opwaartse lijn lijkt ingezet, en hoop dar dit door blijft gaan. Maar ben ook realistisch en weet dat het soms 2 stappen vooruit en dan weer 1 achteruit is. Zolang het er maar meer vooruit zijn dan achteruit, dan komt het goed!